Een darthart
"Is er nu alwéér darten op tv (hee hee)?", klinkt het vanuit de badkamer. Er is een hele bull variëteit op de beeldbuis, maar de dartsport vult toch steevast de avondprogrammering. Ik noem het de dartsport, echter vinden velen het darten niet in de categorie sport passen: "Un bietje pijltjes gooien, da kenk ok wel." Zo zwart-wit dacht ik er tot dubbel 2 jaar terug ook over. Toch realiseer ik me nu dat het darten wel iets dieper gaat dan het simpele weggooien en ophalen van je 3 pijlen. Als je bij voetbal 3-0 achter komt, lijkt de wedstrijd een verloren zaak. Bij darts heb je dan slechts 1 set verloren. Als je de volgende set met 3-2 wint, sta je gewoon weer gelijk. En dan die mentale druk. Naast het feit dat elke worp voelt als een penalty tijdens de Champions League-finale, helpen de 13.000 watt spotlights ook niet bepaald mee. Om nog maar niet te spreken over de bezopen fans die net uit de maat 'Barney-army' en 'Will Grigg's on Fire' zingen. Bovendien is de dartsport ook heerlijk wegkijken. Zo ligt het spel niet om de haverklap stil. En de spelregels zijn op een hand te tellen. Niemand zal fluiten als je een pijl buitenspel gooit. Kijken kost geen moeite. Zelfs niet voor de omroeper die telkens blijft hangen als hij de maximale score door de microfoon brult. Dit valt samen met flinke bierbuiken, stoere tatoeages en een voorliefde voor klaterend goud. Het enige gewicht dat hier telt is het aantal grammen van je pijlen. Die zijn vaak net zo 'zwaar' als de Miss'en die de darters naar het podium toe assisteren. Kortom, voldoende redenen om te kijken. En redenen genoeg voor RTL7 om hun pijlen op dit kijkcijferkanon te richten…
Joey van der Leemputten