John en Jolanda van de Leest van Café Zaal Bij van Dijk leven al een jaar in onzekerheid: ‘Op papier zijn we failliet’

Aarle-Rixtel - Het had zo mooi moeten zijn. Café Zaal Bij van Dijk in Aarle-Rixtel bestaat deze week vijf jaar. Een groot feest had er moeten komen. Door corona komt het er niet van. De toekomst is zelfs gitzwart voor John en Jolanda van de Leest: ‘Op papier zijn we failliet’.

Achter in de zaal staat een hometrainer. Voor in de kroeg een zeil over het biljart. Krukken ondersteboven op de bar. Het doet desolaat aan, als je eens rustig rondkijkt. De vele foto’s aan de wand zijn al maanden lang niet meer door andere ogen bekeken. Want al bijna vijf maanden zijn de kroegen in Nederland (voor de tweede keer binnen een jaar) verplicht dicht. Tijdens de eerste lockdown ging het slot er drie maanden op. In totaal bijna acht maanden geen inkomen. In de zomer kon de pijn een beetje verlicht worden, maar vanaf 14 oktober was de verplichte sluiting weer een feit. En wanneer er wel weer iets mogelijk is? “Je leeft alleen maar in onzekerheden. Iedere keer heb je een beetje hoop, wanneer mogen we weer open? Met kerst? Oud en nieuw? En januari? Emotioneel is het echt heel zwaar”, vertellen John en Jolanda van de Leest van Café Zaal Bij van Dijk in Aarle-Rixtel.

Achtbaan
Toen een jaar geleden op zondag 15 maart voor het eerst de horeca geraakt werd door een sluiting om het coronavirus te bestrijden, hadden John en Jolanda niet kunnen bedenken in wat voor achtbaan ze terecht zouden komen. “Halsoverkop moesten die zondag de deuren dicht. Dan wordt het stil, heel stil. Dat is heftig”, vertelt het echtpaar terwijl ze vechten tegen de tranen. Ze krijgen wel iets van financiële steun van de overheid, maar daar worden de vaste kosten lang niet mee gedekt. “Voor die drie maanden kregen we 5500 euro. Dat mag je gerust weten. Maar onze vaste lasten aan onder meer huur is 5600 euro per maand... En omdat we in de zomermaanden toen we gelukkig weer even open mochten, eigenlijk een te goede zomer hebben gedraaid, moeten we alles ook weer terug betalen.”

Stiekem keken ze uit naar een feestje voor het vijfjarig bestaan, hoewel ze wisten dat het er vanwege de regels niet van kon komen. “We hadden er geld voor opzij gezet, maar dat geld is nu al op. Op papier zijn we gewoon failliet. Een paar keer hebben we overwogen om de handdoek in de ring te gooien. Ook in de relatie is het gewoon heel erg zwaar.”

Ziel onder hun arm
Ze hopen snel weer open te kunnen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun vaste gasten. “Mensen komen hier voor een praatje. Nu zie je ze met de ziel onder hun arm door het dorp fietsen. Voor de jongere gasten zijn we een soort vader en moeder, die moeten er gewoon weer eens uit kunnen. En ook voor de verenigingen is het fijn als ze weer samen kunnen komen.”

Wat John en Jolanda steekt is de beelden op televisie en in kranten waarin grote groepen mensen samenkomen, zoals bijvoorbeeld bij het mooie weer onlangs. “En dan krijgen wij direct van de minister te horen dat we een boete krijgen als we het terras opengooien. Hou gewoon nog twee maanden alles dicht, ook de niet essentiële winkels en gooi dan alles open.”

Veel steun
Stoppen willen én kunnen ze niet. Daarvoor zitten de kroeg en hun klanten te diep in hun hart. “Vijf jaar geleden zijn we hier begonnen. In die tijd hebben we echt wel wat opgebouwd. Van de mensen uit Aarle-Rixtel krijgen we veel steun. Met hart en ziel vechten we voor het voortbestaan. Maar we hebben ook geen geld om iets anders te doen. We zijn 56 en 55. Wat moeten we opnieuw beginnen? Dit is ons leven, als we dit opgeven hebben we niets meer.”

Een crowdfundingsactie van enkele vaste gasten kan hopelijk voor ietwat meer lucht zorgen bij John en Jolanda, maar de grote problemen gaat het niet oplossen. “Zo’n actie is geweldig. Dan moet ik janken. Ik schiet nu alweer vol.”