Column: 'Lieve Co' (6)

Met de uitbraak van het coronavirus zijn we allemaal genoodzaakt zoveel mogelijk thuis te blijven. Hoewel dit ervoor heeft gezorgd dat een groot deel van de economie platligt, zijn andere bedrijven op zoek gegaan naar alternatieve werkmethoden…

Een van die methoden is het online vergaderen van huis uit. Er gaan steeds meer stemmen op de thuiswerksituatie, ook om de coronacrisis door te trekken. Maar zijn er enkel maar voordelen aan het online vergaderen of brengt dit ook nadelen met zich mee? 

TEAMS dat is het systeem Co, waar wij aan werken om onze online lessen en online vergadermomenten vorm te geven. Zo’n schermpje waar studenten of collega’s zichtbaar zijn, in zo’n zwart vakje! Lekker persoonlijk ook… Je kunt op deze manier ook zien, hoe je collega’s hun werkplek hebben ingericht of in welke ruimte de studenten ‘hard’ studeren en ‘gefocust’ aan de les deelnemen.

Vandaag hadden we een ‘studiedag’! Een dag waarop wij, docenten, onszelf focussen op ontwikkelingen binnen het onderwijs. De studenten daarentegen hebben een verlengd weekend en zijn vrij... Vroeger dacht ik altijd, als ik hoorde dat de docenten een ‘studiedag’ hadden, dat zij op hun luie reet gewoon helemaal niets aan het doen waren. Nou in tegendeel… Co! Bij het openen van de vergadering vanmorgen, verzamelden de docenten van leerjaar 1 en leerjaar 2 zich met een bakkie thee, koffie of een watertje uit een wijnglas (lees = dat ziet er toch supergezellig uit en het oog wil ok wa..) en namen plaats achter de laptop. De één zat nog aan de cornflakes en de ander had de achtergrond ingesteld alsof deze op het ‘magische landgoed der Verenigde Koninkrijke van Harry Potter’ zat. “Boven op dun berug”, zeg maar… Zo blij ‘als ik weet niet wat’, omdat je elkaar, vooral de collega’s van een ander team, nooit meer ziet, zaten we elkaar verwonderlijk aan te staren. Eigenlijk heb je zo veel bij te kletsen, dat je eigenlijk helemaal niet weet waar en hoe je moet beginnen. Los daarvan begon de vergadering…

Nondeju, gefocust van 8:30 uur tot 16:15 uur (met een half uurtje pauze) op zo’n schermpje staren en in de ontwikkeling gaan zitten Co, dat valt serieus echt niet mee. Ik was kapot toen de klok 16:15 uur aantikte! Maaaaar, het was een zeer vruchtbare vergadering, het schoot warempel op!

Na het sluiten van mijn laptop, kreeg ik een appje van één van mijn studenten. Of ik alstublieft even kon bellen, hij wilde even met mij praten. Ik zei; uiteraard jongen, doe ik dat! ‘Met juf Tos, vertel? Niet te lang a.u.b., ik moet nog van alles doen en kom serieus net uit een lange vergadering’. ‘Oh’, zei hij..’ik denk niet dat ik het kort ken houwe Juf’. Ik zeg; ‘dan begin maar vast, als je iets hoort, ik ben aan het afwassen’. ‘Oh das goed’, zei hij. Ik zei; “en als dat niet goed was, dan hedde pech, vertel’.

Weet je Co, hij zat ergens mee en vertelde het mij en wilde het kwijt. Ik heb geluisterd, ondertussen mijn vaat bijgewerkt, de vensterbanken, deuren, klinken, tafel en kastjes Corona vrij gemaakt. Want ja Co…”Ge wit mee jou mar nooit”!

Na ons gesprek, kreeg ik een appje van hem. 'Dank je wel, het scheelt echt veel nu ik het verhaal kwijt ben. Ik kan het nu beter een plaats geven'. Ik zei; ‘Gelukkig en geen dank’!

Co weet je? De dag was lang en vermoeiend en het vergt veel energie van je, maar ik kreeg weer energie van een simpele ‘dank je wel’. Zoveel moeite was dat niet… Mijn huis was opgeruimd, zijn hoofd was opgeruimd... Missie geslaagd!

Liefs,
Juf Tos.