Liedertafel 't Nachtpitje, een gouden zet!

Beek en Donk - Liedertafel 't Nachtpitje vierde zondag 15 oktober het 25-jarig bestaan met een festival in zaal De Tapperij. Onder het genot van een drankje, snacks en bekende meezingers werd het een weerzien met bekenden.

Zwaaien
Hoewel het weer er geen aanleiding toe geeft is de zaal al voor aanvang tot de nok gevuld met zangers. Er zijn liederentafels uit Wijchen, Beneden-Leeuwen en Mariahout uitgenodigd om het feest luister bij te zetten. 't Nachtpitje trapt af met het Beek en Donks volkslied. Het koor staat opgesteld in het voorste gedeelte van de zaal, zodat het een goed zicht heeft op de aangever, Theo van Gemert en het orkest. In de groep zijn nog enkele mensen van het eerste uur te herkennen. Speciaal voor vandaag is Corrie van Eerd naar Beek en Donk gekomen. Ben van Meelis maakt deel uit van het orkest en hij zit zoals altijd naast Epco Huisman. Achter de accordeonisten staat Johan van der Linden, die ook speciaal voor deze gelegenheid uit Veghel is gekomen met de taxi. Lichamelijke problemen hebben hem verhinderd nog elke maand te komen spelen. Maar iedereen vervult zijn rol als vanouds. Voor de groep stond heel lang Hein van Bree, die er een gewoonte van maakte met een wandelstok op de maat mee te slaan. Eén van de koorleden fluistert de redacteur in het oor: "En dan moest je opletten, want hij was wel eens erg enthousiast aan het zwaaien!".

Amsterdam
De naam 'liedertafel' is ontstaan in de 19^e eeuw, toen in Berlijn de Berliner Singakademie een mannenzangvereniging oprichtte met als hoofddoel zingen en gezelligheid en bier als bijzaken. Samen met diverse aanwezigen krijgt uw redacteur de indruk, dat er met de prioriteit van de doelen een beetje is geschoven…. Dan de naam, die sinds enkele jaren wordt gebruikt, 't Nachtpitje. Het instituut van de Nederlandse taal zegt hierover: 'Eene pit die men 's nachts laat branden vooral op eene slaapkamer.' Als tweede oneigenlijke betekenis wordt gegeven: 'In toepassing op personen die laat in den nacht bij elkaar opblijven.' "Dit is helemaal niet (meer) van toepassing", zegt Marian van Gemert, die niet uitverteld raakt over de gezelligheid en het ongedwongen samenzijn met de groep. Vooral het verblijf in Egg in Oostenrijk staat op het netvlies geschreven. Andere leden vertellen over de optredens in Utrecht en Amsterdam, waar een ongedwongen optreden plaatsvond in een café aan de Oudezijdsvoorburgwal.

Goud
Hein van Bree, 78 jaar oud, zit achter in de zaal van een pilsje te genieten, want hij hoeft niet meer zo nodig vooraan te staan. Hij vertelt over het ontstaan van de liedertafel, eigenlijk als een grap voor iemand, die zich liet ontvallen, dat er niemand op zijn verjaardag was geweest. Hein, Ben en Corrie hebben er voor gezorgd, dat dat verjaardagbezoek een muzikale hulde werd. Op dat moment is besloten maandelijks samen te komen om te zingen. Elke minuut komt er iemand van de oudgedienden en bekenden een praatje maken bij Hein en krijgt hij complimenten, dat hij aanwezig is. Zo ontmoet hij een oude dienstmakker van lichting 1961-5, alweer wat jaartjes geleden dus. Daarna gaat hij even naar buiten om een sigaartje te roken, want de tijd dat roken met het zingen met de gezelligheid kon worden gecombineerd ligt alweer enige tijd achter ons. Maar op de valreep mompelt Hein de legendarische woorden: "Dat het (de liedertafel) nog steeds bestaat zeg, dit was een gouden zet!"