Hoe is ’t nou met… Joke en Noud Kemps

Het is bijna een jaar geleden dat Joke Kemps (65) na tweeënveertig jaar stopte als fysiotherapeute in Lieshout en Mariahout. Noud (69) was al eerder met pensioen gegaan als begeleider van dove en autistische mensen. 

De koffie en zelfgebakken cake - met roomboter, sojamelk, walnoten en pure chocolade - staan al gastvrij klaar. Voor bakken en koken is meer tijd gekomen nu het werkzame leven van Joke en Noud achter de rug is. Joke heeft zelfs een boek van Noud gekregen met daarin gezonde recepten. Ze zouden helpen om de immuniteit te vergroten. “Joke vindt dat interessant en gelooft in het belang van goede voeding, maar zal die kennis altijd op haar eigen wijze manier gebruiken”, licht Noud toe. Het stel kreeg vier zonen die ze ook op hun eigen wijze groot brachten. Joke vertelt, al lachend: “Misschien waren we in de jaren tachtig wel trendsetters, want ik bleef werken toen ik zwanger was. Noud en ik deden samen het huishouden en dat was blijkbaar nieuw. Ik herinner me de oudere patiënt die me bij de eerste zwangerschap vroeg: ‘Oh, en dan ga je stoppen met werken?’. Toen ik uitlegde dat dit niet onze bedoeling was, vroeg hij: ‘Hoe dan?’ Diezelfde vraag werd bij de tweede nogmaals gesteld, maar bij de derde en vierde bleef die vraag achterwege. Ze vroegen me of Nout misschien ziek was, omdat ze hem zo vaak zagen: met de kinderwagen, in de winkel, op het schoolplein … Tot ik vertelde dat hij onregelmatig werkte. Nu is het normaal dat je allebei werkt, maar toen niet.”

Prachtige tijd
Zowel Noud als Joke hebben altijd met veel enthousiasme gewerkt. Noud vertelt dat er een tijd was dat zijn cliënten geen gebarentaal mochten gebruiken - dat deden ze trouwens wel op het speelplein - en alleen mochten communiceren via spraakafzien. Gelukkig is dat veranderd. Hij hield ervan om de vaders bij de zorg te betrekken. Dat was nog niet gewoon destijds, veelal lieten de moeders zich zien. “Het was een prachtige tijd”, vertelt Noud. “Ik genoot ervan als een jongen van zestien die nog nooit in een zandbak had gezeten, die ervaring ook kreeg. Daarna schoot de ontwikkeling vooruit! Ik kwam graag met nieuwe ideeën. En eigenlijk zou ik nog vrijwilligerswerk gaan doen als gebarentolk, maar door corona ging dat niet door.” Joke haakt daarop in. Ze vertelt: “Ik stopte met mijn werk ook in een rare tijd natuurlijk. Mijn afscheid werd aangekondigd in De MooiLaarbeekKrant en het Eindhovens Dagblad, maar er waren ook mensen die zeiden: ‘Maar waarom heb je mij dat dan niet persoonlijk gezegd?’ Dat had ik natuurlijk het allerliefst gedaan, maar dat ging écht niet”

Het leven blijven vieren
Ochtendmens Joke en avondmens Noud genieten van de tijd die ze nu vrij kunnen besteden. Ze blijven het leven vieren en wandelen en fietsen graag. Ze genieten met trots van hun vier zonen, hun schoondochters en de drie kleinzonen. Met de oudste twee kleinzonen wordt er op het Kuiperplein al vaak gevoetbald. De jongens weten dat opa en oma veel weten over bewegen. “Maar ook al trek ik mijn hardloopschoenen aan; ik kan ze nu al niet meer bijhouden”, lacht Joke tot besluit.