Afbeelding
Foto: Marie-Christine van Lieshout

Martien en Dien van den Bogaard - van Deursen 65 jaar getrouwd; Humor, hobby’s en huiselijkheid

Human Interest

Lieshout – Op 21 mei vieren Martien en Dien hun briljanten huwelijk. Kwiek van geest en met gevatte opmerkingen doen de twee weinig voor elkaar onder. Blij met kleine dingen en liefde voor elkaar.

“Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft altijd bestaan,” grapt Martien, nadat Dien op de digitale camera foto’s uitzoekt. Een stukje ouder geworden met zijn 90 en haar bijna 86 jaren. Poseren voelt een beetje ongemakkelijk. Met buurten en humor doen ze niet veel voor elkaar onder. Als Martien gevraagd wordt naar zijn werk, kijkt Dien ondeugend. “Kopje koffie?”, knipoogt ze. “Dit wordt een lang verhaal.” In geuren en kleuren verhalen over Strijp. Bij Philips verzorgde hij onder andere de voorraad, was tijdschrijver en werkte ook op de stanserij. Het ponsen van plastic onderdelen voor gloeilampen was erg saai. “Dus Van den Bogaard ging naar de chef”, lacht Martien. “Die heette Soepnel en zorgde ervoor dat ik machines mocht onderhouden.” Martien schopt het uiteindelijk van hulpmonteur tot monteur. Rond zijn 56ste tipt zijn broer hem dat hij misschien met vervroegd pensioen kon. Martien werkte al vanaf zijn veertiende. “Uiteindelijk moest ik in de kantine komen”, vertelt Martien. “Het zat vol met leeftijdsgenoten. Niemand minder dan Jan Timmer vertelde dat we niet meer nodig waren. Voor sommigen misschien erg, maar ik was blij.” De koffie is inmiddels klaar en Dien maant subtiel dat Martien moet afronden. “Het gaat over ons samen”, lacht ze.

Voor en tegenspoed in de Nieuwstraat
Dien was de enige dochter van het gezin Van Deursen. Ze had drie broers, maar Dien zorgde voor haar gehandicapte moeder. Na het trouwen trok ze samen met Martien bij haar ouders in. Kinderen John en Thea werden daar geboren. Zestien jaar verzorgde Dien haar moeder, die op het laatst eigenlijk niets meer kon. Na moeders overlijden vroeg Dien groenteboer Verkuijlen om hulp. “Verkuijlen ventte groente in de Gerwense bossen. Misschien konden ze poetshulp gebruiken”, vertelt Dien. “Uiteindelijk werd ze poetshulp bij Verkuijlen zelf.” Toen Martien van Jan Timmer opeens vrije tijd kreeg, gingen ze veel fietsen. Vooral met collega Harrie Loos en vrouw Maria uit Leende. Martien wist veel over omgeving Lieshout en Harrie nam ze mee naar België, de Malpie en Achelse kluis. Inmiddels is auto met fietsenrek weg en ook Harry leeft niet meer. Dien en Martien zijn krasse types, maar ook bij hen komt ouderdom met gebreken. Het was moeilijk toen Dien van de fiets viel door een hersenprobleem. Tijdens het revalideren bezocht Martien haar elke dag en week niet van haar zijde. “Kilometers heb ik met haar gelopen”, vertelt Martien.

Eigen paradijs
Inmiddels is Dien gelukkig weer thuis en kan ze zich met een elektrische driewieler prima verplaatsen. In de achtertuin die bijna volledig groentuin is kan Martien naar hartenlust hobbyen. Naast Dien heeft hij nog drie dames tot zijn beschikking die bijna elke dag een eitje leggen. Over de eerste ontmoeting vertellen ze ook met humor. Martiens eerdere vriendin vond een fabrieksarbeider niets. “Ben ik te min”, zingt Martien uit volle borst. “Dat nummer van Armand was van toepassing.” Ook vertelt Dien dat ze als jong meisje een briefje in de bus kreeg. Er kwam een frietkar op de Heuvel. Met vriendinnen bezocht ze elke zondag het nieuwe fenomeen. Op een dag ontmoette ze daar Martien. “We hadden geen idee wat friet was”, lacht Dien. “De eerste keer kregen we een bakje en toen proefden we het; Het zin gewoon erpel!” Bij het etentje ter gelegenheid van het huwelijksjubileum zal die ‘nieuwe’ snack zeker opgediend worden.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding