Afbeelding

Column: Lieve 'Co'

Onderwijs Coronavirus

‘Van thuisisolatie word je dikker’, wordt er gezegd… Meen je niet, goh, dat is een verrassing zeg… Die had ik nog niet zien 'aankomen', Co! Dus los van het feit dat er duizenden mensen sterven door jou, moeten er straks ook duizenden naar een diëtiste, door jou? Moet niet gekker worden...

Als docent heb ik nu dus… t..w..e..e..ë..n..e..e..n..h..a..l..v..e week… voorjaarsvakantie. Yeahhoeeeee, zou je denken, nou echt niet dus. Waar ik normaal met een heerlijk en gelukzalig gevoel, mijn lessen op locatie afsluit voor een vakantie, was het nu ineens heel anders. Weet je Co, in de school hangt altijd zo’n prachtige sfeer, als de studenten alleen al ‘snuffelen’ aan het idee, dat ze voorjaarsvakantie krijgen. Ze worden vrolijk, opgewekt en zetten net dat extra tandje bij, om dat ene project nog even goed in orde te maken. Of nog net op de valreep een studiepunt voor een bepaald vak binnen weten te slepen. En als docent knijp je af en toe je ogen dicht voor de chaos of drukte die er dan ontstaat in zo’n klas. Want, jonge jonge, Co, dan zijn het me toch een partij stuiterballen!

Afgelopen vrijdag zou zo’n dag geweest moeten zijn. Dat voldaan gevoel! Maar dat was er helemaal niet Co. Als studenten, tussen de 16 en 24 jaar, vragen of ze alstublieft ‘naar school mogen komen’, (lees; online…) Nou dan kan ik jou wel vertellen; ‘da is ni gooooe’! Dus ik bedacht mij, kijkend naar de zwarte blokjes met initialen van de studenten, hoe ga ik voor hun deze vrijdag afsluiten en ze een goed gevoel meegeven, in plaats van de zucht en de kreun die ik al de hele week door mijn hoofdtelefoon heb gehoord?

Muziek! Muziek redt veel, muziek doet veel en muziek laat mensen even een andere 'mindset' krijgen. Ik stelde daarom voor aan de studenten die nog even bleven ‘hangen’, om samen, online, mee te blèren met, de door hun, gekozen nummers. En Co dat was toch verrassend! Er kwamen muziekaanvragen van; Elvis, The Beatles en Guns and Roses…

Zittend aan de eettafel, zittend op bed of zelfs staand, zongen we samen, zo vals als wat, mee met de liederen. Op dat moment, ging er even een gevoel van optimaal geluk door mij heen. Een gevoel dat bevestigde dat ik, als docent, van meerwaarde ben voor een student. Soms een houvast, soms een boksbal, soms een uitlaatklep en soms leren ze ook nog eens wat van mij, dat dan weer wel Co.

Nu is het maandag, de eerste maandag van mijn vakantie. Een raar gevoel eigenlijk. Vanmorgen toch maar wat huiswerk nagekeken en mijn mailtjes beantwoord, want laten kan ik dat niet. Stiekem hoop ik dat ze mijn mails lezen en terugmailen, dat is eigenlijk vreemd. Maar ik weet inmiddels ook; Da goan zu ni dooooeeen! Nog ni misskien!

Zoetjes aan worden mijn eigen pubers wakker. En zal de eerste vraag wederom van ze zijn; ‘Wat eten we vanavond?' En net zoals alle andere keren is mijn antwoord; ‘Ik heb nog geen idee!' Zij leren dus blijkbaar niets van mij….

Maar zij testen mij telkens weer Co, zoals wij jou ook nog steeds testen!

Liefs,
Juf Tos