Hoe is het nou met... Henri
NULLHoe is het nou met... Henriëtte Damen
Deze week is het de beurt aan mevrouw Henriëtte Damen uit Lieshout. Zij werd op 9 mei 1947 geboren in Nijmegen en groeide op in een gezin met 6 kinderen. Tot haar trouwen, in 1971, woonde Henriëtte in Nijmegen. Vanaf 1969 werkte ze als fysiotherapeute: na 5 jaar Grave maakte ze de overstap naar Lieshout. In mei 2010 stopte ze met haar praktijk in de Dorpsstraat.
“Eigenlijk wist ik niet wat ik wilde worden. Mijn broer werkte in de St. Maartenskliniek en bracht me op het idee om fysiotherapeute te worden. Het is een vak waarin je met mensen bezig bent en dat sprak me aan”, vertelt Henriëtte. “Toen dokter Van Loen vroeg of ik een halve dag in Lieshout wilde komen werken, ben ik dat gaan doen. Maar ik wist niet eens waar Lieshout lag...!”
Op 1 januari 1977 startte Henriëtte met haar eigen praktijk aan huis in de Dorpsstraat. “Ik stapte zo de keuken uit, de praktijk in. Ik had geen auto en ging op mijn fietsje naar patiënten. Ik fietste naar Aarle-Rixtel en Mariahout, zelfs toen ik zwanger was van onze tweeling.” De praktijk groeide en al snel bestond het bedrijf uit een hele club medewerkers, waaronder Joke Kemps en Marion Maas. “Uiteindelijk hebben zij een stuk meegekregen en zijn zelf gestart met een praktijk.”
“Wat ik mooi vond in dit werk is dat ik meer inzicht kreeg in families. Bepaalde klachten komen in verschillende generaties van families steeds voor. Ik kon dat volgen, kende de verhalen. Ik kreeg ze allemaal in de praktijk: oma, moeder en dochter. Met plezier kijk ik terug op die keren dat ik zelfs honden behandelde. Ik was doodzenuwachtig en voelde het zweet over mijn rug lopen toen ik zo'n Italiaanse mastino hond behandelde. Je kunt zo'n hond natuurlijk niet uitleggen wat je allemaal gaat doen. Maar het lukte wel en het frappante was dat hij bij de tweede behandeling al gelijk ging liggen. Hij wist dat het zou helpen”, lacht Henriëtte.
Vanaf mei 2010 zit het werk erop en houdt Henriëtte zich bezig met andere dingen. Zo vaak ze kan bezoekt ze haar 100-jarige moeder in Beneden-Leeuwen. Ook haar dochters kunnen een beroep op haar doen als ze opvang voor de 4 kleinkinderen nodig hebben. “Ik ben geen oppas-oma, want ik heb al 36 jaar gepland geleefd. Dat wil ik loslaten, maar in nood ben ik er.”
Mevrouw Damen geeft vanaf 1975 elke woensdag 'meer bewegen voor ouderen' (MBVO) in Lieshout en Mariahout. Ze zit in het bestuur van Kans Plus om de belangen te behartigen voor mensen met een verstandelijke beperking, in de WMO-adviesraad en is coördinator van de Nierstichting. Haar man, Willem, is ook druk met onder andere de KBO-Brabant. “Eindelijk ben ik nu de vrouw van meneer Damen”, lacht ze tevreden.
