De drieling van Swinkels
Redacteur: Jac Babin
Op 9 maart 1980 werd in het Helmondse ziekenhuis een drieling geboren. Diane, Kim en Esther, dochters van Piet en Diny Swinkels uit Beek en Donk. De hummeltjes van toen, hebben inmiddels zelf een gezin gesticht. Met DeMooiLaarbeekKrant en hun ouders kijken zij terug en vertellen uitbundig hoe het is om 'de drieling van Swinkels' te zijn.
Geen jongen
Het interview vindt plaats in het ouderlijk huis aan de Pater Becanusstraat. "We hoopten op een jongen", vertelt moeder. "We hadden al twee meisjes, Nancy (6) en Anke (3). Toen röntgenonderzoek uitwees uit dat er een drieling op komst was, was dat een complete verrassing! Het was een spontane zwangerschap, of in de woorden van Piet "Een volledig doe-het-zelf- project."
Bevalling
Na 36 weken zwangerschap, vond de bevalling plaats in het St. Lambertusziekenhuis in Helmond. De drieling kwam op natuurlijke wijze ter wereld. De bevalling begon ongeveer om half twaalf. Diane was de eerste en daarna telkens na 4 minuten Kim en Esther. "Het scheelde dus maar een kwartiertje of we waren niet allemaal op dezelfde dag jarig geweest", stelt Diane vast.
Hoewel alle drie kerngezond, bleef er eentje langer in het ziekenhuis om op gewicht te komen. "Toen ik die ging halen nam ik ons Anke mee", lacht Piet. "Toen we de kinderafdeling verlieten zei ze enigszins teleurgesteld: "Pap, d'r lagen d'r nog véél meer!"
In het ziekenhuis kregen Diny en Piet bezoek van burgemeester Seelen van Beek en Donk die voor ieder een rammelaar en een spaarbankboekje meebracht.
Tegelijkertijd
Volgens Diny moesten eenmaal thuis alle zeilen bijgezet worden. Alles gebeurde ongeveer tegelijkertijd; poepen, plassen, honger krijgen, huilen, slapen. Bezoek moest niet raar opkijken, als ze plotseling een kind en een fles in de handen gedrukt kregen. Later ging Nancy met een bord eten en een lepel voor de drieling zitten. Wie zijn mond het eerst opende, kreeg het, net zoals in het echte leven. "Gelukkig heb ik wel anderhalf jaar lang hulp gekregen", vertelt Diny.
Het begrip tegelijkertijd zou het leven van de drieling blijven beheersen. Ze zaten op school in dezelfde klas, gingen samen naar het Voortgezet Onderwijs, bij dezelfde sportvereniging en dezelfde vriendinnengroep. Ze werden op de Mavo en Havo vaak in één adem 'de drieling' genoemd, dit veranderde toen ze ieder hun beroepsopleiding gingen volgen en hun eigen ik verder ontwikkelden.
Hechte emotionele band
De drieling van Swinkels is 'twee-eiig'. Ze lijken uiterlijk sterk op elkaar! Ook emotioneel is er een hechte band. "Wel niet zo erg dat ik de pijn voelde toen mijn zussen gingen bevallen", lacht Kim. "Maar soms blijkt dat we onafhankelijk van elkaar dezelfde schoenen hebben gekocht", zegt Esther. "Of ik zit met mijn telefoon in mijn hand om mijn zussen ergens over te 'appen' en op het scherm verschijnt wat ik eigenlijk aan mijn zussen wilde laten weten", lacht Diane.
"Van onze uiterlijke gelijkenis hebben we nooit misbruik gemaakt", zegt Esther. "Daar waren we te braaf voor." Dat laatste valt nogal mee volgens DeMooiLaarbeekKrant. In de tijd dat er vrijers over de vloer kwamen gaf, volgens Diane, één van hen, per ongeluk, een vriendschappelijk klapje op de verkeerde billen. Daar werd dan even flink om gelachen.
Project geslaagd
Het 'doe-het-zelfproject' van Piet en Diny Swinkels is volledig geslaagd. Het drietal is getrouwd en woont niet meer thuis. Diane woont in Gemert en is werkzaam als logopediste, Kim woont in Beek en Donk en is werkzaam als doktersassistente en Esther woont in Velp en werkt thuis mee in het eigen melkveebedrijf. Proficiat allemaal!
