Tankschip 'Cyrano'
Tankschip 'Cyrano'

"Voor velen is quarantaine moeilijk, maar zij zijn eigenlijk niks anders gewend"

Human Interest Coronavirus

Aarle-Rixtel – “We zijn officieel 36 jaar getrouwd, maar het voelt als 18 jaar.” Dat zijn de woorden van Clémence Muno (56), die haar man Fredo (72), met wie ze vier kinderen heeft, nauwelijks ziet. Hij werkt namelijk samen met zoon Ingo (28) op een tankschip. Dat werkleven gaat ondanks alle coronaperikelen gewoon door. 

Het ‘gewone’ leven
Terwijl Clémence aan de keukentafel zit vertelt ze over haar twee mannen. Ze laat daarbij foto’s en een trace-app zien. “Ze zitten momenteel in de buurt van Vlissingen”, zegt ze. Gisteren (15 april) keerde het tweetal terug in Aarle-Rixtel.

Fredo is al sinds zijn dertiende actief in de binnenvaart. Hij heeft na jarenlang kapitein te zijn geweest het stokje overgedragen aan vierde-generatiekapitein Ingo, die sinds een jaar de gezagvoerder is. Fredo is gepensioneerd, maar toch gaat hij door. Samen met twee Roemenen varen vader en zoon Muno naar onder meer Amsterdam, Rotterdam, Antwerpen en Keulen. Cyrano, de naam van het schip, is volgens Clémence meer dan alleen een vervoersmiddel. “Voor hen is het leven, wonen in werken in één op die tanker.”

Clémence is vaak in haar eentje thuis. “Ik ben het na al die jaren wel gewend om alleen te thuis zijn. Alhoewel alleen; samen met onze hond Jimmy.” Ze heeft haar kinderen opgevoed met de wetenschap dat hun vader, toen nog volop actief als kapitein, niet altijd thuis zou zijn.

Aan boord
Clémence en Fredo hebben elkaar - niet geheel toevallig - ontmoet op de boot. Ze is een lange tijd kokkin geweest op een hotelschip als haar toekomstige man, die toen brandstof leverde aan dat schip. Ze trouwden, maar Clémence besloot, ondanks haar bootervaring, niet om hetzelfde vak als haar echtgenoot te volgen. Er was namelijk een dilemma: “Of kiezen voor kinderen en niet mee op de boot gaan of geen kinderen maar wel meegaan. Uiteindelijk heb ik toen een weloverwogen keuze gemaakt om thuis te blijven voor de kinderzorg.” Wel is ze een aantal keer in de schoolvakanties meegevaren op Cyrano.

Er is naast een gerichte opleiding meer nodig om op een tanker te mogen werken. Clémence weet vanuit haar man en zoon dat die eisen zeker niet eenvoudig zijn en dat er veel inzet wordt geëist. “Je bent vaak wekenlang aan boord en er wordt veel van je gevraagd. “Je moet altijd een medische keuring gedaan hebben voordat je aan boord gaat. Je bent naast kapitein of matroos ook bezig met andere klussen. Je kookt, werkt en slaapt op een schip. Maar ze zijn ook heel streng. Als je bijvoorbeeld bij een olieraffinaderij komt en je jezelf niet aan veiligheidsvoorschriften houdt kun je vertrekken.”

Niet weg
Fredo en Ingo moeten immers flink hamsteren voordat ze de boot op gaan, want onderweg kunnen ze geen boodschappen doen. Ze blijven twee weken lang op het tankschip en kunnen zelfs geen frisse neus halen door van de boot af te gaan.

Geen bagatellisering
De familie Muno weet hoe het is om elkaar lange tijd niet te zien. Toch benadrukt Clémence dat ze de coronacrisis serieus neemt. “Voor velen is quarantaine moeilijk, maar zij zijn eigenlijk niks anders gewend vanwege hun werk. Ik wil het daarentegen absoluut niet bagatelliseren, want het coronavirus is echt een groot probleem.”

Afbeelding
Fredo Muno aan boord van de Cyrano