Afbeelding

Column: Lieve 'Co' (2)

Algemeen Coronavirus

‘Zoek de verbinding in deze tijd van crisis, misschien brengt het jullie dichter bij elkaar." Dat is wat een expert op het gebied van communicatie aangeeft. Nou Co, ik weet niet hoor, maar die verbinding dat gaat hem niet worden, zolang jij er nog tussen hangt! Kun je niet gewoon weggaan? De benzine- en olieprijzen zijn toch niet hoog! Dus het kost jou minder, als wat het ons nu kost!

Inmiddels aangebroken in de tweede week van mijn, vooral zonnige, voorjaarsvakantie! Niet alleen de overheid heeft een tekort, al mijn boodschappengeld voor de rest van de maand, is er inmiddels alweer doorheen gejaagd, puur omdat mijn week heeft bestaan uit eten, Co...

En dat is jouw schuld!

Waar ik normaal, als docent, nog een beetje beweging krijg, omdat ik van klas naar klas moet ‘rennen’ en ik voor de klas vaak van links naar rechts loop, zodat de studenten wakker blijven, loop ik nu kortere routes van buiten in de tuin, naar voornamelijk de keuken. Daar stop ik, doe mijn ding en loop dezelfde korte route weer terug naar mijn troon onder mijn afdak.

Onderweg kom ik dan op dit moment ook niet veel ‘soeps’ tegen. Soms een verdwaalde vlieg in de keuken, waar ik probeer een gesprek mee te beginnen, om in die verbinding te gaan zitten. Maar met mijn, inmiddels, “wat voller” lijf…kan ik het beestje niet zo goed bijhouden. En als hij dan eenmaal stilzit, dan ben ik blij als ik mijn armen een keer op een andere manier kan gebruiken, en komt de vlieg in verbinding met mijn vlakke hand. Die ik vervolgens dan weer ontsmet, want je weet natuurlijk nooit of die vlieg in een Corona gevaarlijk gebied is gesignaleerd.

Mijn voortuintje en achtertuintje hebben er nog nooit zo netjes uitgezien. De was wordt bijgewerkt en zelfs mijn auto die sprankelt! Wie doet mij wat, toch Co?

Nouuuu, ik kan je vertellen Co, mijn twee pubers! 

Die slapen uit, totdat ik er zelf alweer over nadenk om te gaan slapen. Er worden ineens allemaal dingen besteld op het internet, die dan vervolgens weer niet goed zijn en ík dan weer kan retourneren. Als ik mijn keukenkastjes in de ochtend opendoe om een mok of glas te pakken voor mezelf, dan ben ik blij dat Ikea weer besluit de deuren te openen, want het lijkt dan net of mijn complete servies weg is. 

Dat hebben zij dan gehamsterd op hun beide kamers, waarbij ze na een paar dagen bedenken om het weer beneden op de aanrecht neer te zetten (lees= na 123 keer vragen) Niet bedenkende, dat de massa die zij eruit genuttigd hebben, zo vastgekoekt zit, dat drie Sorbo schuursponsjes aan het schrobincident overlijden…

Zij hebben helemaal geen lichaamsbeweging, want waar ze staan in hun kamer, doen ze tevens ook hun kleding uit, door hun broek te laten zakken en er dan, als het ware, overheen te stappen en dan een paar centimeter verder, in een nieuwe broek te stappen.

De handeling ‘oppakken, lopen naar de wasmand of wasmachine, deurtje open of richten met gooien ín de wasmand (lees= het wordt er namelijk altijd direct naast gegooid. Wat ik absoluut niet snap, omdat de opening van de wasmand toch wel een behoorlijke doorsnee heeft..)’, die slaan ze maar niet op in hun bovenkamer, Co!

Gisteren vroegen ze aan mij wat ik voor Moederdag graag wil hebben. Omdat, als ze niets kopen, ik dan blijkbaar zeg; Nou, is het jullie opgevallen dat het Moederdag is...? En als ze wel iets kopen, ik dan blijkbaar zeg; Nou, dat had je niet hoeven doen, is nergens voor nodig! Ik geef zeer subtiel, weleens (ongeveer 6 keer per dag) aan of zij niet gewoon uit mijn gezichtsveld kunnen vertrekken. 

En Co, dat zou voor mij nu wel even ‘het grootste Moederdag cadeau’ zijn, al is het maar één volle dag!

Liefs,
Juf Tos.