Henk van Beers
Henk van Beers Foto: Mark Barten

Henk van Beers was 25 jaar geleden de eerste burgemeester van Laarbeek: ‘Laarbeek was mijn eerste keuze’

Human Interest

Laarbeek - Precies 25 jaar geleden werden de gemeentes Aarle-Rixtel, Beek en Donk en Lieshout samengevoegd. Vanaf 1 januari 1997 waren we allemaal inwoners van Laarbeek. Henk van Beers moest vanaf die eerste woensdag van het jaar als nieuwbakken burgemeester alles in goede banen leiden. DeMooiLaarbeekKrant zocht hem op en kijkt met hem terug op het ontstaan van Laarbeek als zelfstandige gemeente.

Er was nog niets. En toch moest er iets ontstaan, vanaf 1 januari 1997. Vanaf die datum waren Aarle-Rixtel, Beek en Donk en Lieshout (waar Mariahout onderdeel van is) samen één gemeente. Maar zoals in een goed huwelijk moet je naar elkaar toegroeien. Aan Henk van Beers de taak om als eerste burgemeester van Laarbeek de relatietherapeut te zijn die het verstandshuwelijk kon omturnen tot een liefdevolle relatie. “Er was nog geen ambtsketen, geen gemeentewapen, geen vlag, geen Koninklijk Besluit van mijn benoeming als burgemeester. Eigenlijk hadden we niets”, vertelt Henk van Beers (74) vanuit zijn woning in Liempde, waar hij geniet van zijn pensioen. 

Met zijn herkenbare, diepe stem, rustig pratend blikt hij terug op de roerige periode van het ontstaan van de nieuwe gemeente. Van Beers was burgemeester van Bakel, ook een dorp dat zijn zelfstandigheid verloor door de gemeentelijke herindeling. “In november wandelden we bij wijze van spreke met een tiental burgemeesters door Brabant. We moesten vijf plaatsen opnoemen waar je wel terecht zou willen komen. Laarbeek was mijn eerste keuze, dicht bij Bakel.”  

Toekomst veilig stellen
De kleine gemeenten Beek en Donk, Aarle-Rixtel en Lieshout moesten midden jaren 90 hun toekomst veilig zien te stellen. De provincie vond zo’n 30 jaar geleden namelijk dat Brabant niet goed te besturen was, met zo’n 100 verschillende gemeentes. Kleine gemeentes stonden voor te grote opdrachten. Ze moesten groter worden, robuuster om beter de belangen van de inwoners te kunnen behartigen. Helmond flirtte met het annexeren van Aarle-Rixtel, maar het actiecomité Ale Blie stak daar een stokje voor en wilde aansluiten bij Beek en Donk en Lieshout. Het samengaan van de dorpen was de beste oplossing, vond men. En zo was daar vanaf 1 januari 1997 de nieuwe gemeente Laarbeek. “Pech dat het een kunstmatige naam is. Je zal het nooit op ANWB-borden zien. Ook jammer dan een prachtige naam als Aarle-Rixtel verdween. We hebben nog met Bavaria gesproken. Op de flesjes staat ‘ gebrouwen in Lieshout’. Of ze daar niet Laarbeek van wilden maken. Achteraf terecht dat ze dat niet gedaan hebben.”

Burgemeester Henk van Beers was er alles aan gelegen om de drie gemeentes, de vier kernen te laten merken dat ze het samen moesten gaan doen. En dat was nog niet zo makkelijk. “In Mariahout leefde wellicht de gedachte ‘wat moeten wij nu met Aarle-Rixtel?’ In Beek en Donk vonden ze dat zij de hoofdstad waren.” Begin februari zag de burgemeester iets moois gebeuren. “Het was de eerste gezamenlijke carnavalsbijeenkomst. Toen gebeurde er een wonder, daar ontstond Laarbeek.” 

Veel kruim gekost
Zeker in de eerste periode van de nieuwe gemeente probeerde de burgemeester om het ‘Laarbeek-gevoel’ te creëren. “Ik heb alles aangegrepen om Laarbeek op de kaart te zetten. Zo deden we ook mee aan het TV-programma ‘Spel zonder grenzen’ in Budapest, met deelnemers uit elke kern. Ik had die beginperiode echt voor geen geld willen missen. Ondertussen moesten we echter bestuurlijk ook iets van de grond krijgen. Dat is allemaal gelukt, maar heeft wel veel kruim gekost. Grote dank gaat daarin uit naar onder meer gemeentesecretaris Tiny van der Aa, een gouden kerel en secretaresse Arna Vereijken.”

Eind 1996 waren er verkiezingen om de eerste gemeenteraad van Laarbeek samen te stellen. Van een nieuw gemeentehuis zoals we dat nu kennen in Beek en Donk was nog geen sprake. Het gemeentehuis van Lieshout werd het bestuurlijke centrum. “De eerste raadsvergadering heb ik zeer kort gehouden. Er was één agendapunt: we moeten een en dezelfde gemeente worden. Zeker in de eerste periode was het buitengewoon moeilijk. Aarle-Rixtel was Aarle-Rixtel. Lieshout was Lieshout en Beek en Donk was Beek en Donk.” Maar met hulp van de bevolking kwam er langzaamaan een kentering. “Er was een sterk vrijwilligerslegioen. Van hun uit kwam het gevoel er. Samen gingen we aan de slag. Dat was heerlijk. We kregen het Laarbeek-gevoel eerder dan ik dacht. Elke kern heeft recht op zijn eigen identiteit en moet zijn eigen kracht benutten, maar we zijn wel samen.” 

Langstzittende burgemeester
Ruim zes jaar zou Henk van Beers burgemeester zijn van Laarbeek, waarmee hij nog altijd de langstzittende burgemeester van de gemeente is. In 2003 trok hij naar Roermond, waar hij tot 2013 burgemeester was. “Van huis uit ben ik een stadse jongen. Roermond heeft een groot stedelijk gebied. Op een gegeven moment wil je als burgemeester ook wel iets groters, je moet ook niet op routine gaan drijven.”

In Laarbeek komt Van Beers niet zo vaak meer. “Ik ben toen naar Limburg gegaan. en heel vreemd, maar die grens werkt dan echt zo. Ook heb ik er niet veel contacten meer. Af en toe rijd ik nog wel door Laarbeek heen. Het zijn vier prachtige dorpen. Als je er niet meer zo vaak komt, dan zie je dat pas. Zo mooi, zo groen. Zeker de beginjaren van mijn periode in Laarbeek waren gouden tijden. Ik kon iets van de grond af opbouwen. Binnen een jaar liep het goed.”

Afbeelding