Een andere winter?

Hij liep ietwat voorover gebogen met zijn bruin rieten oogstmandje in de hand naar de supermarkt. De weg was niet langer geworden maar het voelde wel zo. De wind blies door zijn dunne lichte haren die op zijn hoofd geplakt leken te zijn. Hij werd echt oud. Hij was de bank altijd voorbijgelopen. Nu werd het een rustpunt. Hij vroeg of hij naast de vrouw mocht zitten die van de zon zat te genieten. "Eindelijk een dag met zon", begon hij de conversatie. "Het was niet veel deze zomer dus nu maar even genieten." "Het was toch een mooie Hollandse zomer", reageerde de vrouw. "We hebben warme dagen gehad, af en toe wat regen en geen slopende hittegolven. En het slechtere weer viel dit jaar nooit in het weekend als de kleinkinderen kwamen. Ik heb geen boeren horen klagen over het weer dit jaar en dat is voor mij de maat." De man ging verder. "Ik heb mijn schoondochter horen zeggen dat ze niet bruin is kunnen worden van de zon in dit land. Dat is voor haar de maat van een mindere zomer. Ze willen nog naar Spanje, zon gaan halen zeker."

Met de opmerking dat het vandaag een mooie septemberdag was, verborg hij de werkelijke reden van zijn rustpauze. "Maar het zal zo niet tot Kerstmis blijven, jammer genoeg, er zal nog veel vallen: bladeren, sneeuw, regen en … het is zo vroeg donker." "Dat vind ik nou juist fijn", was de reactie van de vrouw die wat naar hem toe schoof zodat de man haar beter kon verstaan. "Als straks de klok verzet is begint de avond vroeg en steek ik de kaarsjes aan bij het Mariabeeldje. Niet dat ik zo dweep met de heilige maagd maar brandende kaarsjes brengen gezelligheid ook als ik alleen ben. Ik zet de verwarming wat hoger en dan een potje thee met een stuk banketstaaf. 's Middags heb ik dan al warm gegeten en een uurtje op de bank gelegen. En voor ik naar bed ga een borreltje kersenbrandewijn."

"Dat klinkt gezellig als je dat vertelt", reageert de man glimlachend. "Bij mij is het langer koud; ik stook nog een houtkachel da's goedkoper dan de verwarming gebruiken. Ik lees elke dag de krant van voor tot achter, maar daar kan ik niet vrolijk van worden met al die ellende in de wereld. En dat politieke gedoe op de televisie, het zijn allemaal graaiers. Om een uur of 10 kruip ik in bed en slaap tot in de vroege morgen. Dan ligt er weer zo eenzelfde dag voor mijn pantoffels. Nee de winter is niks voor mij geef mij maar een beetje zon zoals vandaag." De vrouw reageert: "Maar d'r komen zoveel fijne dagen in de winter. Het ruikt al lekker als den bakker krollen bakt, of gevulde speculaas voor Sinterklaas. En dan op 5 december cadeautjes uitpakken met de kleinkinderen. Mij weten ze ook altijd te verrassen ook al heb ik niks nodig. Het maakt me altijd blij. Ook met Kerstmis. De boom vol chocoladekransjes waar ik er elke dag een paar uithaal. En dan naar mijn dochter die kan zo goed koken, ze maakt zo'n aparte dingen. Samen met de kleinkindjes naar de late mis en daarna worstenbroodjes. Met nieuwjaar komen ze bij ons. Ik bak zelf appeltaart en maak pasteitjes met kippenragout."

"Ik kan niet koken", zegt de man nu wat somber kijkend. Een ei bakken, zuurkoolstamp maken en rijstepap koken dat kan ik. Maar daar komen die van ons niet op af. Ik ga op tweede kerstdag met de bus naar Eindhoven en met de trein naar Roermond. Ze halen me dan op het station op en de tafel is al gedekt. Mijn zoon kookt van alles waar ik de naam niet van ken en wat hij in het buitenland heeft leren eten. Ik heb liever een pannenkoek met spek en kaas maar dat is niet goed genoeg voor Kerstmis. Ze kunnen me niet naar huis brengen want ze hebben allemaal rode en witte wijn gedronken en bij de koffie hebben ze dan van dat bruin spul waar veel alcohol in zit. En daar spuiten ze dan ook nog slagroom op. Ik heb liever kersen op sap of perziken. Ik doe er een uur over om weer thuis te komen en ga dan meteen naar bed, dan hoef ik de kachel niet aan te maken."

"Wat ben jij een arme man in de lange winter. Denk jij nooit aan de eerste krokussen die door de sneeuw hun kopje opsteken en de komende lente aankondigen?" "Ja, maar na de lente en de zomer komt er weer een winter." "Ik heb een idee", zegt de vrouw. "Als jij hier in het dorp de eerste krokussen ziet in de lente, en niet eerder, dan bel je bij mij aan. Dan gaan we samen naar de krokussen kijken, bestellen een taxi die we samen betalen en laten ons met een paar bossen bloemen naar mensen brengen die in het hospice in Bakel liggen.

En dan moet jij mij na dat bezoek vertellen wie de meeste kansen heeft om er volgend jaar een mooie zomer en een mooie winter van te maken. Jij of die mensen in het hospice."

"Goed", reageerde de man vrolijk kijkend. "Maar kan dat samen niet wat eerder? Naar de nachtmis dit jaar? Dan zet ik een kerstboom, leg een wit papieren kleed met hulsttakken op tafel en maak worstenbroodjes van de bakker warm in mijn kachel. En ... ik haal een fles kersenbrandewijn!" De vrouw schoof nog wat dichter naar de man toe. Ze glimlachte. "Ik woon op de Revershof, rechts achteraan, het middelste van de vijf huizen. Tot ziens."

Henk