Afbeelding
Foto: Joost Duppen
FOTO'S + VIDEO

Blijvende herinnering aan Bryan Sanders; 'Denk eraan, Je bent nooit alleen'

Algemeen Fotoseries

Aarle-Rixtel - Een rode beuk en een gedenksteen herinneren aan Bryan Sanders, die veel te jong stierf (15 jaar) op die dinsdagavond in augustus. Initiatiefnemers Erna van den Biggelaar en Leo van Berlo steken zo samen met de buurt een hart onder de riem van Jos en Petra Sanders, die de zelfgekozen dood van hun enige zoon nog moeilijk kunnen bevatten.

Betrokken
'Denk eraan, Je bent nooit alleen' is de spreuk op de steen op het grasveldje langs de Clovishof in Aarle-Rixtel. "Iedere keer als er iemand langs deze steen loopt zien ze de spreuk", legt Leo van Berlo uit. "Als wij er als buurt van Bryan voor kunnen zorgen dat er één is, die deze zin ter harte neemt, hebben we genoeg bereikt". In haar toespraak vertelt Erna van den Biggelaar hoe het ongeloof van de buurt plaats maakte voor het openstaan voor elkaar om de emoties te delen. In de periode dat de uitnodigingen voor de afscheidsdienst in de buurt worden ontvangen, ontstaat het idee om iets blijvends te geven in plaats van bloemen bij het afscheid. In overleg met Jos en Petra Sanders, de ouders van Bryan, wordt besloten tot het plaatsen van een boom als herinnering. De rode beuk staat midden in de wijk Strijp, waar Bryan opgroeide. Burgemeester Frank van der Meijden spreekt tijdens zijn korte toespraak van een hartverwarmend moment, nu er zó velen aanwezig zijn om deze onthulling luister bij te zetten. "Alle seinen stonden op groen voor Bryan", woorden van Jos Sanders kort na het overlijden van Bryan, een sociale, creatieve jongen, die midden in het leven stond. In de toespraak van de burgemeester voert het gegeven 'machteloosheid' de boventoon. "Wat kun je ermee? De buurtgenoten hebben gereageerd door rondom jullie te gaan staan en ze laten zien, dat ze betrokken zijn bij jullie als ouders".

Signalen
Jos en Petra onthullen de gedenkplaat samen, waarna een voorzichtig applaus van de buurtgenoten de eenheid van de buurt symboliseert. Nu het al wat donker begint te worden, kiezen twee wensballonnen het luchtruim, die vol geschreven staan met wensen van kinderen uit de buurt en een gedicht. Jos en Petra staan te praten met buurtgenoten bij de kleine tent waar voor alle aanwezigen koffie en koek klaar staat. Onder de aanwezigen zijn ook diverse docenten en klasgenoten van het Dr. Knippenbergcollege, de school van Bryan. Voor Jos, die na het gebeuren het liefste in een hutje op de hei zou willen gaan zitten, is volgens eigen zeggen één ding erg belangrijk. "Ik zou willen", zegt hij, "dat begeleiders van deze jeugdigen de mogelijkheid aangereikt krijgen om de signalen die deze kinderen uitzenden, beter te begrijpen. Bryan moet deze tekens ook hebben gegeven, maar niemand heeft hem begrepen, de docenten op school niet, de buurt niet, maar ook wij als ouders hebben hem niet gehoord".

Foto's en video: Joost Duppen

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding