De eekhoorns van Berry…
Toen ik een klein meisje was bracht mijn vader vanuit de Stiphoutse bossen (waar hij toen werkzaam was) verweesde eekhoorns mee naar huis die een prachtige kooi kregen rondom de grote appelboom, waarin ze fijn konden springen. Als vrijheidsdier wist ik eigenlijk niet of ik dat wel leuk vond. Zo´n rood pluimstaartdier hoorde niet in een kooi en allerminst in een appelboom. Toch vergaapte ik me aan deze prachtige beestjes die zich tegoed deden aan amandelnoten vérs uit de dop of dennenappels die ze helemaal kaal (vr)aten. Sinds ik in Spanje woon vliegen de eekhoorns me hier om de oren waar ze van dennenboom naar amandelboom springen. Vaak nog achterna gezeten door de kat van de buren…
Sinds ik af-en-toe een luchtpostbrief in De MooiLaarbeekKrant plaats, vindt er met enige regelmaat een actieve mailwisseling plaats tussen het Brabantse Laarbeek en de Spaanse Costa-Blanca. Ze vragen me het hémd van het lijf en juist dát vind ik nou zo geweldig. Ik krijg zoveel reacties op mijn Spaanse levenservaringen dat het mij alleen maar stimuleert om dóór te schrijven. Zonder moeite, want ik maak in Lliber genoeg mee. Zo kwam mijn man na honderd jaar weer in contact met een schoolvriend die in Laarbeek bleek te wonen, kwamen onbekende Laarbeekers bij mij logeren en kreeg ik een noodoproep van Berry, die als vrijwilliger op de buurtbus door Laarbeek scheurt. De mails beginnen allemaal met dezelfde openingszin: "Je kent me niet maar…". Dan weet ik het al. Bericht uit Laarbeek…
De mail van Berry vroeg om een oplossing. Zijn eekhoorns eten ook graag amandelnoten vers uit de dop. Tja… slimme eekhoorns, want wie lust die nou niet… (grote grinnik)! Voorheen kocht Berry de amandelnoten in de dop bij Versland in Beek en Donk. Die importeerde de amandelnoten rechtstreeks vanuit Spanje, maar was daarmee gestopt, tot groot ongenoegen van de eekhoorns. In zo´n geval is het toch maar weer goed dat er een Laarbeek(st)er in Spanje woont! Alleen kon ik zijn eekhoorns op dat moment niet helpen. De amandeloogst had ik ingeleverd bij de coöperativa, die er voor de Kerstdagen allerlei lekkernijen van produceerde. Alle overige amandelnoten werden zónder problemen uit de bomen gehaald door amandelratjes én inderdaad… de Spaanse eekhoorns. De práchtige amandelbloesem hadden we net achter de rug. Maar goed, deze oogstmaand hingen er weer voldoende amandelnoten in mijn drieëntwintig amandelbomen. Ruim voldoende om de eekhoorns van Berry blij te maken. Toen vroeg het volgende probleem om een oplossing. Hoe kregen we vijftien kilo amandelen bij de eekhoorns van Berry in Beek en Donk? In 'mijn' vallei was een echtpaar afkomstig uit Uden. Die waren zo aardig om de zak amandelnoten mee te nemen. Hoefde Berry de zak alleen maar in Uden op te halen. Wat zullen zijn eekhoorntjes daarvan smullen en wat heeft Berry nu een hoop te vertellen in zijn buurtbus. Adios!
Ik groet de eekhoorns, Berry en héél Laarbeek met Spaanse zonnestralen.
Anne Wittebol-Aarts
