Vrachtwagenchauffeur: baas in eigen cabine?

Lieshout - Vrachtwagenchauffeur, een heerlijk vrij beroep? Baas in eigen cabine? Cowboy van de weg met veel paardenkrachten onder de kont? Een jongensdroom? DeMooiLaarbeekKrant reed mee met Henk, alias Sjuul, Verkuilen, meer dan 40 jaar chauffeur op de zandwagen van Bouwcenter Swinkels uit Lieshout.

Vier ritten
Vóór hij instapt, maakt Henk een rondje langs de vrachtwagen en bonst met volle vuist op de banden. "Ik kan er beter hier achter komen als er eentje slap is", vertelt hij. "Vier ritten staan er vandaag op het programma; Drie naar Tienraij voor betonzand en één naar Millheeze voor voegzand. Van onder de motorkap klinkt nu een diep, zwaar gegrom. "Verdorie, hij doet het nog", lacht Henk. Even later zijn we op weg naar Tienraij.

Vanuit een vrachtwagencabine, is het uitzicht prima. De weg lijkt smal, omdat de vrachtauto breed is. Zowel links als rechts is heel weinig speelruimte. Henk praat relaxed. Hij kijkt daarbij zijn bijrijder vaak en akelig lang aan. Toch heeft Henk alles in de smiezen. In Gemert op de rotonde krijgen twee plotselinge fietsters netjes voorrang. "Veel te mooi om onder de vrachtwagen te krijgen", grijnst hij.

De vrachtauto
De vrachtauto is een handgeschakelde MAN-diesel uit 2009, 400 pk, met een ledig gewicht van 15,5 ton en een laadvermogen van 35 ton. De vrachtwagen is van veel techniek voorzien. "De tachograaf registreert rij- en rusttijden. Dit is een GPS-verbinding, zodat de baas weet waar ik uithang", wijst Henk aan. "Ik hoef eigenlijk bijna nooit uit te stappen. Zelfs het zeil over de lading gaat open en dicht als ik op dit knopje duw!"

Henk is zuinig op 'zijn' vrachtauto. Dat betekent niet te hard bij rotondes en verkeersdrempels om banden en schokbrekers te sparen en de wagen laten uitrollen bij verkeerslichten.

Vrij beroep
Henk werkt al vanaf zijn vijftiende bij Bouwcenter Swinkels. Eerst als kraanmachinist schepen met zand lossen, later als chauffeur zand halen in de zandputten van Noord-Limburg en Duitsland. Toen hij 40 jaar in dienst was bij Swinkels werd hij uitbundig in het zonnetje gezet. Op de zijkant van de cabine staat nog steeds: 'Henk en Sjuul, jongens waar we al 40 jaar op kunnen bouwen'.

"Vroeger waren er niet zoveel regeltjes en onderweg had je leuke contacten. 'Zandboeren', groetten elkaar onderweg, door even de hand op te steken. Kijk daar komt er een aan." Henk steekt collegiaal zijn hand op, maar krijgt geen antwoord. "Waarschijnlijk een Poolse chauffeur", moppert hij. Een andere bron van ergernis is de tachograaf. "Na vier en een half uur rijden moet ik de wagen stilzetten om te rusten. Maar waar? De hele dag zit ik te rekenen zodat mijn rustpauzes in Lieshout of bij de zandput kunnen vallen. Ik mag de auto niet zomaar in de berm zetten."

Eentonig vindt Henk zijn werk niet, integendeel. "Ik zie bijvoorbeeld dagelijks of ze opschieten bij het bouwen van een huis en waar boeren mee bezig zijn. Internationaal zou ik niet willen rijden, want ik wil 's avonds en in het weekend thuis zijn bij mijn Mientje.

Tegenwoordig heeft iedereen op de weg haast. Kijk maar eens in de spiegel. Daar komt er eentje aan die ons rechts over de uitvoegstrook voorbij gaat." En inderdaad een personenauto schiet ons voorbij op de uitvoegstrook en kan nog net op tijd weer vóór ons invoegen.

Zandputten
We zijn nu bijna bij de zandputten van Tienraij. De bomen staan hier zo dicht langs de smalle tweebaansweg, dat ze akelig dicht voorbij flitsen. Henk wijst de bomen aan die al eens door een vrachtwagen geraakt zijn.

Bij de zandput meldt Henk zich telefonisch en stopt bij een berg betonzand. Een enorme shovel komt de hoek om en schept vier bakken zand in de oplegger. Henk duwt op het knopje om het zeil weer te sluiten, steekt zijn hand op als groet voor de shovelmachinist en rijdt naar de weegbrug. In een piepklein hokje naast de weegbrug print hij de laadbon uit en grommend zet de MAN-diesel zich in beweging om de vracht veilig naar Lieshout te brengen.

Terug in Lieshout
Met één druk op de knop kiept Henk het zand in het juiste vak. DeMooiLaarbeekKrant bedankt Henk voor zijn openhartige verhaal. "Ik ben helemaal vergeten om iets lekkers voor onderweg voor je mee te nemen", zegt DeMooiLaarbeekKrant verontschuldigend. "Lig er niet van wakker", adviseert Henk. "Zand erover." En weg is hij voor een ritje voegzand naar Millheeze.