Café Van Roij
Redacteur: Thea Wich
Aarle-Rixtel – Een kaartje leggen en een borreltje drinken 's zondags na de hoogmis, een luisterend oor en sigaartje aan de bar, het 'nakaarten' van de Aarlese raadsvergadering, dit gebeurde allemaal bij Henriëtte van Roij (1935-1996) en Harrie Duppen (1932-2004). Hun dorpscafé was eerst gevestigd aan Dorpsstraat 6, later Dorpsstraat 4 te Aarle-Rixtel. Zoon Joost (47) haalt herinneringen op.
Henriëtte was de jongste dochter van Johan (Hannes) van Roij en Josefien Biemans. Johan werkte als timmerman, Josefien was kastelein van hun café. Het was volgens Joost toen ook al een echt dorpscafé: "De deur ging 's morgens om 9 uur open, vaste klanten kwamen dan soms een borreltje drinken." Het café diende als stamhuis voor diverse verenigingen, na de mis werd er gekaart en er was altijd tijd voor een grap: "Brandweercommandant Broer van Gerwen klom ooit via de ladder achterom naar de slaapkamers en haalde daar al het beddengoed af. Kon mijn oma de bedden daarna weer opmaken."
Tijdens de oorlog ontving Josefien een belangrijke gast in haar café: de Engelse veldmaarschalk Montgomery. Joost vertelt: "Alle ramen moesten verduisterd worden. De tafels lagen vol landkaarten. Dat was ten tijde van de slag bij Son. Verschillende van mijn ooms zijn daar toen nog gaan kijken."
Vanaf jonge leeftijd hielp Henriëtte haar moeder mee in het café. "Ons moeder was de jongste", licht Joost toe: "De rest was al getrouwd en het huis uit." Tijdens het dansen in Gemert leerde Henriëtte haar toekomstige echtgenoot Harrie Duppen kennen. In 1966 trouwde het paar en vestigde zich bij het café: "Opa was toen al overleden, ons oma kwam bij mijn ouders inwonen."
Drukke jaren volgden. Henriëtte runde het café (dat nog altijd in de ochtend om 9.00 uur open ging), Harrie werkte bij het Eindhovens Dagblad en hielp 's avonds thuis mee. Toen deze combinatie te zwaar werd vroeg Harrie aan zijn vrouw: "Wat doen we, stoppen met het café of met mijn baan?" Omdat Henriëtte veel hield van haar kasteleins vak, koos het stel voor de laatste optie. Dat zorgde in de volksmond voor een kleine naamsverandering: "Vroeger gingen ze naar café Van Roij, toen ons vader mee in het café kwam gingen ze naar D'n Dup."
Toen het oude pand in 1971 werd afgebroken, verhuisde het café naar een naastliggend nieuw pand. Dat was volgens Joost een hele vooruitgang: "Het oude café was meer een huiskamer met een toog en tapkast. De pisbakken waren buiten. Het nieuwe café had echt de uitstraling van een gezellig bruin café met mooie lambrisering, een 'Bies' aan de wand en het gildezilver in de vitrinekast."
Vele verenigingen en klanten van allerlei pluimage wisten het café te vinden. "Zondagmiddag was gezinsmiddag, dan kwamen er hele families. Op doordeweekse dagen kwamen er vaak vertegenwoordigers lunchen. Ons pa stond bekend om zijn heerlijke satésaus. Helaas is het recept mee zijn graf in gegaan. Vaste stamgasten hadden ieder een eigen sigarendoosje. Meester Beeren rookte Hofnar, Harrie Migchels Agio. Anderen kwamen voor een luisterend oor. Dat had ons ma voor iedereen."
Ook de familie Swinkels van Bavaria kwam wel eens bij 'D'n Dup', waar Amstel werd getapt. Joost vertelt lachend: "Als de Swinkelsen via Aarle-Rixtel naar Helmond reden, was het eerste café dat zij tegen kwamen een Amstel café. Dat kon natuurlijk niet. Tijn Swinkels vroeg daarom aan mijn moeder: wat moet ik doen om hier bier te mogen brengen? Ons ma sloot toen haar werelddeal met het antwoord: als ik naar de stad een paar nieuwe schoenen mag gaan halen dan mag jij hier bier komen brengen. En zo stapten wij over op Bavaria."
In 1992 stopten Henriëtte en Harrie met hun zaak. Hun zonen Jan en Joost hadden geen interesse om het kasteleins vak over te nemen. Joost: "Ik heb er een fijne jeugd gehad, maar mijn hart ligt toch meer bij fotografie."
