Nellie Maas neemt na 48,5 jaar afscheid van het Elkerliek ziekenhuis

Aarle-Rixtel - Bijna een halve eeuw werkte Nellie Maas - van Lankvelt uit Aarle-Rixtel als verpleegkundige. Wat een prestatie en dat mag gevierd worden! Afgelopen vrijdag was haar laatste werkdag bij het Elkerliek ziekenhuis in Helmond.

Ze was 17 jaar en 7 maanden oud toen ze een advertentie in de krant zag voor een opleiding tot ziekenverzorgende bij het Sint-Lambertusziekenhuis, nu het Elkerliek Ziekenhuis. ‘’In die tijd was het nog normaal dat ze op huisbezoek kwamen als onderdeel van de sollicitatieprocedure”, vertelt Nellie. Ze begon op 1 april 1792 met werken in de keuken op de kinderafdeling, omdat ze nog te jong was om te starten met de opleiding. Op 1 oktober 1972 mocht ze starten met haar opleiding die 2 jaar en 4 maanden duurde. “Tijdens de opleiding hadden we elke twee weken een paar dagen les, ook gewoon in het ziekenhuis. De andere dagen werkte ik in het ziekenhuis. Na de opleiding ben ik daar gebleven.” En nooit meer weggegaan.

Chirurgie en kort verblijf
Na het afronden van de opleiding start ze op de afdeling Chirurgische Klas bij de nonnen, later werd dit de afdeling Chirurgie. “Daar heb ik eigenlijk altijd gewerkt op de laatste tien jaar na. Na de reorganisatie heb ik gekozen voor de afdeling kort verblijf.” Het feit dat ze op dat moment al zolang in dienst is, geeft haar een voordeel tijdens de reorganisatie. “Ik mocht door mijn vele dienstjaren zelf kiezen op welke afdeling ik wilde werken. Ik koos juist voor deze afdeling omdat we daar de verpleging doen van mensen die geopereerd zijn. Maar dan de kleinere operaties.”

Afscheid
Dit jaar was he´t jaar waarin ze met pensioen ging. Een groots feest, receptie met (oud) collega’s, vrienden, familie stond gepland. Maar toen kwam de eerste coronagolf. Nellie stond aan de frontlijn in het Elkerliek. “Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt en het was heftig. Maar de samenhorigheid van dat team zal ik nooit vergeten! Dat was uniek om mee te maken.” Het werd ook al snel duidelijk dat een groots afscheid er niet in zat. Toch lieten haar collega’s en familie deze dag niet zomaar voorbij gaan. Vorige week donderdag en vrijdag stonden in het teken van haar afscheid. In de gangen hadden ze korte berichtjes, gedichtjes, foto’s en nog veel meer opgehangen. Haar laatste werkuren bracht ze door in de koffiekamer waar al haar collega’s, met de maatregelen in acht, gepast afscheid van Nellie nemen. Een persoonlijk boek gemaakt, versierd en ingevuld door collega’s en een heus spandoek van de familie. “Mijn twee petekindjes waren teleurgesteld dat er geen feest was en dat ze niet in het ziekenhuis mochten komen. Als verrassing was het alsnog geregeld, dat vond ik zo leuk! Ik ben het team van Kort Verblijf 2D enorm dankbaar voor alle mooie jaren.” Gezamenlijk met haar familie sloot ze deze prachtige en emotionele dag af.

Pensioen
Maar wie denkt dat Nellie bij de pakken neer gaat zitten heeft het verkeerd. “We wandelen en fietsen (lange afstanden) graag. Verder zwem ik graag en tuinieren in onze grote tuin, op vakantie gaan (wanneer het weer kan).” Een dagdeel per week werkt ze als vrijwilliger bij een hospice. Het werk vindt ze erg dankbaar werk en je merkt dat ze het met veel passie doet. Op de vraag of ze nu echt van het leven gaat genieten: “Ik heb eigenlijk mijn hele leven genoten, het is niet zo dat ik nu pas begin met genieten. Dan kom ik wel erg laat he`”, grinnikt ze.