Lolympisch
De afgelopen maand heb ik met volle teugen genoten van de Olympische Spelen.Traditionele sporten wisselden af met enkele vreemde disciplines. Wat te denken van keirin. Dit onderdeel uit het baanwielrennen is er eentje die nodige uitleg behoeft. Want waarom dienen die fietsers 3 rondes lang achter zo'n gangmaakmotor te rijden? Mijn warming-up op het voetbalveld wordt toch ook niet begeleid door een gemotoriseerd object? Ook de ritmische gymnastiek blijkt onderdeel te zijn van het mondiale sporttoernooi. Een beetje dansen, draaien en achtjes maken met een overdreven lang lint. Als je ergens een gouden plak mee wilt verdienen, is dat specialisme de moeite om je carrière in te starten. Toch kan het nog gekker. Beter gezegd, kon het nog gekker. Want tijdens de Olympische Spelen van 1900 in Parijs was duivenschieten een officiële sport. Tientallen arme duiven werden bevrijd uit hun kooi, om vervolgens binnen enkele momenten uit de lucht geschoten te worden. Na enige ophef is dit onderdeel uit de Olympische agenda verdwenen. Vanaf 1906 is het onderdeel vervangen voor het tandemsprinten. 2000 meters scheidden de duo's van een gouden medaille. Nog zo'n pareltje uit de Olympische sportgeschiedenis is het stortduiken. Atleten dienden vanaf een duikplank zo'n ver mogelijke duik in het water te maken. Grappig detail: de duikers moesten stil en gestrekt in het water blijven liggen, net zolang totdat de jury hun eindoordeel geveld had. Maar het sportonderdeel dat me vandaag de dag nog het meeste achtervolgt, is solo gesynchroniseerd zwemmen. Op muziek werd een dansroutine even later door diezelfde deelneemster gesynchroniseerd. Later bleek het Internationaal Olympisch Comité tóch te realiseren dat een duo voor deze discipline net wat efficiënter werkt. Keirin en ritmische gymnastiek vallen dus gezegd nog wel mee bij al deze vermakelijke historische spelen. Wellicht dat Tokio 2020 achter de schermen het programma wat om kan turnen, maar waarschijnlijk moeten we roeien met de riemen die we hebben…