Hoe is het nou met... Wilma van Diesen
NULLHoe is het nou met... Wilma van Diesen
Beek en Donk - Deze week is het de beurt aan vroedvrouw Wilma van Diesen. Ruim 3000 Laarbekenaren zagen onder haar handen het eerste levenslicht.
“Dat allereerste begin van het leven van een mens. Dàt maakte mijn werk zo bijzonder”, vertelt Wilma van Diesen. In 2004 stopte ze met het werk als verloskundige. “Ik heb het altijd met heel mijn hart en ziel gedaan. Ik vond het belangrijk dat de mensen wisten waar ze aan toe waren; daarom probeerde ik me zo eerlijk en recht door zee mogelijk op te stellen. Soms misschien een tikkeltje streng.”
De vroedvrouw vertelt dat ze ervan bewust is dat sommige mensen, met name vroeger, haar op een voetstuk plaatsten. “Ik heb hier altijd netjes mee om proberen te gaan en mij te gedragen als een gast bij anderen thuis. Ik merkte dat ik in het dorp (Beek en Donk) in de gaten gehouden werd. Op het spreekuur vertelden de mensen mij wel eens dat ze zagen dat ik mijn huis aan het schilderen was of bezig was met grasmaaien. Ze waren dan heel verbaas dat ik dat zelf deed.”
Wilma startte haar carrière als verpleegkundige op de verloskamers. Echter als de gynaecoloog gebeld werd voor een bevalling kwam die vaak pas wanneer mevrouw Van Diesen al klaar was met de bevalling. “Dit deed mij besluiten om naar de ‘Vroedvrouwenschool’ te gaan in Heerlen.” Haar redenering was duidelijk: “Dan kreeg ik tenminste betaald voor mijn werk!”
In 1972 vestigde Wilma zich in Beek en Donk. Zwangere vrouwen uit Lieshout, Mariahout en Beek en Donk vielen onder haar hoede. “In de tijd dat ik begon, telden gezinnen vaak 7 tot 9 kinderen. Het grootste gezin waar ik geweest ben, telde wel zestien kinderen”, vertelt ze.
“Als verloskundige kom je in allerlei soorten families. Je maakt dan ook kennis met alle lagen van de maatschappij.” Eén keer deed Wilma twee bevallingen tegelijkertijd. “Gelukkig was het in dezelfde straat. Er zat een half uur tussen beide bevallingen. De kraamzorg hielp toen gelukkig goed mee.”
Tegenwoordig geniet mevrouw Van Diesen van haar vrije tijd. Ze gaat graag bridgen of bij mensen op bezoek. Ze vindt het heerlijk om in haar tuin te werken, die er dan ook pico bello uitziet.
Toch denkt ze nog wel eens terug aan haar werk. “Als het glad of mistig is, denk ik nog steeds aan de collega’s die er ’s avonds of ‘s nachts uitmoeten voor een bevalling. Als ze maar uitkijken, denk ik dan.”
