Gedicht: 'Crisis'

Een verschrikkelijk virus al weken aan de gang
En voor het eerst ben ik ook wel wat bang.
Bang om ziek te worden want die kans is groot.
Vele mensen over de hele wereld gaan er zelfs aan dood.
Je hoort en ziet niets anders meer op de tv en in de krant.
Over de situatie in de wereld en zo ook in Nederland.
Het komt steeds dichterbij en het raakt mensen om je heen.
Je staat zo machteloos en je voelt je zo alleen.
Je wil ze omarmen en troosten , maar dat kan gewoonweg niet.
Dat alleen al doet me zoveel verdriet.
We worden gewaarschuwd van houdt afstand en blijf binnen.
Dat is toch bijna niet voor te stellen, hoe kun je het verzinnen?
Nu besef je pas in wat voor een weelde wij mochten leven.
Niet voor iedereen hoor, maar voor de meeste toch wel een gegeven.
Je gaat en staat waar je maar wilt.
Nu is deze wereld door het ziekelijke Coronavirus gevild.
Het sociale leven staat bijna stil.
Ik kan ook niet meer doen wat ik allemaal graag wil.
Mijn hobby’s zoals keezen met vrienden, mozaïeken, het Lieshouts toneel.
Daarbij gezellig buurten, lachen en weet ik veel?
Maar het meest mis ik mijn kleinkinderen mijn gezin ,
mijn familie, kennissen, buurtgenoten, vrienden en vriendin.
Maar ho, ik ga niet klagen, dat mag en wil ik zeker niet,
want ik zie in mijn nabije omgeving een hoop ellende en verdriet.
Mensen die getroffen zijn door Corona zoals het heet.
Die zorgt voor een hoop pijn , angsten en leed.
Mensen worden ziek en sommige moeten vechten voor hun leven
en moeten hun welzijn aan de deskundige overgeven.
Ik steek al dagen kaarsjes aan en denk aan al die zieke mensen
en wil ze daarbij heel veel kracht en beterschap toewensen.
Wat ik wel zie en dat verzacht enigszins de pijn,
Dat we nu veel bewuster er voor elkander willen zijn.
Vele ideeën gebeuren ineens spontaan.
De mooiste en liefste dingen zie je ontstaan.
Aan de ouderen wordt nu extra aandacht besteed en omgekeken ,
om ze een extra hart onder de riem te steken.
Muzikale optredens, tekeningen, fruit, chocolade en al die bloemenpracht.
Dat is wat deze crisis nog enigszins verzacht.
Een berentocht voor de kinderen is een prachtig idee.
Ze kunnen even lekker naar buiten en papa en mama gaan ook mee.
Zo hebben vele onder ons leuke ideeën bedacht,
waar we de lege tijd mee kunnen vullen, dat heeft toch ook wat positiefs gebracht.
Verder respect voor iedereen die nu hard moet werken om alles zo goed mogelijk te laten verlopen.
Daar mogen we best wel eens aan denken en in onze oren knopen.
Het maakt niet uit om wie of wat voor een baan,
Niemand zou ik daar mee willen vergeten en overslaan.
O.a. Alle mensen in de zorg en zonder daarbij een doelgroep te vergeten.
Hebben al vele extra uurtjes gezorgd en versleten.
Sommige bewoners daarvan begrijpen het allemaal niet.
Denk aan dementerende en de geestelijk gehandicapten, die hebben soms best wel verdriet.
Hoe leg je uit, dat je niet op bezoek mag komen.
Dat is voor de familie een drama, je stoutste dromen.
Aandacht voor de mensen die nu door de crisis thuis zitten en niet kunnen gaan werken.
Zoals o.a. ZZP;ers , op den duur gaan die dat natuurlijk ook heel goed merken.
Maar ook de commerciële wereld ligt op z’n kop.
Voor de meeste is dat een regelrechte strop.
Misschien kunnen we als Laarbekenaren wat voor deze mensen doen
En gaan we na dit Coronavirus daarheen met onze poen.
Ik ga weer verder met mijn legpuzzel, dat doe ik samen met mijn man.
Eigenlijk wel mooi dat zoiets ineens ontstaat en kan.
Ik werk bij dementerende ouderen, ze betekenen veel voor mij.
Door ze nu extra te steunen zonder hun familie voel ik me waardevol en blij.
Ik ben dankbaar en kan nu alleen maar hopen,
dat voor iedereen Corona het huis voorbij gaat en niet ergens binnen komt geslopen.
Gezondheid is nu de belangrijkste schat van allergrootste waarde.
Dat wens ik iedereen nu toe op deze zo verstoorde aarde.

Liefs, Petri Sterken