Wanhopige moeder vraagt aandacht voor haar gehandicapte zoon

Open brief aan de Raad van Bestuur van Stichting ORO Helmond

Geachte heer Roelofs,

Ik schrijf deze brief aan u omdat ik de wanhoop nabij ben.

U hebt besloten om mijn gehandicapte zoon Maarten gedwongen te verhuizen naar Deurne om voor mij onbegrijpelijke redenen. Helaas is een gesprek hierover met u niet mogelijk, terwijl we beiden hetzelfde doel nastreven: de best mogelijke zorg voor een kwetsbaar persoon.

Maarten is inmiddels 53 jaar. Hij is ernstig meervoudig gehandicapt en volledig afhankelijk van 24-uurs zorg. Het is voor mij een zegen dat hij deze leeftijd heeft bereikt als u weet dat kort na de geboorte zijn levensverwachting op enkele maanden werd geschat.

Maarten woont al 15 jaar met veel plezier in uw woonvoorziening de Hoge Hees in Beek en Donk. Dat is mede de verdienste van de aandacht en de zorg die Maarten krijgt van uw medewerkers. Elke dag ga ik bij hem op bezoek en daar genieten wij allebei enorm van. Speciaal voor Maarten ben ik verhuisd naar Lieshout, zodat ik makkelijker bij hem kan komen. Ik ben een moeder van 85 en autorijden wordt steeds lastiger.

De reden voor de gedwongen verplaatsing van Maarten zou te maken hebben met de stroeve relatie tussen mij (en mijn kinderen) en een aantal van uw zorgmedewerkers. Wij herkennen ons niet in dat beeld. Natuurlijk zijn wij soms wat kritisch als het gaat om de zorg voor onze Maarten. Als moeder reageer je nu eenmaal wel eens overbezorgd als het aankomt op de beste mogelijk zorg voor je gehandicapte zoon die zelf niet in staat is om te communiceren en volledig afhankelijk is van anderen. Een zorgprofessional en zeker een zorgbestuurder kan dat een moeder toch niet kwalijk nemen? We hebben meerdere pogingen gedaan om in gesprek te komen over een oplossing, maar dat is steeds geweigerd. Natuurlijk begrijpen wij dat niet alles mogelijk is, maar omgekeerd vragen wij slechts om te luisteren en begrip te hebben voor onze zorgen.

Ik was totaal verrast door uw éénzijdige besluit om Maarten per 29 september gedwongen te verhuizen naar een andere locatie in Deurne. Zo’n ingrijpend besluit is niet in het beste belang van Maarten. Sterker nog: mogelijk kan hem dit fataal worden. Maarten is zeer gevoelig voor zijn omgeving en heeft veel moeite met veranderingen. Wij snappen dat u als zorgbestuurder meerdere belangen laat wegen bij dit soort besluiten. Ook vind ik het logisch (en terecht) dat belangen van het team meewegen. Ik begrijp echter niet waarom u, als enig lid van de Raad van Bestuur van ORO, dit ingrijpende besluit heeft genomen zonder wederhoor, zonder één poging van uw kant om het gesprek met mij aan te gaan om mijn kant van het verhaal te horen. Zelfs na bemiddeling van externen bent u niet bereid de verhuizing uit te stellen en naar een goede oplossing te zoeken.

Ik vraag u om de gedwongen verhuizing van Maarten af te blazen en met mij in gesprek te gaan. Ik moet er niet aan denken wat de consequenties kunnen zijn, als u deze ingrijpende verhuizing doorzet. Graag wil ik samen met u en samen met uw medewerkers kijken wat haalbaar is en hoe we Maarten zijn verblijf kunnen voortzetten waar hij nu woont. Maarten is gelukkig en wil niks liever dan in Laarbeek blijven. Hij is op zijn plek op de Hoge Hees in Beek en Donk.

Omdat ik u niet persoonlijk ken en u onze Maarten waarschijnlijk ook niet kent, staat hierboven een foto van ons samen.

Met vriendelijke groet,
Toos van Kuijk