Hoe is ‘t nou met: Nilab Azimi-Siddique

Mariahout - Ongeveer vijfentwintig jaar geleden kwam Nilab (31) met haar familie in Mariahout wonen. Samen met haar iets oudere zusje Maryam bezocht de Afghaanse al vrij snel de Bernadetteschool. Als tieners verhuisden ze naar Lieshout. Daar hadden ze een bijbaan in het Chinese afhaalrestaurant ‘’t Wokje’. Als basisschoolleerling was het Nilab’s droom om les te gaan geven aan Afghaanse meisjes. Is die droom uitgekomen?

Rust
Rond 2000 was de oorlog in Afghanistan regelmatig in het nieuws. De bovenbouwgroep waarin Nilab zat keek wekelijks Schooltv-weekjournaal, waar beelden van het verwoeste land keihard binnen kwamen. “Al zestig jaar duurt de oorlog in Afghanistan”, vertelt Nilab. “We kwamen uit Kaboel en in Nederland werden we het eerste jaar in Den Bosch opgevangen. Daarna kwamen we naar Mariahout.” Mariahoutse kinderen kennen geen oorlog en konden zich dus amper in Nilab’s situatie verplaatsen. Via sociale media heeft Nilab contact met oude klasgenoten die zich inmiddels realiseren hoe moeilijk die tijd als kind geweest moet zijn. “Het feit dat Mariahout zo rustig was, was een zegen”, lacht Nilab. “Lieshout was ook rustig en had een busverbinding. Ideaal met regen.” Nilab is een pittige dame. Ze weet van aanpakken, zowel in haar bijbaantjes als met haar studie. “De geur van wokolie in onze kleren zal ik nooit vergeten”, herinnert ze zich, “maar ook hoeveel moeite het kostte om de juiste opleiding te krijgen.” Als 31-jarige is ze nog steeds ambitieus; ze WhatsApp-belt niet voor niets vanuit Bahrein.

Dromen waarmaken door hard te werken
“In 2019 vroeg een grote Bahreinse privéschool me om een afdeling te leiden”, vertelt Nilab. “Inmiddels zit die periode er bijna op en wil ik in de zomer naar Nederland komen om een doctorstitel te behalen.” In Nederland was ze docent op het Trias VMBO in Krommenie. Als coördinator van Cambridge Engels zorgde zij er mede voor dat VMBO-leerlingen op verschillende niveaus examen konden doen. VMBO-leerlingen die Engels goed beheersen kunnen nu zelfs examen doen op VWO-niveau. Haar droom om Afghaanse meisjes les te geven heeft ze bijgesteld. “In 2015 was ik in Afghanistan. Ik bezocht daar scholen en realiseerde me dat het mijn land niet meer is. Nederland is mijn land geworden, al blijf je je altijd een beetje ontheemd voelen”, vertelt Nilab. “In de zoektocht naar een eigen plek en identiteit blijft passie voor onderwijs bestaan. Ik wil de wereld een beetje beter maken. Kinderen opvoeden en ze kansen geven die ze anders niet krijgen.”

Van VMBO-basis naar promovendus
Haar doel is nu het Nederlandse onderwijssysteem te verbeteren. Het onderwijsklimaat is afgelopen jaren ongunstiger geworden. Door het huidige leenstelsel krijgen armere studenten minder kansen. Zelf heeft Nilab een lange weg afgelegd. Op de basisschool kreeg ze VMBO-basis advies, maar al snel bleek dat zelfs mavo makkelijk te doen was. Via MBO en HBO studeerde ze uiteindelijk pedagogiek en behaalde haar master. Haar doel is te gaan promoveren en dan voor de rijksoverheid aan onderwijsvernieuwing te gaan werken. “We denken nog te veel in hokjes”, legt Nilab uit. “Ik denk dat het onderwijs fundamenteel moet veranderen.” Nilab heeft als schoolleider internationale ervaring en heeft gezien dat onderwijs anders kan. De droom voor Afghaanse meisjes staat in de koelkast, maar Nederlandse jongens of meisjes met specifieke talenten krijgen van Nilab alle aandacht. In kleine stapjes naar een toekomst waarin alle kinderen op de wereld het onderwijs krijgen dat ze verdienen.