Johan van Bakel met de 'Utopia-kist' waarin hij zijn spullen had gestopt voor deelname aan het programma. Op het moment van maken van deze foto was nog niet duidelijk dat Johan het 'Utopia-dorp' niet zou mogen betreden
Johan van Bakel met de 'Utopia-kist' waarin hij zijn spullen had gestopt voor deelname aan het programma. Op het moment van maken van deze foto was nog niet duidelijk dat Johan het 'Utopia-dorp' niet zou mogen betreden Foto: Nikki Barten

Johan van Bakel grijpt net naast plek in 'Utopia'

Redacteur: Nikki Barten

Aarle-Rixtel – Van edelsmid naar Utopiaan. Aarlenaar Johan van Bakel (35) zag dinsdagavond zijn 'Utopia-droom' in duigen vallen. Hij was één van de drie kandidaten voor deze populaire, langstlopende Nederlandse realityserie. Op een haar na wist hij niet genoeg stemmen te halen, waardoor hij zijn kist met spullen weer uit kon pakken.

Dinsdagavond laat werd je gebeld. Het bleek dat je net niet genoeg stemmen had gekregen. Van de drie kandidaten mochten er woensdagochtend twee naar Utopia vertrekken. De kans was groot dat je erbij zat, maar het mocht helaas niet zo zijn.

"Klopt. Het is erg jammer. Maar je weet dat dit kan gebeuren. De kans was groot (66,6%) dat ik wel Utopia in mocht. Ik was er helemaal klaar voor. Maar ik ben er wel nuchter over. Het heeft niet zo mogen zijn. Ik ga gewoon weer verder met mijn leven hier en er volle bak tegenaan!"

Bestaat er nog een kans dat je toch nog in het programma komt?

"Nee, in principe niet. Na een lange voorselectie ben ik bij de laatste drie terechtgekomen. Als je daarbij afvalt, kom je er definitief niet meer in. Het traject heeft me veel tijd en energie gekost. Maar ik zie het echt als een levensles. Ik ben een ervaring rijker."

Johan, even over jouw deelname aan deze serie. Veel mensen kennen jou in Aarle-Rixtel. Je bent onder andere actief met carnaval, de kindervakantieweek en natuurlijk Sinterklaas. Ook heb je je eigen zaak als edelsmid in de Klokkengieterij. Waarom Utopia?

"Ruim drie jaar geleden werd ik ernstig ziek. Ik ben toen lange tijd thuis geweest. Net op dat moment begon het programma Utopia. Dat ben ik gaan kijken en zodoende ben ik er min of meer verslaafd aan geraakt. Ik dacht er toen nog niet over na om hier zelf aan deel te nemen. Tot het moment dat ik weleens naar me toe geroepen kreeg: "Hé, Johan is dat niks voor jou?!"

En toen dacht jij: ja, ik schrijf me in?

"Dat klopt. Ik werd uitgenodigd voor een screening en enige tijd later gebeld om te vragen of ik nog steeds interesse had. Ik ben vrijgezel en toevallig net weer tijdelijk bij mijn ouders gaan wonen, omdat mijn huurwoning verkocht was. Wat kon ik verliezen?"

Wat wilde jij gaan betekenen voor Utopia?

In Utopia zitten 16 mensen, die samen een ideale samenleving willen creëren. Ik volg dit precies op televisie. Ik denk dat er dingen anders kunnen. Zo moeten de bewoners zelf voor inkomsten zorgen. Ze staan op dit moment negenduizend euro in het rood. Ik vind dat onbegrijpelijk. Mij hebben ze altijd geleerd, dat je geen geld uit kunt geven dat je niet hebt. Ik ben ondernemer en creatief. Ik had graag mijn zaakje als edelsmid daar verder willen ontplooien en activiteiten willen organiseren om geld in te zamelen, zodat we uit het rood zouden komen en zelfs geld op de rekening zouden gaan krijgen. Ik denk dat ik met mijn ervaring door mijn werk als edelsmid en al het vrijwilligerswerk bij diverse organisaties veel geleerd heb en dus echt iets had kunnen betekenen."

Dit interview vond nog net plaats voordat je ging. De kans was groot geweest dat je op dit moment afgesloten zou zijn van de buitenwereld. Wellicht voor lange tijd.

"Ja, dat leek me wel lastig. Natuurlijk zou ik alle mensen om mij heen gaan missen. Maar bijna iedereen begreep mijn keuze wel. Dit was een 'once in a lifetime'-kans. Ik mocht in Utopia twee keer per jaar mensen uitnodigen. Ook mochten mensen mij schrijven. Zakelijk zou ik wel contact mogen hebben, omdat er in Utopia geld verdiend moet worden. Ik heb een lijstje moeten aanleveren met personen die voor mij echt heel dichtbij staan. Mocht er met hen iets zijn, bijvoorbeeld een overlijden, dan had ik Utopia voor even mogen verlaten."

Stel je was wel de nieuwe inwoner van Utopia geworden, dan woonde je nu met 16 verschillende mensen in één huis. Je zou 24 uur per dag camera's op je gericht hebben. Jouw leven zou door 600.000 mensen dagelijks bekeken worden. Hoe dacht je daarmee om te gaan?

"Ik deed niet mee om beroemd te worden. Daar ging het mij niet om. Ik wilde echt iets betekenen voor de samenleving. Ik denk dat je op zo'n moment al heel snel niet meer in de gaten hebt, dat alles gefilmd wordt en dat je op televisie komt. Wat personen betreft ... natuurlijk heb ik mijn mening over de personen die er nu inzitten, maar daar ga ik niets over zeggen."

Johan, je kunt jouw kist met spullen weer uit gaan pakken. Komend weekend ben je gewoon als vrijwilliger aanwezig op het Oktoberfest en je gaat weer lekker verder met je zaakje als edelsmid in de Klokkengieterij.

"Klopt. En daar heb ik zin in! Het is een teleurstelling, maar zoals eerder gezegd: ik wist dat dit zo kon lopen. Jammer, maar helaas … in ieder geval wil ik toch iedereen enorm bedanken voor de steun en het stemmen op mij!"