Willems kleine gebaar heeft grote betekenis

Even simpelweg zwaaien naar een buurtgenoot. Een klein gebaar van Willem Opheij (12) uit Lieshout. Maar wel een gebaar met enorm veel betekenis voor mevrouw Ludi van der Mijden (82). Ze voelt zich door dit kleine gebaar minder eenzaam.

Lieshout - Een klein bedankje in DeMooiLaarbeekKrant van vorige week trok direct de aandacht. ‘Jullie maken mij gelukkig en het doorbreekt mijn eenzaamheid’ liet een ‘glimlachende mevrouw’ weten over het gebaar van Willem. Elke keer als hij zijn hond uitlaat (soms samen met zijn ouders), komt hij langs het huis van mevrouw Van der Mijden. En dan zwaait Willem even. “Zo is hij altijd al geweest, hij zwaait naar iedereen”, legt zijn moeder uit.

Waardevol
Dat dit kleine gebaar enorm veel betekenis heeft voor mevrouw Van der Mijden, blijkt niet alleen uit het bedankje dat ze plaatste. DeMooiLaarbeekKrant bracht Willem en zijn buurtgenoot samen en tijdens dat gesprek blijkt hoe waardevol een klein gebaar voor iemand kan zijn. “Gewoon contact, daar word je gelukkig van”, zegt mevrouw Van der Mijden. Ze is afkomstig uit Best en heeft enige tijd in Limburg gewoond. Maar door heimwee naar de Brabantse gezelligheid keerde ze terug naar Brabant, sinds vijf jaar woont ze nu in Lieshout. “Maar ik heb geen familie. Er komt bijna niemand langs en de telefoon gaat ook niet vaak. Ik heb weinig contact”, vertelt mevrouw Van der Mijden.

Ze voelt zich eenzaam, en dan helpt de opkomst van de coronapandemie niet mee. Was ze net een keer op bezoek geweest bij de KBO in Helmond, zorgde corona ervoor dat alle activiteiten gestaakt werden. Gemeenschapshuizen gingen dicht. Weer vele uren alleen thuis. Mevrouw Van der Mijden is niet de enige in Laarbeek die eenzaam is.

Eenzaamheid komt bij alle leeftijden voor. Maar uit onderzoek van de Rijksoverheid blijkt dat vooral bij ouderen eenzaamheid toeneemt. Ruim de helft van de 75-plussers voelt zich eenzaam. Eenzaamheid is nog altijd een taboe in Nederland. Mensen die eenzaam zijn, durven er niet makkelijk over te praten. En anderen vinden het soms lastig om mensen die eenzaam zijn te helpen of een contact te bieden. Maar vaak kan een glimlach al in hele kleine dingen zitten. Met een simpel gebaar kan de eenzaamheid doorbroken worden. Zoals een vriendelijke zwaai. Een telefoontje. Of een keer in de week een kopje koffie drinken.

Willem en Mazzel
Sinds een paar maanden heeft Willem Opheij een hond, Mazzel. Hierdoor maakt hij enkele keren per dag een wandeling en zo komt hij ook langs het huis van mevrouw Van der Mijden. “Ik wandel veel met Mazzel en zag mevrouw voor het raam zitten. Ik zwaaide en ze zwaaide terug. Zo is het begonnen”, zegt de goedlachse Willem. Zo af en toe krijgt Mazzel van mevrouw Van der Mijden een koekje. “Op advies van de dokter moest ik negatieve dingen aan de kant zetten. Nu probeer ik er elke dag rekening mee te houden en hoop ik Willem en Mazzel te zien.”

Het bedankje in DeMooiLaarbeekKrant wilde mevrouw Van der Mijden bewust plaatsen. “Ik deed het niet omdat ik mezelf zielig vind. Ik hoopte dat meer mensen het zouden lezen. Er zijn echt veel meer eenzame mensen. Ik hoop hen en anderen te laten zien dat je van een vriendelijk, klein gebaar al gelukkig kunt worden.”