Gek van… elektronica

Antoon van Kaathoven uit Lieshout is gek van elektronica. Zijn huis is er tot de nok mee gevuld: computers, beeldschermen, telefoons, televisies, videorecorders, radio’s, onderdelen, metertjes, tangen, snoertjes… Enthousiast vertelt hij over zijn passie…

“Ja, ik kan nou eenmaal niks weggooien”, verontschuldigt hij zich. “Kan altijd nog van pas komen. En… dit is een mannenhuishouden. Ik woon hier met mijn zoon.” Antoon is 66 jaar. Hij werkte jarenlang bij Philips, als monteur. Hij was verantwoordelijk voor het onderhoud van de machine die het elektronenkanon achterin zo’n oude TV produceerde. “Tamelijk unieke machines waarvan er maar een paar op de wereld bestonden. Ik had zelfs ‘piepdienst”, lacht hij. “Als er een storing was, die ze niet konden oplossen, belden ze mij.”

Nieuwsgierigheid 
“Mijn passie voor elektronica begon, toen ik een jaar of 6 was. Samen met mijn broer, legde ik verlichting in de kerststal aan. Apentrots waren we op dat ene brandende lampje. De nieuwsgierigheid voor elektronica was gewekt. Ik ging dingen uit elkaar halen. Wat zit er in? Hoe werkt het?

Opleiding
“Na de elektronicaopleiding op de MTS-werden dat steeds ingewikkelder apparaten. Bij Philips volgde ik aanvullende cursussen. Maar ik durf te zeggen, dat ik het meeste leerde door iets uit elkaar te halen. Ik heb geen boekenkast vol met handleidingen. Ik ben autodidact.”

Passie
“Die tic om alles uit elkaar te halen ging heel ver”, vertelt Antoon. “Kochten we een nieuwe TV, dan gaf dat altijd wrijving met mijn vrouw zaliger. “ Hij wijst op de foto bovenop de kast. “Zij is tien jaren geleden overleden. Zij wilde altijd dat ik hem aansloot, zodat ze meteen kon kijken. Ik schroefde hem altijd eerst open, ook om te kijken… wat er in zat!” Een andere passie van Antoon, ligt in het verlengde van de elektronica. Als zendamateur is hij in het bezit van zowat alle licenties. Zijn codenaam? Pappa, Alpha, Drie, Golf, Lima, India.

Vrijwilliger
Het siert Antoon dat hij zijn passie niet alleen voor zichzelf houdt. Als vrijwilliger voor KBO-Lieshout stelt hij zijn kennis ter beschikking aan leden die er even digitaal niet uitkomen. Tegen een geringe vergoeding komt Antoon langs, om te installeren, te repareren, problemen op te lossen, advies te geven. “Drie of vier telefoontjes per dag is heel normaal. De meest gebruikte beginzin is: Antoon, hij doet het niet!”, lacht Antoon. “In de meeste gevallen kan ik het probleem meteen oplossen. Een druk op de juiste knop, draadje los, contactje schoonmaken... Soms is de apparatuur totaal verouderd. Het blijft leuk om mensen te helpen. ”

Weggesaneerd
In het verleden was Antoon met een groepje vrijwilligers actief in heel Laarbeek. Ze verzorgden tot volle tevredenheid bij ouderen de Sociale Alarmering. Ouderen dragen een kastje op het lichaam. In noodgevallen duwen ze op een knopje en spreken hun probleem in. Een alarmcentrale regelt telefonisch hulp. “Deze vrijwillige en ontzettend dankbare activiteit is helaas weggesaneerd voor iets duurders”, zegt Antoon met spijt in zijn stem. Dat zit hem nog steeds hoog.

Diagnose
DeMooiLaarbeekKrant laat zijn blik nog eens glijden langs de televisietoestellen. Langs de ogenschijnlijke chaos in de de rekken met snoertjes, telefoons, laptops, metertjes, gereedschap, beeldschermen… “Nee, elektronica is voor mij geen ziekte of afwijking”, zegt deze elektronische duizendpoot beslist. “Het is een manier van leven. Ik moet wat te prutsen hebben. Zonder elektronica zou ik heel eenzaam zijn.”