Update 4: Alpe D'HuZes TopTeam Huibers

Een onvergetelijk week die veel sneller voorbij gaat als de rit ernaar toe! 

Afgelopen week stond in het teken van de Alpe D'HuZes. Diverse Laarbekenaren namen hieraan deel. Zo ook TopTeam Huibers uit Beek en Donk. Via updates hielden zij Laarbeek op de hoogte van hun belevenissen. Dit is de laatste blog. Het team is inmiddels - na een zeer bijzondere, emotionele week - weer thuis. 

Ton Huibers vertelt: "Voor velen was dit al de derde keer dat ze deelnamen aan dit evenement. In 2014 zijn we op het laatste moment nog ingestapt, we wilden graag daar zijn omdat ze de jaren ervoor voor onze dochter Maike gefietst hadden. Een mooi evenement waar extra geld opgehaald wordt om de ziekte kanker de wereld uit te helpen. Het eerste jaar is er in een korte periode dankzij vele vrienden en kennissen nog €2700,00 opgehaald, samen hebben wij dit als het zeer verrassend ervaren.

In 2015 hebben we in november besloten om te gaan met als doel minimaal €10.000,00 ophalen, ten tweede om het evenement mee te maken en te ervaren dat de wereld er ook anders uit kan zien als mensen met eenzelfde doel samenwerken om deze ziekte de wereld uit te helpen. Ten derde om een sportieve prestatie neer te zetten. Spontaan ontstond er een team dat in staat was om meer dan €34.000,00 op te halen. Maria heeft de Alpe d'Huzus op de woensdag gefietst en ik, Ton, wilde, donderdag 4 keer de berg beklimmen. Dit ging goed en er was zelfs nog ruimte voor een 5e keer te fietsen. Hiermee zouden we het dan ook afsluiten.

In januari 2016 bedacht Marcel de vriend van onze dochter Yvon om te gaan fietsen, we hebben daarom besloten om dit te steunen en zo kwam het ook dit jaar weer op de agenda. Ook dit jaar ontstond er weer spontaan een team, met de zes teamleden wilden we €11.000,00 ophalen. Ook dit jaar zijn we erin geslaagd om dit bedrag ruim te overtreffen en in totaal meer dan €17.000,00 op te halen.

Samen hebben we dit evenement ervaren met een gevoel dat we even weer nog veel dichter bij onze dochter konden zijn. Een geweldig gevoel, een super ervaring. Zoals in het lied van Margriet Eshuijs en Maarten Peters dicht bij de hemel kom je niet. Ook dit jaar heeft Ton weer velen mensen in de vorm van hun naam op het shirt mee naar boven gefietst. Het is fijn als je in staat kunt zijn om je dochter 6 keer mee naar boven te fietsen en van elke rit kunt genieten dat je dit samen doet. We zijn er ook dit jaar weer van overtuigd dat je samen onverslaanbaar bent. Het was een geweldige week die wij als gezin samen hebben kunnen ervaren waar iedereen haar eigen positieve bijdrage heeft geleverd, dat geeft je als ouders een super warm gevoel waar je eeuwig trots op kunt zijn."

Ricardo Ross vertelt ook over zijn Alpe D'HuZes beleving: "Donderdagochtend 03.00 uur 's nachts was het eindelijk zover: we mochten naar beneden om vervolgens het heuveltje genaamd Alpe d'Huez te gaan beklimmen. Iedereen keek er al naar uit. Bij het opstaan werd de spanning al voelbaar. Na beneden een uur in de wachtrij te hebben gestaan, volgde om half 5 's ochtends dan eindelijk het startsein. Geen idee wat me te wachten stond, maar dat werd al snel duidelijk. We reden tijdens de start door het dorp aan de voet van de berg. Honderden mensen stonden daar langs de hekken, te schreeuwen, zingen, klappen, juichen, noem maar op. Gelijk al een boost om de berg op te gaan dus! De eerste bochten gingen als in een roes voorbij, het was donker, duizenden voor- en achterlichtjes om je heen en prachtige kaarsen in elke bocht. Binnen een mum van tijd was ik halverwege, en langzaam begon het licht te worden. Mensen in de bochten waren zo enthousiast en fanatiek, dat ze je bij wijze van omhoog droegen en daardoor de tijd voorbij vloog. Vanaf bocht 7 hoorde je in elke bocht flink wat muziek, wat ook zeker bevorderend werkte! Daarna de 1e keer over de finish, dat was ook echt een geweldig gevoel. Het team stond boven klaar om ons op te vangen. De 2de en 3de keer omhoog waren een stuk pittiger, maar door alle fanatisme en positivisten om je heen kwam ik toch nog 2 keer boven. Al met al was deze dag een prachtige ervaring die ik niet had willen missen, al die enthousiaste mensen, saamhorigheid, fanatisme, echt geweldig. Gedurende de klimmen meerdere kippenvelmomenten gehad, echt super! Iets om nooit meer te vergeten!!!"

Peter Stofberg vertelt: "Donderdag 2 juni om 2 uur opstaan en om 3 uur afdalen voor de start van alped'huzes. Daar gestart en aan de klim begonnen, boven aangekomen stonden de TOP TEAM HUIBERS LEDEN en aanhang uit Laarbeek aan de finish. Man, man wat een moment, geweldig! Monique heeft me verzorgd en daarna ben ik weer afgedaald. Deze ging ook weer goed en na de derde keer die wel wat moeizamer ging zou ik naar binnen gaan voor massage, omkleden en te eten. Daarna ging ik voor de vierde keer. Bij deze was het zoveel afzien dat dit de laatste was. Het was een TOP evenement een om nooit te vergeten. Fijn dat wij deel uit mochten maken van zo een warm en gezellig TEAM!"

Hierboven zijn drie ervaringen geschreven van de deelnemers van de Alpe d’Huzes. Niet allleen voor de deelnemers is het bijzonder, maar ook voor de supporters. Het is niet alleen maar zien. Het is echt een beleving.

Supporters zoals je al eerder leest zijn erg belangrijk. We trekken iedereen omhoog. Als je als supporter langs de zijlijn staat krijg je gewoon kippenvel. Niet alleen is het knap dat iedereen zoveel energie kan geven op dit evenement, maar ook iedereen draagt een ervaring mee die je niet mee wil maken. Als je bewust bent over het gegeven dat iedereen wel iemand mee naar boven draagt dan denk je toch wel phoe zeg, zijn er zoveel mensen ziek. Zijn er zoveel mensen met dezelfde ervaring als ons. Als je staat te klappen boven bij de finish en je roept de naam van de persoon die voorbijkomt (ieder heeft een bordje met de eigen naam mee) dan voel je elke keer een rilling over je hele lijf. Je lichaam wordt warm en je krijgt waterogen. De tranen rollen dan spontaan over je wangen. Echt mooi hoe deze emoties kunnen komen en gaan. Want zodra jij jouw dierbaar persoon hebt verwelkomd, komt de volgende rilling van blijdschap, trots en geluk dat wij elkaar lief mogen hebben en dat je nog zoveel denkt aan degene waarvoor jij fietst.

Buiten de rollarcoaster vol emoties ben je met nog veel meer dingen bezig. Je houdt op internet in de gaten waar je fietser is, je gaat met de lift naar verschillende bochten zodat je ze op meerder moment toe kunt juichen. Daarnaast ook rennen als ze over de finish komen. En waar naartoe dan? Naar het appartement. Want het is eigenlijk onmenselijk wat ze doen. 6 keer omhoog fietsen wil bijna zeggen dat je 18.000 calorieen moet verbranden en ook binnen krijgen. Dus wij zijn aan het koken voor iedereen. Zodat ze heerlijke pasta’s kunnen eten. Drinken klaar zetten, droge kleding klaar leggen maar ook de fietsers masseren zodat de spieren lekker soepel blijven. Vervolgens geef je een knuffel en een kus en wens je ze succes voor de volgende rit naar boven. Ja dan is het snel even opruimen en terug naar de finish sprinten. Dit doe je dus 6x want zovaak gaan zij fietsen. En nee het is niet erg om te doen. Want dat doe je gewoon. Je merkt dat je elkaar ook nodig hebt ook al doe je het alleen zowel mentaal als fysiek!

Volgend jaar weer was al meteen de vraag. We schoten meteen in de lach, want we zeggen elke keer dit is het laatste jaar, kost veel tijd en energie. Maar de twijfel komt elk jaar weer, omdat deze week altijd zo bijzonder blijft. Dus wie weet!"