Het succesjaar van Brouwers: ‘Hopelijk is het allemaal nog maar net begonnen’

Deventer/Lieshout - Luuk Brouwers is in Laarbeek een bekende naam, maar voor het grote publiek was zijn naam nog net zo onbekend als een van de andere vele voetballers in het betaald voetbal. Dit jaar is dat veranderd. Luuk maakt met Go Ahead Eagles indruk in de Eredivisie en behaalde zelfs een prijs voor beste speler van de maand oktober. Inmiddels is de naam Brouwers dus ook bekend bij het grote publiek. Een terugblik op zijn succesvolle jaar en de ambities die hij heeft. Want waar komt het succes vandaan?

Als kleine jongen begon de in Lieshout opgegroeide Luuk met voetballen bij ELI. Al snel werd zijn talent ontdekt en werd hij op 8-jarige leeftijd gescout voor FC Den Bosch. Ook in Den Bosch maakte Luuk direct indruk, wat resulteerde in zijn debuut op 16-jarige leeftijd in het betaald voetbal. Vijf jaar lang speelt Luuk vervolgens in het eerste elftal van FC Den Bosch, waarna hij in 2020 de overstap maakt naar Go Ahead Eagles. Met Go Ahead Eagles promoveert Luuk in het seizoen 2020/2021 direct naar de Eredivisie, waar hij dit seizoen dus zijn wedstrijden speelt. Opnieuw maakt Luuk indruk en is hij een belangrijke schakel in het elftal van Go Ahead Eagles.

Demi is een beetje de stille kracht achter mij

Luuk zit momenteel dus uitstekend op zijn plek in Deventer. In Deventer woont hij samen met zijn vriendin Demi Scholten, die erg belangrijk voor hem is. Dat valt ook direct op in het interview. Luuk heeft het niet vaak over ‘ik’, maar praat vaak in de ‘we’-vorm. Daarmee doelt hij op zijn vriendin Demi. “Demi is een beetje de stille kracht achter mij. Ze is erg bescheiden en heeft misschien niet helemaal door hoe belangrijk ze is voor mij. Natuurlijk draait het veel om voetbal, maar in onze thuissituatie hebben wij het samen maar weinig over voetbal. Dat is erg fijn en Demi doet dat in mijn ogen echt fantastisch. Dat geeft mij een hoop rust. Ik ben blij dat ze ook een eigen leven heeft, want ik zou me er niet goed bij voelen als ze alles moest opgeven voor mij. Ze offert al erg veel op, maar het is ook belangrijk dat ze haar eigen ding heeft. Wel zorgt Demi er vaak voor dat we dingen vieren en ergens op proosten. Zonder Demi zou ik dit allemaal niet kunnen. In Deventer hebben we het nu hartstikke leuk samen. De stad heeft een mooi centrum en we wonen er prima.”

Ook op voetballend gebied heeft de middenvelder vooralsnog niets te klagen in Deventer. Van de keuze naar Go Ahead heeft hij nog geen moment spijt gehad. “Mijn contract bij FC Den Bosch liep af en Eagles kwam al best wel vroeg. Gelukkig had ik toen direct getekend, want vlug daarna kwam corona. Clubs zijn daardoor hard getroffen, dus die hadden wat minder te bieden en twijfelden langer met aankopen. Mijn zaakwaarnemer gaf aan dat wachten ook een optie was, maar dat was wel een risico. Toen hebben we het er samen over gehad, maar achteraf zijn we heel blij met deze keuze. Ik denk mijn beste keuze van de afgelopen twee jaar. Vanaf dat moment is het op voetbalgebied allemaal op zijn plek gevallen. Een jaar laten zaten we door onze promotie in de Eredivisie en over hoe het nu gaat in de Eredivisie mogen we ook niet klagen. We hebben dus zeker geen spijt van keuze.”

Blessure & promotie
Toch kende Luuk dit jaar een tegenslag. Net voor de laatste competitiewedstrijd raakte hij geblesseerd aan zijn borstspier, waardoor hij deze laatste wedstrijd moest missen. Uiteindelijk bleek dit de wedstrijd te zijn waarin Go Ahead Eagles promoveerde naar de Eredivisie, omdat De Graafschap verrassend punten liet liggen. “Natuurlijk is het balen dat je in die wedstrijd niet mee kon doen, maar eigenlijk deed dit moment mij het minste pijn om geblesseerd te raken. Ik heb maar één wedstrijd gemist en omdat we in de reguliere competitie nog gepromoveerd zijn heb je niet het gevoel dat je geen rol hebt gespeeld in de promotie. Op de dag van de wedstrijd zat ik op de tribune en dan ben je de hele tijd op je telefoon aan het kijken naar de tussenstanden. Wij wonnen zelf en De Graafschap werd nog tijdelijk stilgelegd door wateroverlast. Dan is het vervolgens echt zenuwslopend, maar op het moment dat het lukt is het een prachtig verhaal.” Twee dagen na de promotie stond de operatie al op het programma “Ik moest nuchter de operatie in, dus ik heb de promotie maar één dag écht kunnen vieren. Normaal ben je drie dagen katjelam, maar dat ging nu dus niet.”

“Het was voor mij dus een kort feestje, maar het was bizar om mee te maken”, gaat Luuk verder. “We hebben iets bereikt wat op voorhand onmogelijk geacht werd, maar toch is het zonder de supporters eigenlijk een heel raar seizoen geweest. Je hebt de promotie een beetje kunnen vieren, maar ook dat was vrij beperkt. We hebben nu afgesproken dat we het alsnog gaan vieren met de supporters als we er dit jaar in blijven.” De supporters zijn bij Go Ahead Eagles namelijk erg belangrijk en inmiddels hebben zij Luuk in hun armen gesloten. “De eerste wedstrijd met volledig publiek weet ik nog goed. Dat was Heracles thuis en dan merk je direct wat je mist. Hoe belangrijk de fans zijn wordt dan echt duidelijk, vooral bij een ploeg als Go Ahead. De supporters zitten hier dicht tegen het veld aan en de sfeer is echt geweldig. De locatie midden in een woonwijk is prachtig en het is altijd uitverkocht. Het leeft in de stad, en als de supporters er niet zijn dan mis je dat echt. In de thuiswedstrijden zijn voor ons de punten te halen en met dit publiek sta je dan al op een 1-0 voorsprong.”

Ten koste van alles moest ik die wedstrijd dus halen

Door zijn blessure moest Luuk zoals gezegd onder het mes en miste hij de voorbereiding op dit seizoen. Toch revalideerde hij sneller dan verwacht en kwam hij sterker terug. “Ik denk dat ik zelden zo’n goede revalidatie heb gehad. Ik ben heel snel onder handen genomen door mijn schoonvader. De vader van Demi is namelijk fysiotherapeut. Hij heeft meteen gezegd dat hij me ging helpen en vanaf dat moment hebben we in overleg met de fysio van Go Ahead een plan gemaakt en zijn we elke dag gaan trainen. In eerste instantie was het doel om Feyenoord uit te halen, dat was de tweede wedstrijd van het seizoen. Eigenlijk was dat gewoon een principekwestie. Je weet van tevoren natuurlijk niet zeker of je met Go Ahead Eagles in de Eredivisie blijft, dus dan wil je wel kunnen zeggen dat je in de Kuip gevoetbald hebt. Ten koste van alles moest ik die wedstrijd dus halen. Gelukkig waren we eerder fit dan verwacht, want ook de eerste wedstrijd tegen SC Heerenveen heb ik namelijk kunnen spelen. Zo werd ik steeds fitter en fitter met meer wedstrijdritme.”

Speler van de maand
De beloning van zijn harde werken kwam uiteindelijk in oktober. Luuk scoorde vier keer, gaf eenmaal de assist en wist met Go Ahead Eagles drie keer te winnen en een keer gelijk te spelen. “De eerste wedstrijd tegen RKC was denk ik mijn slechtste wedstrijd van het jaar. Het ging niet zoals ik wilde, maar die wedstrijden zitten er soms tussen. Misschien had ik dat ook wel nodig om mezelf weer op scherp te zetten en geeft dat dan extra motivatie. Vanaf de volgende wedstrijd belandde elk schot in het netje en alles wat ik aanraakte werd nog net geen goud”, lacht hij. “Het was een hele mooie maand waarin ik aan het concurreren was met onder meer Dusan Tadic van Ajax. Dat je hem dan uiteindelijk mag winnen is wel iets om trots op te zijn ja.”

Demi haakt daarbij in: “Dat was wel grappig, want op het moment van de prijs ga je terugkijken welke wedstrijden er in die maand dan allemaal gespeeld zijn en daar zat de wedstrijd tegen RKC dus ook tussen. Ik weet nog wel dat hij toen erg chagrijnig thuiskwam.” Luuk: “Als ik een mindere wedstrijd heb gehad dan ben ik soms echt niet te genieten. Ik word er dan geen leuker mens op. Demi probeert dan over wat anders te beginnen, maar dan reageer ik meestal wat kortaf. Ze weet dan ook dat ze me voortaan het beste even kan laten. Je wil dan zo snel mogelijk weer een wedstrijd spelen om het slechte gevoel weg te spoelen. Dan wil je jezelf herpakken, het liefst zelfs een dag later al.”

Daar ben ik dus enorm trots op en dat pakt niemand meer af.

Kiezen tussen de ‘promotie’ en ‘Speler van de maand’ vindt Luuk lastig. “Het is een beetje kiezen tussen een teamprestatie en een individuele prijs. Heel eerlijk gezegd kies ik dan voor de individuele prijs, maar dat heeft ook met elkaar te maken. Want waren we niet gepromoveerd en deden we het in die maand als ploeg niet goed, dan was ik geen speler van de maand geworden. Het is een droom om in de Eredivisie tegen de grote clubs te spelen en je vraagt je dan ook af of je mee kan met dat niveau. Met die individuele prijs krijg je de bevestiging dat het goed gaat en dat geeft een enorme boost.”

Dat Luuk het vertrouwen heeft van de trainer blijkt ook uit het feit dat hij de laatste wedstrijden aanvoerder is geweest. “Het aanvoerderschap was in het begin van het seizoen een doelstelling voor mezelf. De oudere spelers vertrokken, waardoor we een vrij jong team hadden. Aan het begin van het seizoen werd ik uitgeroepen tot tweede aanvoerder en toen Bas Kuipers geblesseerd raakte mocht ik de band dus dragen. Dat zijn erg mooie momenten, maar went al heel snel. Je hebt het eigenlijk niet eens door, want er verandert verder niet zoveel. Het is wel een mijlpaal en de trainer spreekt daarmee ook vertrouwen uit. Daar ben ik dus enorm trots op en dat pakt niemand meer af.”

Toekomst
Demi volgt iedere wedstrijd van Luuk, en als het kan is ze in het stadion aanwezig. “Het is natuurlijk ook een belangrijk iets, want het bepaalt toch je toekomst. Als het heel goed gaat, dan zou er een volgende stap kunnen komen. Het staat dus best centraal in ons leven.” Luuk: “Natuurlijk heb je altijd ambitie. Je weet dat je carrière een beetje tot je 35e loopt en daarin wil je gewoon zoveel mogelijk prijzen winnen en stappen maken. Mocht ik een stap maken dan zijn wij wel twee types die ons op ons gemak willen voelen. De stad en club moet prettig aanvoelen. Volksclubs trekken mij wat meer aan en voor mij draait het dan ook niet alleen om de nulletjes in het contract. Natuurlijk is geld belangrijk, maar het voornaamste is dat het goed moet voelen. We staan overal voor open en zien dus wel wat er op ons pad komt.”

Wij zien alles als een avontuur

Demi voegt daaraan toe: “Bij zo’n overstap gaan we samen het gesprek aan. In eerste instantie gaat het om wat Luuk wil, maar ik moet me er ook prettig bij voelen. Daarin moet je samen tot een compromis komen. Ik weet waar ik voor heb gekozen, dus ik weet dat ik best flexibel moet zijn. Natuurlijk heb ik ook grenzen en ik zal dan ook niet zomaar overal naar toe gaan. Het is prettig dat we daar goede gesprekken over hebben. Je weet namelijk niet hoelang je op een bepaalde plek blijft. Dat kan een jaar, maar ook vijf jaar zijn. Je hebt het met keuzes maken dus altijd in je achterhoofd. Dat maakt het ook weer leuk, want wij zien alles als een avontuur. Gelukkig hebben we altijd elkaar.”

Pas net het begin
“We kijken terug op een fantastisch jaar, maar hopelijk is het allemaal nog maar net begonnen”, besluit Luuk. “Veel ging goed. We wonnen als team, ik was belangrijk, scoorde en won een mooie prijs. Dat kan niet altijd zo blijven, dus dan is het soms wel goed om weer met beide benen op de grond te staan. We genieten nu van elk moment, want je weet nooit wanneer het afgelopen is. We maken hele mooie dingen mee en hebben het echt enorm naar ons zin.” Het plaatje is vooralsnog dus compleet, althans; bijna dan. Een hondje ontbreekt namelijk nog in het leven van Luuk en Demi.