Een terugblik op ruim veertig jaar vrienden

Mariahout/Laarbeek – Al ruim veertig jaar vormen Geert Manders, Harold Vereijken, Paul Vereijken, Ton Leenders, Theodoor Maas, Theo van Vijfeijken, Frank Merks, Bart van Goor, Gerard van Eijndhoven en Dion van Erp een vriendengroep. Dion van Erp vertelt het verhaal aan DeMooiLaarbeekKrant.

Rond 1979/1980 stelden een paar jongens van 15/16 jaar een touwtrekteam samen. De meesten kenden elkaar van school. Op een zaterdagmiddag gingen ze op De Hei in Mariahout touwtrekken met een lift met gewicht erop. Al snel daarna werd de vraag aan elkaar gesteld: Zullen we een keer op stap gaan? Dat was het begin van een hechte vriendengroep, die ondertussen al meer dan veertig jaar bestaat.

Gewone jongens
Dion vertelt: “We waren gewone jongens, de meesten uit Mariahout. Enkelen toen al met een Zundapp en enkelen met een fiets. We gingen touwtrekken bij de jeugd tot 16 jaar. We moesten ons altijd legitimeren omdat sommigen al een baard hadden.” Na verloop van tijd kwamen ook dames bij de vriendengroep, waarvan er één een jongen uit Venhorst leerde kennen: John Nabuurs. Zo was de groep compleet.

Mascotte
“We hadden toen ook een mascotte (joker), John van Vijfeijken, dat was een broer van een van de vrienden. Als we verloren en we moesten het water in dan ging hij met rolstoel en al mee (je had de vele gezichten van omstanders eens moeten zien). Later gingen we op stap, toen nog bij Slaats en van Uden in Mariahout, daar ging onze mascotte ook elke week mee naar toe. Al was het maar om de vele bladen bier op te zetten. We haalden de wielen van zijn rolstoel zodat hij niet weg kon.”

Steekwagen vol bier
Een van de herinneringen van Dion was hun eerste vakantie: “We gingen voor het eerst op vakantie met zijn allen naar camping ‘Het Lunastrand’ in Lommel (Belgie). Met de bromfiets.” Degenen die nog geen zestien waren werden samen met ieders spullen weggebracht. “Daar aangekomen haalden we boodschappen met een winkelwagen vol lekkers.” De groep ging dagelijks met een steekwagen op en neer naar het winkeltje, om kratten bier te halen.

Een paar jaar later ging de groep naar Cochem in Duitsland. Met z’n allen reden ze er in een busje naartoe. “Daar hielden we het maar een week vol”, vertelt Dion, “anders hadden we het financieel niet gered.” Op de terugweg kregen ze een ongeluk, waarbij het busje op z’n kop terecht kwam. Gelukkig was niemand ernstig gewond. “Zo volgden veel vakanties en hebben we veel gelachen.”

Vriendenweekend
Er ontstond een jaarlijks terugkerende ‘vriendendag’. “We organiseerden van alles, teveel om op te noemen. Er was natuurlijk altijd eten en bier bij.” De vriendendagen veranderden in mannen- en vrouwenweekenden. “Het eerste mannenweekend gingen we met de oude Bavaria brandweerauto naar Utrecht overnachten in een Stayokay kamer met zijn allen. Barbecue, hamburgers en bier mee in de wagen. We hebben daar zelfs een cursus naakt schilderen gedaan waarbij we een 24-jarige vrouwelijke studente 2,5 uur na mochten schilderen op een doek, dat viel niet mee. De een schilderde een mooie dame, de andere leek wel op een zeemeermin.”

Bruiloften
Door de komst van kinderen werd de groep uitgebreid tot ongeveer 49 personen. Van de originele vriendengroep is iedereen ondertussen de 50 gepasseerd. De vriendengroep heeft samen een hoop meegemaakt. Zo ook elkaars bruiloften. “We hebben levenslopen gemaakt als speeches, toneelstukken van een half uur opgevoerd, we hebben zelfs tuinen overhoop gehaald met vrachtwagens papier.”

Door dik en dun
“Helaas waren er ook minder leuke dingen, als iemand een ouder verloor was er altijd wel iemand aanwezig van elk gezin en stonden we klaar als het nodig was. Ook dit hoort bij het leven. Carla van Goor is in 2019 helaas overleden aan een ongeneeslijke ziekte. In deze tijd droeg iedereen zijn/haar steentje bij. Zo merk je hoe fijn het is om vrienden om je heen te hebben.”

Bedankt
Dion: "Ik zou dolgraag alles vertellen wat we samen hebben meegemaakt, ik ben alleen bang dat DeMooiLaarbeekKrant dan niet meer door de brievenbus past. Ik ben persoonlijk erg dankbaar dat we elkaar hebben leren kennen. Ik denk dat ik daarmee voor iedereen uit de vriendengroep spreek. Bedankt voor de ruim 40 jaar dat we vrienden zijn. Met alles wat we mee hebben gemaakt met een traan en een lach, gelukkig het laatste het meest.”