Liederentafel!
Naast de Dungense molen was een dorpskroeg waar maandelijks een liederentafel werd georganiseerd in een nostalgische sfeer van neppersjes en lampenkapjes van varkensblaas. Daar zat ik eens tussen opgedofte boeren in een walm van fresch-up-after-shave aan de bitterballen en blèrde uit volle borst allerlei Nederlandse smartlappen. De kasteleinsvrouw serveerde mini-frikandellen en vlammetjes die net uit het frietvet kwamen. Vrijgevig als ze was, stopte ze eerst zelf zo´n heet ding in haar mond. Al sissend deelde ze de rest uit terwijl haar bek in lichterlaaie stond. Die zangavond is het meest hilarische wat ik in mijn leven ooit heb meegemaakt… alhoewel (knipoog)…
Deze liederentafel-ervaring vertelde ik lachend aan een vriend die mij verwees naar Benidorm, waar wekelijks een grote drom mensen verzamelen om met elkaar te zingen. Dus toog ik naar deze Spaanse vorm van liederentafel en vond het bewuste strand waar ik een enórme hoeveelheid Spanjaarden zag die vanuit hun liederenboek allerlei Spaanse smartlappen stonden te dramatiseren. Van heinde-en-verre waren deze mensen hier naar toe gekomen en daar stond ik… met blote voeten in het goudgele zand, in een sfeer van Benidorm-basterds, tussen uitgedoste toeristen, in een walm van after-sun aan de tapas en blèrde uit volle borst allerlei Spaanse smartlappen. Het ging vooral over amor, corazon y toros (liefde, hart en stieren). Ik vond het écht geweldig om zoveel vrolijkheid te ervaren onder dadelpalmen en een loeihete zon. Handen in de lucht, voetjes van de grond en vooral blije gezichten…
Deze liederen-strandervaring vertelde ik aan een vriendin die mij uitnodigde om eens met haar mee te gaan. Wekelijks kreeg zij privéles van een muziekleraar wat haar enorm opvrolijkte. Dus toog ik samen met mijn man naar deze Spaanse vorm van zangles en vond de bewuste muziekschool waar mijn vriendin allerlei Spaanse smartlappen stond te dramatiseren bij een bink van een muziekleraar (Ik begreep metéén waarom die zanglessen haar zo opvrolijkten… whaháááhhh)! Nou vond mijn vriendin dat ze heel goed kon zingen en wie ben ik om dat tegen te spreken. Ik was vooral benieuwd naar haar vorderingen. En daar zat ik… met gefronste wenkbrauwen en toeterende oren naar mijn man te kijken omdat ik haar niet durfde te aanschouwen. Terwijl "bink" haar trots aanmoedigde om vooral door te zingen zakte mijn moed steeds verder in de schoenen. Dat uurtje zangles leek een eeuwigheid te duren en mijn arme oren hadden het zwaar te verduren. Niet dat ze in de Dungense dorpskroeg nou zo zuiver zongen, of dat het op het strand allemaal in de maat liep, maar dit was erg. Héél erg! Na afloop togen we naar een schaduwrijk terras waar de kasteleinsvrouw seranoham serveerde. Vrijgevig als ze was, stopte ze eerst zelf een stukje in haar mond en deelde toen de rest uit. Mijn vriendin was helemaal opgevrolijkt en ik weer een ervaring rijker. Ik ben voorlopig klaar met liederentafels! Hasta luego…
Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
