Gebroeders Van Doorn verspreid over de wereld: ‘Dat huis staat er niet meer’

Aarle-Rixtel - Vroeger woonde het gezin Van Doorn heel gemoedelijk bij elkaar in de Biermansstraat in Aarle-Rixtel. Leo, Henk en Nico waren vaak samen en speelden samen in de buurt. Ook de Laarbrug was een goede speelplek, die de drie zich nog goed herinneren. Leo heet nog steeds zo, maar Henk heet Hank en Nico heet Niq. Ze hebben hun naam aangepast aan het land, waar ze nu wonen. Via DeMooiLaarbeekKrant blijven ze toch hun geboortedorp volgen.

Duiken vanaf de Laarbrug was een hobby van de drie broers Leo, Henk en Nico. Je kon dan aan de Beekse kant het water uit komen, omdat daar de beschoeiing erg laag was. Een vrachtschip, dat diep in het water lag, kon vastgepakt worden en dan kon je je een eind laten meeslepen. Behalve dat dat natuurlijk erg gevaarlijk was, zat er nog een onprettige kant méér aan dit avontuur. De drie broers vertellen onafhankelijk van elkaar dat ze herinneringen hebben aan de soms zwart geteerde schepen. Als je daaraan hing kreeg je het zwarte goedje achteraf maar heel moeilijk van je lichaam. Een probaat middel was margarine, “maar daar was moeder niet zo blij mee”. Hank vertelt, dat het een sport was onder de boot door te duiken, ‘Hugging the bottom of the canal’, zoals hij vertelt.

Veenhuizen Nederland
Leo (66) is als jongste van de drie de enige die zijn naam echt eer aan heeft gedaan. Nadat hij in Tilburg studeerde heeft hij even in Utrecht gewoond en is daarna verhuisd naar Doorn. Sinds 2010 woont hij nu in de voormalige armenkolonie in Veenhuizen, provincie Drenthe. Hij is al 44 jaar getrouwd met Pieke. Ze hebben één kind en geen kleinkinderen. Leo is medeoprichter en directeur geweest van een ingenieursbureau, dat onder andere radio- en televisiestudio’s bouwde. De plaats waar hij woont is bekend als een bijzonder dorp. Vroeger werden arme mensen hier te werk gesteld. Het personeel van de kolonie kreeg een woning, met opschriften als ‘Helpt elkander’ en ‘Bitter en Zoet’. Een ander huis heet ‘Toewijding’. In Veenhuizen staan ook drie grote gevangenissen, die overigens voor een deel leeg staan. In het buitengebied staat de woning van Leo, waar ze een minicamping hebben. Pieke heeft er een restauratieatelier voor graftrommels. Dit zijn trommels van metaal met daarin een metalen grafkrans en afgedekt met een glasplaat. In vergelijking met Aarle-Rixtel is het verenigingsleven veel beperkter. “Mensen komen hier voor hun rust”, legt Leo uit. “Er is geen supermarkt, tandarts of dokterspost. Wél een kaasmakerij, ambachtelijke bierbrouwerij en een patatzaak. De omgeving is werkelijk schitterend met het Fochtelooerveen als onbetwiste topper.” De reden voor verhuizing vanuit Brabant is het verlangen van de vrouw van Leo om in het midden van het land te wonen. De banden met Aarle-Rixtel zijn lang verbroken geweest, totdat Jaimie, dochter van zijn broer Niq, op bezoek kwam en de geboorteplaats van haar vader wilde zien. Leo was net op tijd om te zien hoe de ouderlijke woning aan de Biermansstraat met de grond gelijk werd gemaakt. Hij volgt de serie ‘Het Dorp’ met Wim Daniëls en kijkt vaak op de site van DeMooiLaarbeekKrant. Met zijn broer Niq deelt Leo de hobby van het amateurschilderen. Vraag van Leo aan de lezers van de krant: “Onze overgrootvader is in 1839 geboren in woning nummer 79 in Aarle-Rixtel. Weet iemand, waar dat precies geweest kan zijn?”

Peachland Canada
Niq(71) is getrouwd met Janet en heeft een zoon, dochter en één kleinzoon. Niq was de middelste van de drie of zoals hij zelf zegt: “I was the middle man”. Niq heeft een opleiding gehad in de civiele techniek en timmeren, na zijn trouwen. Voor zijn trouwen heeft hij 1001 dingen gedaan om geld te verdienen en te reizen. Hij woont nu in Okanagan Valley in Canada, een gebied met boom- en wijngaarden, halverwege tussen Vancouver en Calgary. Het klimaat is vergelijkbaar met dat in Brabant, maar veel droger. Niq is zelf naar Noord-Amerika vertrokken, want hij wilde “de Rocky Mountains zien en een rustige plaats vinden, waar ik wat bomen kon planten.” Het is nog beter gegaan, dan hij dacht. De Rocky Mountains heeft hij van voor tot achter gezien en van zijn huis tot de plaats waar hij zijn kajaks in het water kan laten is maar een minuut lopen. De hellingen van de vallei zijn bedekt met een altijd groenblijvend bostapijt en veelal niet bewoond. “Peachland is toeristisch en het kan er druk zijn, maar met vijf minuten lopen zit ik midden in het bos en kan ik best de hele dag niemand zien.” Hij vertelt, dat hij zijn twee broers sinds zijn vertrek uit Aarle-Rixtel nog maar één keer in levende lijve heeft gezien. Hij is nog wel wat vaker in Aarle-Rixtel geweest. Wat hij in Canada het meeste mist, is de geur van versgebakken brood van bakkerij Van Brug en de Nederlandse jonge kaas. Het dorp Aarle-Rixtel is nog altijd zo schoon als vroeger. Ook Niq is fan van Wim Daniëls. Hij volgt Wim via Facebook, maar het lezen van het Nederlands gaat woord voor woord. “De taal is het hardste aan slijtage onderhevig geweest.” Niq woont in een 100 jaar oud vrijstaand huis. De 0,4 hectare grond eromheen deelt hij met een dozijn herten en een verdwaalde eland, zwarte beer of poema. Hij woont aan het Okanagan meer, “across the road from us”. “Ik durf gerust te zeggen”, zo schrijft Niq, “dat ik nooit spijt heb gehad van mijn beslissing. Ik voelde me welkom vanaf de eerste dag en ben nu een Canadees.”

Saunders Beach, Australië
Hank (73) is getrouwd met Ted Schepers, ook uit Aarle-Rixtel, en heeft twee dochters. In totaal heeft het stel vier kleinkinderen. Ze wonen sinds 1974 al in de streek Queensland, aan de oostelijke tropische kust van Australië. Hij was elektricien en werkte op bouwprojecten in heel Queensland. Deze deelstaat van Australië alleen al heeft een oppervlakte van 1.700000 vierkante kilometer (Nederland heeft een totale oppervlakte van 41.500 vierkante kilometer). Hij woont vlakbij de zee en een kreek op 300 meter van zijn huis is compleet met mangrovebossen en krokodillen. Het dorpje Saunders Beach is met 350 inwoners behoorlijk klein en ligt zeven kilometer van de grote weg. Die wordt daar highway genoemd, maar is vergelijkbaar met een doorgaande weg in Nederland. Het huis is alleenstaand, zoals gebruikelijk in de streek. Ze hebben screens als bescherming tegen insecten. Deze screens zijn zo ontworpen, dat de koele zeewind ’s nachts de kans krijgt om de woning te verfrissen. Eten gebeurt bijna het hele jaar door buiten, waarbij de vogeltjes in de achtertuin als levend decor fungeren. Hank was een duiker bij de Nederlandse marine, hij dook veel in Curaçao. Dat was een heel verschil met het duiken tijdens de opleiding in Den Oever, met troebel en koud water. Hank zocht de wereld af naar mooie duikplaatsen en kwam al gauw terecht bij het Great Barrier Reef. Deze duikplaats trok hem erg en de regering in Australië had een betere reputatie dan de snel wisselende bewindvoerders in West-Indië, Zuid-Afrika of de landen rond de Middellandse zee. In 1974 arriveerde Hank in zijn toekomstige vaderland, maar ontdekte al meteen, dat zijn spaargeld bij het omwisselen in Australische dollars de helft minder waard werd. Voor een kapitaal bedrag werd een auto gekocht en langzamerhand werd er steeds meer verdiend. Hij is gaan houden van het verre en open landschap. De ‘boxed-in community’ van Nederland is niet iets waarnaar hij terugverlangt. Aan de wand in zijn huis hangt een ansichtkaart van Aarle-Rixtel, nog met zijn ouderlijk huis aan de Biermansstraat. “Dat huis staat er niet meer- according to my brother-, en dus heb ik niet veel om naar terug te keren”. Hank en zijn gezin hebben er geen spijt van gehad dat ze zijn geëmigreerd. Op het moment zijn ze zo goed als corona-vrij en Australië voelt echt als een ‘Lucky Country’.

Laarbrug
De broers zijn dus goed terecht gekomen. Zonder uitzondering zijn ze heel tevreden met hun leven. Maar Aarle-Rixtel is niet echt vergeten. Ze houden contact via Wim Daniëls, de MooiLaarbeekKrant, of een ansichtkaart aan de muur. Als er dan familieleden uit het verre Australië of Canada komen is Leo niet te beroerd om ze te laten zien waar de familie oorspronkelijk vandaan komt. Misschien rijdt hij dan ook nog wel eens een keer over die beruchte Laarbrug, met de schepen die eronder door voeren en varen en de zwarte herinneringen die met margarine moesten worden verwijderd…….