Feestdagen

23 december 2016, 12:25

We zijn weer bijna aan het eind van het jaar. Voor veel mensen zijn de feestdagen de gezelligste dagen van het jaar. Anderen vinden het alleen maar een verplichting en zijn blij dat het achter de rug is. Bij ons in de familie is de vaste traditie om op 2^e kerstdag met het hele gezin uit eten te gaan. Als die hele groep bij elkaar is dan is het een drukte van belang, erg gezellig en meestal worden er weer veel herinneringen opgehaald over vroeger. Dat levert elk jaar, naast buikpijn van het vele eten, ook buikpijn van het lachen op. Wij vinden het prettig om die herinneringen levend te houden, het zou jammer zijn als het verdwijnt. Maar helaas kun je niet altijd voorkomen dat herinneringen verdwijnen en dat het beleven van feestdagen echt een heel ander karakter krijgt. Voor mensen met dementie kunnen de feestdagen verwarrende en stressvolle situaties opleveren. Hoe hou je het prettig voor diegene én voor de mensen daaromheen? Ook al zijn de kerstdagen nu voorbij, toch wat tips want er komen telkens toch weer nieuwe feestdagen:

• Probeer het gezelschap klein te houden. Hiermee voorkom je dat er te vaak naar namen gezocht moet worden in het geheugen
• Lukt het niet op een naam te komen, laat die naam dan terloops vallen zonder het gevoel te geven dat de ander faalt.
• Herinneringen komen makkelijker naar boven met behulp van geuren, smaken, muziek en foto's die samenhangen met een specifieke feestdag.
• Ga lekker naar buiten, dat kan een prettige onderbreking zijn van alle prikkels en indrukken.
• Begin niet aan een groot diner, maar houdt het klein. Samen ontbijten of lunchen is ook gezellig. Voordeel is dat de vermoeidheid dan meestal nog niet is toegeslagen, want dat heeft een negatief effect op het herinneringsvermogen.
• Gaat eten met een lepel/vork niet goed…maak dan hapjes die je met de handen kunt eten.
• Praat over zaken waarover iedereen kan meepraten. Ga niet 'overhoren' of 'testen'.
• Denk ook aan jezelf en verdeel als het kan de taken tijdens de feestdagen.

Veel mensen met dementie vinden het prettig om beelden van vroeger te zien. Vaak zien ze ook zichzelf niet als dame van 80, maar nog als die jonge moeder van 35. En die buurman…dat was toen nog een baby, die wordt niet herkend als een man van 30. Op internet is een hele leuke film te vinden over Beek en Donk in de jaren zestig. Ikzelf figureer ook heel kort, samen met mijn moeder, met wankele stapjes, op het paadje naar onze voordeur. Ga maar eens naar Youtube.nl en geef als zoekterm Beek en Donk 1960-1970. Het is echt de moeite waard.

Ik wens iedereen een fijn 2017 toe!