Goede voornemens
Tijdens de vele nieuwjaarsrecepties wordt me vaak gevraagd wat mijn goede voornemens zijn voor het komende jaar. Op Facebook komen het hele jaar door talloze nutteloze onhaalbare feitjes en foto's voorbij die inzicht geven in het superieure leven dat de zender leidt. Bullshit, helemaal doorgeslagen, stelletje meelopers. Door het aanmaken van het stofje dopamine voelt men zich wel beter, maar schijn bedriegt. Allemaal nep.
Kijk, P. Skauwe heeft geen goede voornemens nodig en wel om het volgende. Gezond eten doe ik al lang, dat wil zeggen; vijf dagen per week eet ik vers en gezond. De andere twee trek ik er mij helemaal niets van aan. Wel ben ik fanatiek aanhanger van het kiwi-dieet, daarbij mag je alles eten behalve kiwi's. Meer tijd voor mezelf is echt niet nodig, op het toilet neem ik echt een paar minuten voor mezelf. Met mijn liefste kijk ik een keer per week samen naar een film, draag daarbij een lekker flodderige pyjama waarbij ik probeer niet in slaap te vallen voor het einde. Een marathon lopen hoeft helemaal niet want dagelijks loop ik van de keukentafel naar de brievenbus en weer terug. Ook in de regen, want ik heb mijn oog op een modieuze diepblauwe regenjas laten vallen. De vieze zwetende lucht van formidabel fitte fitnessende mensen slaat op mijn adem, dus is het beter om sporten te laten schieten. Fruit en granen zijn gezond. Alcohol wordt daarom vervangen door vruchten- en graansappen, liefst gedestilleerd. Druiven, bessen, gerst en mout, heerlijk. Verslaving aan social media vermijd ik al jaren door wekelijks de Mooi Laarbeekkrant te lezen en de wekkerradio verbant de gsm uit de slaapkamer. Familiebezoeken worden niet aangekondigd, ik val gewoon binnen en blijf lang hangen. Voor een droomlijf ga je de hele winter lekker scrubben en smeren voor de zachtste benen ooit. Botoxen en mijn bek laten verbouwen is niet aan mij besteedt. Doe net als ik en ontvolg mensen op Facebook en twitter van wie je depressief, agressief, gefrustreerd of strontjaloers wordt.
Als laatste: me druk maken om wat anderen van me vinden is verloren energie. Aardig gevonden worden is overrated. Net als sushi-eten. En net als kookprogramma's, realitysoaps, talentenjachten naar zangers, dirigenten en koks. Er zal altijd wel iemand zijn die P. Skauwe niet mag of over me roddelt; nou en. Mensen die alleen maar poeslief zijn, zijn niet te vertrouwen en ook nog eens behoorlijk saai, als je het mij vraagt. Af en toe een tikkeltje bitchy zijn maakt me echt geen monster. Echte vrienden maken me blij, dat voel ik. Wel probeer ik dit jaar wat minder te zeiken over van alles en nog wat, hoewel deze column niet zo'n goede start is.