Aukje (30) is weer thuis na 8 dagen ziekenhuis

Beek en Donk – Maandag kreeg Marcel Rovers goed nieuws van zijn vriendin uit het ziekenhuis. “Ik mag vandaag naar huis”, liet Aukje weten. Na 8 intensieve dagen ziekenhuis en weken ziek zijn voorafgaand, kwam er eindelijk goed nieuws. Aukje werd herenigd met haar verloofde Marcel en 8 maanden oude zoon Max, die – met alle risico’s van dien, maar met veel liefde - een weekje bij Marcels ouders logeerde.

Maar thuiskomen betekent niet dat je genezen bent. “Aukje heeft het coronavirus opgelopen en werd onmenselijk ziek daarvan. Ze zeggen dat voor een week Intensive Care-opname tot wel 2 maanden herstel staat. Je bent compleet uitgeput. Maar voor nu is het fijn dat we herenigd zijn en dat het beter gaat”, licht Marcel toe. Aukje – die zaterdag 21 maart 30 werd - had deze bijzondere verjaardag hoogstwaarschijnlijk wel anders voorgesteld als doodziek zijn van een virus dat de wereld in zijn greep heeft.

“Een huisarts in opleiding kwam langs en besloot 
meteen een ambulance te bellen"

Hoe het begon
Donderdag 12 maart werd Aukje op haar werk naar huis gestuurd omdat ze wat koorts had. “Ze was niet fit, maar verder ging het eigenlijk wel. Na een week ziek zijn verslechterde de situatie. Het resulteerde er uiteindelijk in dat Aukje nog alleen maar kon slapen. Ze wilde haar ogen niet opendoen en ze gaf geen antwoord op mijn vragen. Het was erg beangstigend.” Diverse keren stond Marcel in contact met de huisarts. “Aukje was enorm ziek. Na een ontzettend slechte nacht met alleen maar overgeven, kwamen we in het ziekenhuis terecht. Ze zagen dat Aukje flink ziek was, maar toch werden we weer naar huis gestuurd. Dan voel je je machteloos. Net of je niet serieus wordt genomen.”

Vorige week maandag 23 maart ging het zó slecht met Aukje dat Marcel opnieuw de huisarts belde. “Een huisarts in opleiding kwam langs en besloot meteen een ambulance te bellen. We kwamen opnieuw in het ziekenhuis terecht en daar heb ik gezegd dat ik haar niet mee naar huis neem. Aukje was compleet uitgeput en gaf aan dat ze zelf niet meer kon vechten tegen het virus. Ze was compleet uitgedroogd. Voor de artsen was het ook duidelijk: Aukje moest opgenomen worden. Je schrikt enorm en maakt je veel zorgen.”

Naar Nijmegen verhuisd 
Toen ging het snel. “Aukje kwam op de ‘corona-afdeling’ terecht. Ze was al twee weken ziek; ik zorgde voor haar en steunde haar. Ineens krijg je dan te horen dat je er niet meer bij mag. Dat is psychisch heftig.” Aukje kreeg liters zuurstof bij en werd de volgende dag naar het ziekenhuis in Nijmegen verhuisd. “Ze deden alles voor haar, maar toch ben je machteloos en zit je continu in onzekerheid. Je leeft steeds met een bepaalde angst”, legt Marcel uit. “Ze mocht maar van één persoon één keer per dag bezoek ontvangen. Ze was te zwak om te bellen of te appen. Ik hoorde dus heel de dag niets van haar en zag haar alleen maar even dat ene uurtje op een dag. Thuis was Max bij mijn ouders en ik mocht de deur niet uit. Het is een bizarre situatie. Je voelt je ontzettend eenzaam en je bent onzeker omdat je vrouw helemaal daar alleen ligt en juist nu je steun zo hard nodig heeft. En die steun kun je bijna niet geven.”

 "Ik kijk steeds hoe het met haar gaat"

En toen ging het eindelijk iets beter…
Het duurde lang voordat Aukje op begon te knappen in het ziekenhuis. Het coronavirus kent een grillig verloop, waarbij het van het ene op het andere moment beter kan gaan. Maar dat kun dus ook andersom. Daardoor kun je niets zeggen van het ziekteverloop. “Zondag ging het ineens een stuk beter. Alle apparaten en zuurstof gingen eraf. Maandag kreeg ze te horen dat ze naar huis mocht. Dat ging heel snel en is raar. Ik dacht niet dat ze er al klaar voor was.” Marcel geeft aan dat hij slecht slaapt. “Je bent bang. In het ziekenhuis hebben ze continu alles in de gaten. Aukje heeft nog steeds koorts en is uitgeput en kortademig. Ik kijk steeds hoe het met haar gaat.”

Ook psychisch was – en is het nog steeds – een heftige tijd voor het koppel. “Aukje miste onze zoon Max enorm. Daarnaast konden ook haar ouders en vriendinnen haar niet bezoeken. We mogen nu nog steeds geen bezoek ontvangen. Voor de zekerheid doen andere mensen boodschappen voor ons en die leggen ze voor de deur. Het is bijzonder heftig allemaal.”

"We zouden eigenlijk 29 mei trouwen"

Het coronavirus
Hoe Aukje het coronavirus heeft opgelopen, is niet helemaal duidelijk. Ook Marcel is een paar dagen grieperig geweest. Of hij het heeft gehad? “Dat zou kunnen ja, maar ik ben niet getest. Bij mij is het dan de milde variant geweest.” Aukjes verloofde hoopt dat iedereen zich aan de richtlijnen van het RIVM houdt. “Ik snap dat ‘sociale distance’ saai is en dat sommige mensen zich eenzaam voelen, maar als je zo ziek wordt als Aukje en zo in het ziekenhuis belandt, dan ben je nog veel eenzamer. Aukje was zó ziek. Dat wil je niet meemaken.”

Herstel
Het gezin probeert nu – zo ver het kan - te genieten van hun hereniging. Aukje kan langzaam gaan werken aan haar herstel, dat nog maanden zal duren. “We zouden eigenlijk 29 mei trouwen. Dat hebben we nu verzet naar 4 september. Hopelijk kunnen we dan een extra borrel pakken op haar 30ste verjaardag en onze trouwdag. Vieren dat we allemaal gezond zijn.”