Strandrokje
Thuisgekomen van een strandbezoek bleek mijn geliefde strandrokje niet meer in de rieten beachtas te zitten (nou ben ik iemand die mijn hopeloze tas vijf keer overhoop moet gooien om er achter te komen dat mijn sleutels in mijn broekzak zitten). Gestrest doorzocht ik vijf keer de binnenkant van de auto en kwam uiteindelijk tot de vréselijke conclusie dat ik mijn rokje kwijt was. Het ergste was, dat daarin mijn rood zijden amulettenzakje zat. Dit-brengt-geluk-hulpmiddel was ik in mijn vroege jeugd opgestart en had gaandeweg mijn leven diverse spulletjes bij elkaar verzameld. Hierin zat mijn hoop, een zilveren crucifix, een blauw medaille(-ke) van de Heilige-Maagd-Maria uit het Franse Lourdes wat tijdens mijn eerste communie met een veiligheidsspeld op de rever van mijn jasje zat gespeld, enkele bijzondere relikwieën, een talisman, geluksteentjes van de-Kiezelhôhp uit Aarle-Rixtel met magische krachten (knipoog), een paar Engeltjes die mij houvast gaven en een magneetje van de Heilige Christoffel die ik ooit in Handel had gescoord tijdens het zegenen van mijn auto! Het amulettenzakje was zelfs ooit gezegend in Lourdes, Santiago-de-Compostella en op andere wereldse krachtplekken. Je zult je afvragen waarom die Heilige familie allemaal mee moest naar het strand? Waar ik ook ben, ik draag het amulettenzakje altijd bij me. Zou Dit-brengt-geluk-hulpmiddel misschien nog in de schaduw liggen van de palmbomen op het goudgele strand van de kustplaats Calpe, daar waar ik van de Spaanse zon had genoten? Onderweg terug naar het strand visualiseerde ik dat ik mijn rokje terugvond… nouja in samenwerking met de Heilige Antonius bedoel ik dan: "Heilige Antonius beste vrind, zorg dat ik mijn strandrokje vind". Normaal gesproken hielp Antonius mij altijd onmiddellijk maar hoogstwaarschijnlijk hield hij nu een siësta op die roze wolk van hem. Alles op het strand afgezocht en niets gevonden liep ik gedesillusioneerd terug naar mijn man die een stuk verderop de auto geparkeerd had. Ik had er flink de pee over in. Tot mijn man zei dat hij zich enorm aangetrokken voelde tot een vuilnisbak! "Pardon"? Meer om hem te plezieren dook ik de vuilnisbak in en viste onder lege chipszakken en plakkerige ijsverpakkingen mijn geliefde strandrokje op. En jawél… inclusief mijn Dit-brengt-geluk-hulpmiddel. Ik was er zó ontzettend gelukkig mee. Dit moest gevierd worden! Tenslotte moet je ook dankbaarheid tonen, anders helpt Antonius een volgende keer niet meer: "Heilige Antonius beste vrind, dankjewel dat je alles voor mij vindt" en bracht een toost uit met een liter Sangria. Die was uiteindelijk duurder dan het hele strandrokje wat ik ooit voor drie euro op de zaterdagse rastromarkt had gekocht… whaháááhhh! Iedere keer als ik naar het strand ga, zie je mij in dat korte rokje met militaire print, als een soort battledress, inclusief mijn amulettenzakje. Misschien zit het tussen mijn oren maar het heeft mij in mijn leven nog altijd geluk gebracht… Vamos a la playa!
Adios. Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
