Laarbeekse ondernemers beklimmen Mount Kilimanjaro

Laarbeek – Ruim één jaar geleden kwamen de Laarbeekse ondernemers Richard Kerste, Arlo de Bie en John Pennings op het idee om Mount Kilimanjaro in Tanzania te beklimmen. Regelmatig traint het drietal samen met hardlopen. Na enkele bergen in Zwitersland met het toerskiën en de Alpe d'huez in Frankrijk hardgelopen te hebben, was het tijd voor opnieuw iets speciaals.

Na het idee van Richard om de Mount Kilimanjaro te beklimmen, was het drietal direct enthousiast en werd er gestart met de voorbereidingen, zoals het inwinnen van informatie en het uitzoeken van welke uitrusting en materialen er nodig waren.

De Kilimanjaro is de 3^e hoogste alleenstaande berg van de wereld en dat was toch een flinke uitdaging voor de mannen. De materialen werden aangeschaft en de trainingen kwamen op gang. De grootste uitdaging is de hoogte van deze tocht, iedereen -ervaren of onervaren- kan hoogteziek worden door de ijle lucht. Hiervoor was niet te trainen.

Na een lange voorbereiding zou het drietal op 25 maart afreizen naar Tanzania. Helaas sloeg het noodlot toe: Richard was geblesseerd geraakt en kon helaas niet mee. Arlo en John reisden samen af. Na een lange vlucht kwamen ze 's avonds aan bij het hotel en de volgende ochtend werden ze om 8.00 uur al opgehaald om uiteindelijk na een tocht van 2 uur bij de gate van de Kilimanjaro aan te komen.

De eerste lange etappe liep door het regenwoud aan de voet van de berg en was 11 km lang met een hoogteverschil van 1200 meter. De route was een goed begaanbare pad met wat obstakels van bomen en steile stukjes. Een prachtige, maar toch intensieve klim door de schitterde bossen van Tanzania.

De tweede etappe was van een ander kaliber. Een tocht van 6 km lang met een hoogteverschil van 800 meter. Echter was er nu geen goed pad te bekennen. De route liep in een soort rivierbedding van keien en grote rotsen, waar ze een weg door moesten vinden naar boven. John en Arlo passeerden wat watervalletjes en de begroeiing veranderde van bomen naar een omgeving van struiken en mos. Gelukkig had de gids een goed inzicht in het weer. Ze hadden de gehele weg geen regen gehad maar bij aankomst bij de tent begon het echt met bakken uit de hemel te komen.

De volgende dag (3^e etappe) was een hoogteproef om te kijken of ze last hadden van hoogteziekte en om te acclimatiseren. Eerst werd geklommen naar Lava tower, een hoogte van bijna 4900 meter over een vlakte wat er uitzag als een maanlandschap. Hierna werd er afgedaald door een rivierbedding om de nacht door te brengen op een hoogte van 3900 meter. Een koude nacht volgde en de tent was al behoorlijk bevroren in de nacht.

De beruchte 'Branco Wal' stond de 4^e dag op hen te wachten. Een 400 meter hoge en steile klim tegen een bergwand, waar met handen en voeten geklommen moest worden om deze rotspartij te bedwingen. Na aankomst boven op deze wand hadden ze een schitterend uitzicht over de vallei. Hierna liepen ze nog eens 4 km verder met wat afdalingen maar ook nog een flinke klim om in hun bivak te komen.

Op dag 5 was er een korte route van 5 km die naar het basiskamp 'Barafu Camp' liep op een hoogte van 4673 meter door een omgeving van blokken lava en rotsen.

Door een vroeg vertrek waren ze om 11.00 uur al in het kamp en konden ze direct gaan rusten voor de tocht die hen te wachten stond in de avond. Om 23.00 uur werden ze gewekt om zich voor te bereiden op de klim naar de top. Energierepen en –dranken moesten Arlo en John aan nog wat extra energie helpen om te top te bereiken.

Goed gekleed tegen de kou met 3 thermoshirts, een winterjas, speciale winterbroek, muts en hoofdlampje begon de klim. De benen kregen niet de gelegenheid om even weer te wennen aan de inspanning. Direct bij de start was het stijgingspercentage flink en dit hield niet op. Na 1,5 uur werd een kleine pauze ingelast om wat te eten. Ze mochten niet te lang stilzitten omdat het veel te kou was. Al snel ging de klim weer verder, stapvoets met een slakkengangetje begonnen de hoogtemeters zijn tol te eisen. Na in totaal 4 uur klimmen was Arlo door al zijn energie heen en besloot de tocht te beëindigen. De gidsen probeerden nog met alle mogelijkheid om hem toch naar de top te krijgen, maar de pijp was echt leeg. Op 350 hoogtemeters van de top staakte Arlo de klim en besloot om terug te keren naar het basiskamp. John ging door met een van de gidsen om de top te bereiken. Na 6 uur bereikten ze 'Stella point' op 5756 meter. De wind was ijzig koud en de temperatuur lag 15 graden onder nul. Ook bij John was de energie bijna geheel op, maar ze moesten nog 140 hoogtemeters maken om op 'Uhuru Peak' te komen: 'the Summit of the Kilimanjaro'

Stap voor stap ging de beklimming verder door de sneeuw richting de top. Na 45 minuten was de overwinning daar! Ze stonden op de top van de Kilimanjaro! Een schitterde zonsopkomst was het welkomstcadeau. Dit gaf zoveel genoegdoening dat de vermoeidheid geheel van hen afviel en de energie van de zon was geweldig.

Op 5895 meter hoogte stonden ze over Afrika te kijken, een schitterde ervaring! Een prachtig uitzicht over de krater van de berg en gletsjers waren betoverd met de zon. Na 20 minuten te hebben genoten van het uitzicht moesten ze toch hiervan afscheid nemen

De afdaling werd ingezet. Ze moesten snel naar beneden voordat de zon de afdaling van de gletsjer deed smelten. Na een afdaling van 3 uur waren ze weer in het Basiskamp, waar ze weer verenigd werden met Arlo en de rest van het team. Samen konden ze daar uitrusten en op krachten komen voor de verdere afdaling.

Een flinke onweersbui met bakken met water maakte de afdaling niet makkelijker. Het pad dat bedoeld was om te volgen naar beneden was veranderd in een rivier waar ze doorheen moesten. Na ruim 4 uur kwamen ze uitgeput in hun laatste bivakkamp aan. Na een goede maaltijd werden ze verrast door de crew van dragers en gidsen die voor hen een paar mooie Afrikaanse nummers zongen.

Dag 7 was de laatste etappe naar beneden, een hele mooie route door het tropisch regenwoud. Het pad liep door een vallei waar ze weer verrast werden door een hoop kabaal boven in de bomen. Een apenfamilie was boven in de bomen aan het spelen.

Na 3 uur wandelen stonden ze bij de gate onder aan de berg. Moe, maar een hele ervaring rijker. Eenmaal terug bij het hotel konden ze lekker gebruik maken van een warme douche en daarna nog wat relaxen aan het zwembad. Het avontuur zat erop. De volgende dag vlogen ze terug naar Nederland.

Het drietal besluit: "Deze reis zullen we nooit meer vergeten en zeker niet de gidsen en Porters die ons naar de top hebben begeleid. Op naar het volgende avontuur…"