Hoe is ‘t nou met... Meneer Gerard

Zeven jaar geleden nam Gerard Scheepens, na veertig dienstjaren, afscheid van het basisonderwijs. De foto van zijn laatste groep 4 op ‘De Sprankel’ heeft een speciaal plekje gekregen in zijn woonkamer. De leerlingen van toen, met de duimen in de lucht, zijn nu vijftien jaar. Maar hoe zou het met meneer Gerard zelf gaan? 

De geur van koffie vult het huis van Gerard en Nelly Scheepens als ‘De MooiLaarbeekKrant’ hen in Son en Breugel bezoekt. Op de vraag hoe het met Gerard gaat, vertelt hij dat hij de afgelopen jaren in twee perioden splitst: eentje zonder en eentje met corona. “In het begin stond ik elke ochtend om half 9 op. Dan wist ik: nu lopen de leerkrachten naar de klas en dan kwam ik mijn bed uit. Een heerlijk gevoel gaf me dat”, lacht Gerard. “Ik was er naartoe gegroeid om te stoppen als leerkracht. Maar toen ik laatst onze kleinzoon Roman hielp met breuken, dacht ik weer: wat is het toch een leuk beroep. En weet je? Francois Steegs, die vroeger bij mij in de klas zat, is leerkracht geweest van Roman op basisschool ‘De Regenboog’. Leuk hè?”

Helemaal los liet Gerard het onderwijs nog niet. “Ik heb vijf jaar lang, elk schooljaar, zes weken in totaal leerlingen getest op hun leesvaardigheid. Eenvoudig werk, maar er gaat veel tijd in zitten voor de leerkrachten. Ik dacht: ‘Die tijd kunnen ze beter aan het onderwijs besteden, aan de kinderen’. Bovendien vind ik het leuk om te doen en ontmoette ik zo mijn oud-collega’s weer.”

Koninklijke onderscheiding
In de afgelopen jaren hebben Gerard en Nelly er twee kleinkinderen bij gekregen. Dochter Kim kreeg nog een meisje; kleindochter Sera (nu 5) en dochter Inge werd moeder van Emmelie (nu ruim 1 jaar). Gerard ging oppassen: soms alleen, soms samen met Nelly. Daarnaast bleef hij actief als vrijwilliger: voor voetbalclub SBC, voor de Hartstichting, voor de korfbalclub. Wat heeft hij niet gedaan?

Dat behaagde ook onze koning! Gerard ontving vorig jaar een koninklijke onderscheiding en werd benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. “De burgemeester stond met een lintje aan de deur, maar opspelden mocht niet. Ook de start van het project om zwerfvuil op te ruimen, kon niet doorgaan. Gelukkig kan dat nu wel en heb ik onze wijk ‘geadopteerd’. Dat betekent dat ik één ochtend in de week, gewoon in mijn eentje, zwerfvuil opruim. Daarnaast ‘schoefel’ ik elke maand hier het gemeentetuintje. Je moet zo maar eens kijken.”

Corona-hallucinaties
De tweede periode is de periode met corona. Gerard heeft twee weken lang hoge koorts, een rare hoest, maar gelukkig heeft hij het niet benauwd. “Nog steeds heb ik het gevoel dat ik in een ander lijf zit, dat ik mezelf niet ben. Ook mijn conditie was compleet weg. Die moest ik stap voor stap weer opbouwen, met stukjes wandelen. Het was ook de tijd waarin ik veel nadacht. Ik ben nu zeventig en dacht: ‘Wat ben ik eigenlijk allemaal aan het doen?’ De komende tijd wil ik langzaamaan mijn vrijwilligerswerk bij SBC afbouwen. Ik vind het moeilijk, maar Nelly en ik willen ook de vrijheid hebben en niet op de klok hoeven letten. Doe je iedereen in Lieshout de hartelijke groeten van ons uit Son?”