Zusjes Martens 25 jaar werkzaam bij de 'nonnen van het Aarles Broek'
Aarle-Rixtel - Op 19 augustus waren de zussen Jolanda (50) en Marie-José Spierings (47) precies 25 jaar werkzaam bij het klooster van de zusters van het Kostbaar Bloed in Aarle-Rixtel. Een bijzonder gebeuren!
Vriendin
De MooiLaarbeekKrant zit samen met de zussen in een kamertje, dat de sfeer van de jaren 1950 ademt. Een bruine tafel met kleed en daaromheen vier bruine stoelen in een verder, op een kruisbeeldje na, kale ruimte. Bij het gesprek met de twee dames sluit meteen in het begin al een derde dame aan. Ze is al wat op leeftijd en enigszins hardhorend, maar de grote vriendin van de twee zussen. Zuster Ludgeris werd 86 jaar geleden geboren in Münster (ja, de stad van de vrede…). Gelijk met de zussen kwam zij vanuit het Sint-Janscentrum in Den Bosch naar Aarle-Rixtel om de financiële zaken op het klooster te regelen.
Werreke?
Jolanda solliciteerde als eerste en kreeg eigenlijk teveel uren aangeboden. Vandaar dat ze de hulp inriep van zus Marie-José. Na de inwerkperiode bevielen beide zussen zo goed, dat ze allebei mochten blijven. Ze werden ingezet in de keuken, bij het schoonmaken en als hulp in de naaikamer, waar de kleding van de religieuzen werd en wordt gemaakt. Ook werken in de waskeuken is een onderdeel van de baan. Het was voor de omgeving van de zussen een vreemde gewaarwording, dat ze gingen werken in een klooster; "Wa? Gullie werreke in een klòster, hoe komde dur bai!", vertelt Jolanda. Het was een hele overgang. De beide zussen hadden voorheen ook al samengewerkt bij naaiatelier 'Elodie' in Gemert. "Daar stond de radio altijd aan en was de hele dag herrie", legt Jolanda uit. "Hier is het de hele dag stil en dat was wel even wennen", vult Marie- José aan. "In die tijd was zuster Madeleine postulante (religieuze in opleiding) en even oud als ik", vertelt Jolanda. Zuster Madeleine is in heel Laarbeek bekend als PR-vertegenwoordiger van het klooster.
Kloosterleven
Leuke dingen gebeuren er natuurlijk ook als gevolg van de taalbarrière, die er in het klooster bestaat. De meeste zusters zijn immers van oorsprong Duitstalig. "Zo kwam ik 's morgens eens de keuken in, waar enkele zusters bezig waren met het bakken van pannenkoeken", vertelt Jolanda. "Omdat ik dacht al wat Duits te kunnen riep ik uit: 'Ah wat ein heerlijke Strümpfen'. Ik heb de keukenzusters nog nooit zo verbouwereerd zien kijken, terwijl ik het woord 'streuf' voor mijn gevoel toch prima had vertaald!" Vroeger werden alle groenten en fruit op het terrein van het klooster verbouwd. Jolanda en Marie-José moesten dan ook vaak meehelpen met de oogst. Ze gruwen allebei nog van de slakken, die uit de gewassen sla kwamen, want alles moest biologisch worden geteeld.
De zussen raken niet uitverteld over het leven in het klooster en de gebruiken, die vroeger heel anders waren dat tegenwoordig. Jolanda vertelt van de keer, dat ze erop uit werd gestuurd om bloed te gaan halen voor de fabricage van bloedworst. "Ik kwam door de poort van de slager, die net op dat moment een koe doodschoot. Ik ben nog nooit zo geschrokken!" 'Waar je mee omgaat, daarmee word je besmet' is een zegswijze in het Nederlands. Het is echter niet van toepassing op de zussen Jolanda en Marie-José, die het leven van de dames in het klooster wel respecteren, maar nooit zelf met de gedachte hebben gespeeld om in te treden. "Maar iedereen noemt ons wel zuster", voegt Marie-José toe. De MooiLaarbeekKrant wenst de twee 'halfzusters' een mooie loopbaan toe in 'hun' klooster.