Maak me gek, kwaad en ik zal zegevieren!
Het wordt zo nooit direct gezegd, maar gevoeld misschien des te meer, wat deze titel ons wil laten horen en geloven! Soms word je op de proef gesteld, onder druk gezet door jouw trainer, werkgever, ouders, noem maar op. Er zal dan altijd een prestatie verwacht worden en om die wat daadkracht bij te zetten, wordt er vanaf de 'zijkant' een zogeheten druk uitgeoefend, om zo de prestatie naar grote hoogten te stuwen!
De resultaten zijn heel divers. De ene vaart hier wel bij, laat grootse dingen zien, op wat voor gebied dan ook. Een ander stort in en kan helemaal geen 'prestatie' meer neerzetten en voldoet überhaupt niet aan de verwachtingen. Weer een andere groep, het kleinste deel in dit geval, zal hier gewoon geen boodschap aan hebben en het maakt hen niet uit of ze nou wel of niet 'getriggerd' worden, wel of niet onder druk gezet worden, wel of niet kwaad gemaakt worden. Presteren doen ze toch wel...of niet...en het kan ze in wezen niet schelen of ze hiervoor op één of andere manier 'gestimuleerd' worden!
Toch kan ik wel enkele sporters, in dit geval voetballers, opnoemen die toen hen het vuur aan de schenen werd gelegd, zich weergaloos in hun volgende wedstrijd lieten zien! Zo kon Romario, die van "ben een beetje moe", weergaloze dingen laten zien, als hij de verwijten had gekregen dat hij "zo lui" was. De volgende wedstrijd liet ie het tegendeel zien en wilde hij van niemand iets weten, als hij weer als een 'held' werd bejubeld! Ook van Basten staat me nog bij en wel op het EK van '88! Daar werd hij in eerste instantie 'gepasseerd' door Generaal Michels, waarna hij, zichtbaar getergd, iedereen zijn hakken liet zien en de ene mooie en belangrijke goal, na de andere maakte, met als hoogtepunt die volley in de finale tegen Rusland. En iedereen was al vergeten dat hij eigenlijk niet mee hoefde te doen en later niet meer weg te denken was. Wat het toch met je kan doen, hè? Kwaadheid over niet mee mogen spelen, om kunnen zetten in spectaculair spel, om niet meer plaats te hoeven nemen op de bank, om zelfs speler van het toernooi te worden! Maar afgelopen weekend heb ik ook 's werelds beste schaatsrijder aan het werk gezien, ook getergd door uitspraken, gedaan door een trainer van een concurrerende schaatsploeg. En dat moet je nou net niet doen, bij Sven Kramer! Al sinds de Olympische Spelen van 3 jaar geleden, strijd Sven met name tegen Jorritsma om de prijzen. En notabene Jorritsma zou steun moeten ondervinden van zijn coach, maar zijn coaching is met name ook gericht om Sven te 'kleineren'! Hij zou niet meer oppermachtig zijn, Jorritsma laat het straks nog wel zien, hij zou sterker zijn dan Sven en Sven zou op 'retour zijn'! Allemaal uitspraken en ongeloofwaardigheden, die 'onze Sven' zichtbaar onoverwinnelijk maken, van binnen zo kwaad maken en die hem ook mede hierdoor, dit weekend weer, boven zich uit lieten stijgen! Maar er was nog iets anders...je kon écht aan Sven zien, dat hij gruwelijk blij was, deze missie weer tot een groots einde te hebben gebracht. Zijn ploeg won alle afstanden, Jorritsma en de andere ploeg ver achter zich latend.
Ik zie nu al uit naar het politieke, psychologische spelletje, wat nog steeds gespeeld zal blijven worden, maar wat Sven geen parten gaat spelen en wat hem alleen nóg maar sterker zal maken! Hij zal zegevieren!
R. van den Enden