Roemeens stel gelukkig in Laarbeek: ‘We zijn verliefd op de omgeving’

Beek en Donk – De Roemeense George en Cristina Noane (allebei 29) wonen sinds 2018 in Beek en Donk. Zij zijn vanwege werk naar Nederland verhuisd. De taal is nog wennen, maar het koppel voelt zich meer dan thuis in hun nieuwe land. Begin oktober zond Cristina een foto in naar de redactie voor dierendag en liet aan DeMooiLaarbeekKrant weten: “We as foreigns love to be a part of this community and be up to date with what happens through you.” Benieuwd naar het achtergrondverhaal van deze bijna dertigers, die hun geboorteland achter zich hebben gelaten om hier een nieuw bestaan op te bouwen, bracht de krant een bezoek aan het stel.

“Het systeem is daar veel 
anders dan in Nederland”

Beiden volgen verschillende opleidingen aan Roemeense rechtsuniversiteiten en komen in hun geboorteland aan diverse banen in de transportsector. Na de rechtenstudie begint George te werken in hun familievervoersbedrijf, net als zijn vrouw. George vervult de rol van transportmanager, Cristina werkt als assistent-manager. Toch levert het Roemeense werkleven niet het gewenste resultaat op. Cristina: “In eerste instantie wilden we advocaat worden, maar het systeem is daar veel anders dan in Nederland. Het paste niet bij ons.”

Daarnaast vinden de Noanes de natuurlijke omgeving in Oradea, de stad in West-Roemenië waar zij samenwoonden, niet erg aangenaam. Cristina: “Teveel huizen en flats. Weinig groen. Wij zijn rustige mensen die houden van natuur. Voor ons was het leven in de stad na een tijdje niet meer ideaal.”

‘Aarzel niet’
Waarom Nederland, en waarom Beek en Donk? Dat is een vraag die het Roemeense stel vaak krijgt. Het heeft daarbij geholpen dat Cristina’s zus Mirela al jaren in Beek en Donk woont. In het verleden zijn zij bij haar op bezoek geweest en dat leverde een erg positief beeld van Nederland op. “Als je naar Nederland kan komen, doe het dan en aarzel niet”, was Mirela’s advies. Dat heeft het tweetal zich natuurlijk niet nogmaals laten vertellen, en later kopen ze een huis in Beek en Donk.

Cristina: “We zijn verliefd op de omgeving. Ontzettend veel groengebieden, genoeg mooie wandelplekken voor onze Yorkshire terriër Olive, veel winkels dichtbij, fijne wegen en fietspaden. Noem maar op. Daarnaast houden we van Nederlands eten. Vooral afhaalgerechten als kapsalons vinden we erg lekker.”

“We leren elke dag”

Taal
Uit verschillende onderzoeken blijkt dat Nederlands een moeilijke taal is om te leren als buitenlander. Dit geldt eveneens voor de Noanes. Zij kregen op hun werk, bij Van den Bosch in Erp, Nederlandse cursussen en hebben daarnaast privé taallessen. “Tijdens het uitlaten van de hond praten we soms Nederlands met voorbijgangers, net als op het werk. We zijn nog niet waar we willen zijn, maar we leren elke dag”, vertelt George.

Nederlander worden
Het is duidelijk dat George en Cristina een prettig leven leiden in hun nieuwe thuisland. Nederlandse staatsburgers zijn ze nog niet, maar dat zouden ze wel graag willen worden. Cristina: “We zijn volop bezig met lessen Nederlands en ons ultieme doel is om Nederlanders te worden. We voelen ons thuis en hopen hier nog lang te blijven wonen.”

“De wereld heeft geleerd te vertragen en te genieten
van de simpele dingen in het leven”

Kerstgevoel
“Nee, we missen Roemenië niet. Nou misschien een beetje, namelijk het eten. Met kerst eet je bijvoorbeeld verschillende Roemeense soepen en een koolgerecht met rijst, gehakt en kruiden. Dat is heerlijk. Je staat urenlang in de keuken om deze gerechten klaar te maken. Na het eten kun je soms nog dagenlang de etensgeuren in je kleren ruiken”, lacht George.

Kerstmis 2020 is heel anders vanwege de coronamaatregelen. George: “Onze families uit Roemenië, Engeland en Zwitserland zouden hierheen komen, maar dat is niet mogelijk vanwege de beperkingen. We zijn met kerst dus met drieën, inclusief Olive.” Cristina: “We gaan dan vooral veel bordspellen spelen om samen gezellig de tijd door te komen. Rond de jaarwisseling eten we de overheerlijke Nederlandse lekkernij: de oliebol. Het worden andere feestdagen dan normaal, maar wel knusse en vredige dagen. Er zit namelijk toch een positieve kant aan; de wereld heeft geleerd te vertragen en te genieten van de simpele dingen in het leven.”