Let op heh… Gieren!
Het was een zonnige middag zoals zo vaak in het landelijke Lliber. Niets leek erop dat er iets speciaals stond te gebeuren, maar het leven zit gelukkig vol verrassingen. Ik zat "gewoon" met mijn gasten een kopje Turkse thee te drinken omdat Turken nou eenmaal heerlijke thee kunnen maken (en Spanjaarden heerlijke wijn). Spaans latin-muziekje aan, Spaanse amandelkoekjes wegwerken, gezellig keuvelen, groeten in ontvangst nemen van wederzijdse bekenden en roddels bespreken over Laarbeek. Plots sprongen mijn gasten op en wezen naar de lager gelegen Jalónrivier waaraan ik woon. "KIJK! Kijk dáár"… maar ik zag helemaal niks. "DAAR"… ik zag nog steeds niks! Omdat ze naar de droge rivier wezen scande ik de aangewezen plek af en jáhoor! Caramba… er was een enorme roofvogel neergestreken die op de rotsblokken zat te balanceren, zijn sterke klauwen duidelijk zichtbaar. Dat ik deze práchtige vogel niet had opgemerkt was niet zo raar. Over schutkleuren gesproken; van zandkleurig tot donkerbruin. Als mijn gasten deze aaseter niet hadden zien landen had geen méns hem gespot. Niet dat ik een vogelaar ben (integendeel zelfs), toch herkende ik deze havikachtige gier aan zijn ingetrokken nek en vingerachtige veerpunten. Van kop tot staart meer dan een meter lang en een vleugelspanwijdte van meer dan tweeënhalve meter. Tijdens diverse vakanties in Spanje had ik deze meesterlijke zwever al eens mogen aanschouwen maar nu zat de grootste vliegende vogel van de wereld, hier… zómaar voor mijn neus. Vast op zoek naar kaskassen van konijnen die hier dagelijks vermoord worden door wilde- en loslopende podenco-honden. Tja, die moeten tenslotte óók eten en daar is deze perfecte zweefvlieger bij gebaat, want het restant houdt hém weer in leven. In een Spaans roddelblaadje had ik al eens gelezen dat de Vale Gier (Gyps Fulvus) in "mijn" Jalónvallei was gespot, maar nu kon ik dat bericht bevestigen. Ik citeer:"De Vale Gier zweeft op de door de zon verwarmde opstijgende luchtstromen en komt voor in berggebieden, bij voorkeur met open en droge valleien". Nou… dan voldoet "mijn" Jalónvallei aan al zijn eisen! "Het is een sociale soort, legt enorme afstanden af en als het beest over komt vliegen wordt het gewoon even donker". Hij liet zich in heel zijn glorie bewonderen en wij genoten van het wonderlijk moment wat hij ons gaf. Tenslotte spreidde hij zijn vleugels uit in volle breedte en stootte een kreet uit die weerkaatste tegen de naastgelegen klimwand Peña-Roja. Als een steeds kleiner wordend vlekje vloog hij de vallei uit. Ik was er diep door geroerd en mijn dag kon niet meer stuk!
Inmiddels is de Vale Gier een bezienswaardigheid rondom de klimwand en ik vraag me soms wel eens af of hij hier misschien ergens zijn nest heeft. Hij voelt zich blijkbaar net zo thuis in de Costa-Blanca als ik (knipoog). Adios. Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Let op heh… Gieren! Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
