De gezelligste kantine van Lieshout en omstreken

Voetbalclub ELI uit Lieshout bestaat dit jaar 90 jaar. Een mooi moment voor DeMooiLaarbeekKrant om terug te blikken op de roemrijke historie van ELI. Successen werden niet alleen op het veld gevierd. ELI kreeg in 1966 voor het eerst een kantine. Daarin kon voortaan menig 'derde helft' afgewerkt worden. De eerste kantinebeheerders waren Lenie en Albert (Broer) Jansen. Inmiddels 76 en 80 jaar!

Sportpark 'De Raam'
"Het voetbalveld van ElI heeft op verschillende plaatsen gelegen", vertelt Broer. "Vaak was het niet meer dan een weiland, dat gehuurd werd van een boer. Vanaf 1950 begon het een beetje op een sportpark te lijken. Sportpark 'De Raam', langs de Provinciale weg. Wat er echter nog aan ontbrak was een kantine…"

Directiekeet
Een voortvarend bestuur o.l.v. voorzitter Bert van Leuken wist in 1966 een houten directiekeet op de kop te tikken. Die werd met een bedrijfswagen van BAVARIA op het sportpark geplaatst. Alles gebeurde met vrijwilligers. "De werkzaamheden zullen regelmatig onderbroken zijn met de woorden 'Zo, nu eerst een…" lacht Broer. De kantine draaide, maar er was nog geen kantinebeheerder…

Toeval
"Het toeval wilde dat mijn broer, onze Jan, secretaris was in het bestuur van ELI", zo gaat Broer verder. "Toen zij op een avond zaten te brainstormen over een geschikte kandidaat voor de functie van kantinebeheerder, kwamen ze bij ons uit. Wij waren nog jong. We hadden nog geen kinderen en ons Lenie had betere papieren dan ik… "

"Inderdaad, daarmee was ik dus zijn baas", lacht Lenie. " In 1969 namen we het aanbod van het bestuur aan. We spraken af dat we zouden stoppen als we kinderen zouden krijgen. Toen in 1972 onze dochter werd geboren, stopten we niet. Het was zeker in het begin goed te combineren. Later, toen onze dochter riep, 'Het is verdomme hier altijd kantine, kantine en nog eens kantine !', zijn we gestopt. Dat was in 1981. Het sportpark was in 1975 al verplaatst naar de Herendijk."

Mooie tijd
Lenie en Broer, kijken terug op een prachtige tijd. "Het was hard werken", vertelt Lenie. "Schoonmaken, inkopen doen, de administratie bijhouden en altijd open als er getraind of gevoetbald werd. Ons privéleven schoot er soms geheel bij in. Daar stond natuurlijk wel een vergoeding tegenover maar er werd ok een stevig beroep gedaan op clubliefde."

"Voldoening haalden we uit de gezelligheid die er altijd was in de kantine", zegt Broer. "Die ouwe directiekeet was primitief, met een regelmatig ploffende oliekachel, maar ik durf te zeggen: De gezelligste kantine van Lieshout en omstreken! "

"Achter de bar was een magazijntje voor snoepgoed", zo gaat Lenie verder. "Als er een jeugdspeler snoep kwam kopen, schopte ik eerst een paar keer tegen de deur voor ik binnen ging. Muizen hadden dan de tijd om weg te kruipen!"

"Hoogtepunten waren de feesten bij het 40- en 50- jarig jubileum", volgens Lenie. "…En het feest bij ons afscheid in 1981", vult Broer aan. "Grandioos, was dat! Dat was al in de nieuwe kantine."

Geen trammelant
"Gelukkig hebben we nooit trammelant gehad", vertelt Lenie. " Als iemand 'aan zijn taks zat' en toch nog iets bestelde, dan deed ik net alsof ik het niet hoorde. Natuurlijk hebben we ook een heleboel gezever aan moeten horen. En soms hoorden wij (bestuurs)zaken die eigenlijk niet voor onze oren bestemd waren. Dan was ons motto 'horen zien en zwijgen'.

Nog steeds gezellig
Missen doen ze de kantine niet. Van vrienden en kennissen horen ze dat het er nog steeds heel gezellig aan toe gaat. En ook het 90-jarig bestaan is een nieuw hoogtepunt. "Voor ons is het echter mooi geweest", zo sluiten Lenie en Broer dit stukje clubhistorie van ELI af.

Tekst: Jac Babin