IJspret op natuurijs in Beek en Donk
Redacteur: Jac Babin
Witte gij 't nog? De strenge winters van vroeger? Halsbrekende toeren op natuurijs van IJsclub Alaska op ijsbaan De Koppelen in Beek en Donk? Witte 't niet? Gelukkig, dan bende nog jong en kunde ook niet beter weten. Lees hier over ijspret van vroeger, toen het nog vroor, dat het kraakte!
IJsclub
Beek en Donk had vroeger een IJsbaan en een IJsclub. Ben van Meelis (82) was bestuurslid van IJsclub Alaska, samen met T. van Gend, B. Wouters, ?Wouters en H.van Dijk. Na een jarenlang 'slapend' bestaan, hief de club zich op. Ín de winter van 2012, schonk de ijsclub het overbodig geworden kasgeld aan het gezondheidsteam van Beek en Donk om een schaatsbaantje aan te leggen voor de jeugd.
IJsbaan De Koppelen
Een ovale ijsbaan, geschikt voor wedstrijden.Via een ingewikkeld systeem van putten, sluisjes en sloten, kon het water van het hoger gelegen kanaal gebruikt worden. "Tenminste als het vroor", vertelt Ben, "want ook toen zaten er zachte winters tussen."
Herinneringen van Tonnie Wolff- van Schijndel
"De sfeer op het ijs was onbeschrijflijk", vertelt Tonnie. "De vrieskou, waarin geluiden helder klinken, het 'tjoenken' van het ijs, het krassen van de schaatsen, de schelle kinderstemmen, maar vooral de jongens en meisjes uit Gemert die ook in Beek en Donk kwamen schaatsen….. "En wat deden jullie dan op het ijs, behalve achter Gemertse jongens aan schaatsen?", wil DeMooiLaarbeekKrant weten. "Wij speelden een ruw spel dat we 'slierten' noemden", vertelt Tonnie. In een lange polonaise schaatsten we achter elkaar en maakten vaart. De voorste schaatser stuurde plotseling scherp naar binnen en remde af. De achtersten vlogen met een rotgang rechtdoor."
"Om nog even terug te komen op die Gemertse jongens", zo gaat Tonnie lachend verder. "Eén van die jongens gaf me daar mijn eerste kus. Het voelde alsof ik helemaal in brand stond. Ik dacht dat iedereen het had gezien en durfde thuis bijna niet naar binnen."
Herinneringen van Ben van Meelis
Soortgelijke herinneringen koestert Ben van Meelis. "Je was maar wat trots als je met zo'n Gemertse of Beek en Donkse schoonheid, hand in hand, over het ijs mocht zwieren!", vertelt hij. "Je kreeg er bovendien lekkere warme handen van", verzekert hij DeMooiLaarbeekKrant met een knipoog.
Herinneringen van Tiny van Gend
Tiny van Gend (88) herinnert zich een geliefd spel voor jongens. "We vroegen dan aan een aantal meisjes om in een rij, geknield op het ijs te gaan zitten. De rug zo laag mogelijk en zo dicht mogelijk tegen elkaar. Met een grote boog maakte één van de waaghalzen dan vaart en sprong over de gillende meisjes heen. Het was een afgang als iemand op het laatste moment besloot om toch maar niet te springen."
Hardrijden en kunstrijden
Volgens het gemeentearchief, mocht IJsclub Alaska, in 1956 de ijsbaan ook gebruiken voor hardrijdwedstrijden. Op de voormiddag van zon- en feestdagen werd geen entree geheven. Op namiddagen wel. Het derde deel van de opbrengst moest aan de gemeente worden afgedragen. Volgens Ben van Meelis was het een lust voor het oog als de Lieshoutse onderwijzer Piet van de Kam op de ijsbaan verscheen. "Een voortreffelijk kunstschaatser! Iedereen waande zich een ster en probeerde zijn sierlijke bewegingen na te doen om vervolgens de sterren in het ijs te vallen!"
"En nu maar hopen dat de winter van 2016-2017 voldoende vorst geeft, zodat de jeugd nog eens lekker ouderwets op natuurijs kan schaatsen", zo besluiten de drie schaatsliefhebbers.
