Hoe is het nou met... Theo Briels
NULLHoe is het nou met... Theo Briels
Deze week is het de beurt aan Theo Briels uit Kienberg, een dorp in de Duitse deelstaat Beieren. Hoe komt een jongen uit Mariahout nu in Duitsland terecht? Theo logeerde deze week bij zijn familie Henrie en Jet Bouwmans in Mariahout. De MooiLaarbeekKrant zocht hem op en stelde hem deze vraag.
Jeugdherinneringen
Op 10 juni 1960 zag Theo het levenslicht in de Bernadettestraat in Mariahout. Hij kijkt met plezier terug op een mooie jeugd in huize Briels. Het was de tijd waarin hij met vriend Henry van de Hurk een geitenkar maakte. “Mijn vader had van een kinderwagen zo'n kar gemaakt en geit Mieneke trok dat ding. Geweldig was dat. De familie van de Hurk was een tweede thuis voor mij. Ze hadden een grote boerderij aan de Bosven en wij hielpen daar. Dat betekende elke werkdag 10 cent verdienen!” Het is de tijd waarin alle afstanden met de fiets worden overbrugd. “Eindhoven was al ver weg”, grinnikt Theo.
Zuster Egberta en jeugdprins Carnaval
In 1972 wordt Theo Prins Carnaval. Er stonden 3 genomineerden op het lijstje, maar het was al duidelijk wie jeugdprins zou worden. Theo was het lievelingetje van zuster Egberta, dus haar keus was snel gemaakt. Sowieso had de zuster een bepalende invloed: zij vertelde dat Theo het beste naar de LTS in Helmond kon gaan, terwijl Theo liever de MAVO had gedaan. Wel merkte hij dat de LTS, de gang naar Helmond, zijn horizon verbreedde. “Ik wilde iets bijzonders zien, weg uit Mariahout, weg uit die kleine gemeenschap.”
Van lasser tot woonbegeleider
Theo werd lasser en ging bij Bongers in Keldonk werken waar ze steigermateriaal maakten. Zijn echte vertrek uit Brabant volgt in 1989. De liefde was de reden om te vertrekken naar Duitsland, waar zijn toenmalige vriendin in München studeerde. Theo gaat als lasser aan de slag in de bouw. Maar op het moment dat hij daar een hekwerk voor een balkon maakte, knapte er iets. “Ik besefte me dat er nooit iemand op dat balkon zou zitten. Het was op een druk verkeersplein waar auto's af en aan reden. Toen ging het roer om.” Theo wilde een sociaal beroep. Hij werkt al 23 jaar als woonbegeleider met gehandicapten. “Ik kan me niet voorstellen ooit iets anders te gaan doen.”
Nooit heimwee gehad tot afgelopen jaar…
Tot vorig jaar had Theo nooit last van heimwee. “Maar opeens besefte ik me dat het hier ook mooi is, kijk bijvoorbeeld maar naar de natuur. Ook de spontane rondleiding op zorgboerderij Grootenhout, waar ons pap is geweest, heeft diepe indruk gemaakt. Ik kom geregeld in Mariahout: hier woont mijn familie en ook de familie van Leonie, mijn dochter van negen en mijn zoon, David van 22 jaar. En als ik hier ben, wil ik altijd een paar oude vrienden zien. Dat hoort erbij. Ik heb nog steeds de Nederlands nationaliteit, maar er zitten nieuwe wortels in Duitsland.”
