HET MISSIEKLOOSTER HEILIG BLOED IN AARLE-RIXTEL (1)

Redacteur Jac Babin en fotograaf Marcel van de Kerkhof (B&D) van DeMooiLaarbeekKrant meldden zich aan de poort van het Missieklooster Heilig Bloed in Aarle-Rixtel. Ver vóór de coronacrisis. Zusters vertelden openhartig over hun kloosterleven. Corona sloeg toe en liet diepe sporen achter in de kloostergemeenschap. Publicatie was op dat moment minder gepast. Lees daarom deze week èn volgende week over het kloosterleven. Lees hoe de zusters inmiddels bezig zijn om de draad weer op te pakken.

Het klooster
Gastvrij stonden de deuren van de hoofdingang open. Toch was er een belletje nodig om verder te komen. Een beetje lacherig sloegen redacteur en fotograaf een kruis en drukten op de bel. Vriendelijk heette zuster Madeleine ons welkom. Door een hoge, lange gang bereikten we een spreekkamer. Even later zaten we aan de koffie. Zuster Madeleine legde haar mobieltje op tafel en vertelde over de geschiedenis van de Congregatie.

Geschiedenis
“De Congregatie van de Missiezusters van het Kostbaar Bloed, (CPS) is in 1885 gesticht in Zuid-Afrika. De eerste zusters waren afkomstig uit Duitstalige landen. De Congregatie opende een klooster in Duitsland. Vanuit Duitsland verhuisde de Congregatie naar Helden-Panningen en in 1902 naar Aarle-Rixtel. De zusters betrokken de langgevelboerderij, thans Herberg ‘De Brabantse Kluis’ en bouwden er in 1903 een klooster naast. De Congregatie is wereldwijd betrokken bij missieprojecten en telde in 2019 honderd kloosters in eenentwintig verschillende landen.”

Vooroordelen
“Of wij ook behept waren met vooroordelen over het kloosterleven?”, informeerde Zuster Madeleine vriendelijk. Fotograaf en redacteur kleurden lichtelijk. “Worden er hier zusters opgesloten in een kluis? Is het mogelijk dat we Zuster Madeleine, in burgerkleding en op hoge hakken, binnen of buiten het klooster kunnen aantreffen?”

Verbaasd hoorde Zuster Madeleine dit alles aan. “Zusters opsluiten? Haha, met alle respect, we zijn geen slotzusters! Die worden overigens ook niet opgesloten. Die ‘Kluis’, was vroeger een schildersatelier op de zolder van de boerderij. Zuster Piëntia trok zich daar terug om ongestoord te schilderen. Nu is het de naam van de herberg.”

“Ons habijt dragen we als regel altijd. Sommige activiteiten vragen om aangepaste kleding. Ik zie me al met wapperende sluier op de loopband staan bij de fysio! Dan is het voor mij ook gewoon jogging broek en T-shirt. Onze ‘burgerkleding’ is eenvoudig, praktisch en bescheiden. De kans dat je me ergens tegenkomt op hoge hakken is dus 0,0! In burgerkleding blijven we herkenbaar aan het rode koord met bronzen kruis.”

"Dat liet diepe, diepe sporen achter
binnen onze hechte kloostergemeenschap!"

Bewonersgemeenschap
“In het klooster wonen thans, (februari 2020) tweeëndertig zusters in de leeftijd van 51 tot 93 jaar. Sommige zusters zijn hier al bezig aan hun derde carrière. Zo ook Zuster Willemien. Zij was jarenlang werkzaam in Indonesië en Rome. Nu werkt ze, op hoge leeftijd, in de eetzaal van het klooster.”

“Alle zusters hebben een taak naar draagkracht en talent: Verzorgen en verplegen van bejaarde medezusters, huishoudelijk werk, groepen rondleiden, bezinningsdagen organiseren, de website up to date houden, administratie, public relations…”

“De dag begint om 7.15 uur met een gemeenschappelijk gebed, de Lauden. Daarna volgt het ontbijt. Om 11.45 uur een gemeenschappelijk middaggebed en aansluitend de lunch. Om 17.30 uur het gemeenschappelijke avondgebed, de Vespers, met Eucharistieviering. Vijftien minuten vóór een gemeenschappelijke gebed, luidt de klok. Een teken om het werk waar je mee bezig bent , te parkeren. Nee, die onderbrekingen zijn niet storend”, lachte Zuster Madeleine. “Je neemt even afstand van je dagelijkse werk voor iets spiritueels. Daarna kun je weer met dubbele kracht verder. Dat zouden jullie ook moeten doen, heren! Het voorkomt stress en burn-out.”, zei ze vriendelijk.

In het klooster wordt vooral Nederlands en Duits gesproken. Bij internationale activiteiten is Engels de voertaal. Een half uur per dag, één dag per maand, één week per jaar, zwijgen de zusters in alle talen!

Corona
“Juist in coronatijd had het missieklooster haar deuren open willen stellen voor allen die zoeken naar troost, verdieping, zingeving”, verzuchtte Zuster Madeleine in haar terugblik op de afgelopen maanden. “In coronatijd was dat natuurlijk onmogelijk. Toen de crisis op haar hoogtepunt was, overleden binnen achttien dagen vier zusters ten gevolge van coronabesmetting en later waren er nog eens drie ‘normale’ sterfgevallen te betreuren! Uitvaarten vonden plaats zonder familie, zonder eucharistieviering. Dat liet diepe, diepe sporen achter binnen onze hechte kloostergemeenschap!”.

Lees volgende week verder hoe de zusters de draad weer voorzichtig oppakten na deze heftige periode. Hoe zij openhartig over hun roeping spreken.

Voor informatie: Missieklooster Heilig Bloed, Kloosterdreef 7, 5735 SJ Aarle-Rixtel, Tel: 0492-461324, www.missieklooster.nl.