Zalig Pasen…
"Ik ben een Paaskindje én een chocoholic! Waarschijnlijk is Pasen daarom een feest naar mijn hart omdat ik dan ongegeneerd chocolade mag eten. Mijn oudere broers en zussen zijn via een bloemkool gekweekt, mijn jongere broertje is door een ooievaar op de wereld gesmeten en mijn jongste broertje "gekocht" van zilverkleurige melkflesdoppen die wij negen maanden moesten sparen. Ik ben op Goede Vrijdag, speciaal door een haas als een Paasgeschenk afgeleverd… whaháááhhh. Met een donkere huurauto werd ik in de Paasnacht naar de Aelese Waterstaatkerk gereden, waar ik als éérste van de lange Paasdooptraditie gedoopt werd tot een écht AARTS-engeltje (knipoog). Wanneer ik in mijn prille jeugd in dezelfde kerk de Paasviering meemaakte zat ik me te verkneukelen op de chocolade eieren die in de ommuurde boerderij aan de Beekseweg verstopt werden binnen de clos. Als ik dan thuiskwam wist ik ze vaak al te liggen. De muur had tijdens de oorlogsjaren wat beschadigingen opgelopen en her en der zat een onverklaarbaar gat. Met enige zekerheid liep ik recht op die gaten af en vond het eerste Paasei. Toch kwam het wel eens voor dat ik maanden later nog een ei vond. Ook niet erg. Dat werd gewoon verorberd. Weg is weg"...
Ook in Spanje is de Semana Santa (de Paasweek) een feest naar mijn hart omdat het uitbundig gevierd wordt met indrukwekkende processies. Met een dramatische expressie worden levensgrote beelden die loeizwaar zijn, urenlang, schouder-aan-schouder door een hoeveelheid sterke Hombres del trono door de straten gesjouwd. Sommigen doen dat zelfs op blote voeten, bedoeld als boetedoening. Om anoniem te kunnen blijven dragen ze maskers of hoge puntmutsen die sprekend lijken op die van de racistische KuKluxKlan uit de VS. Om die negatieve gedachten uit mijn hoofd te zetten moest ik in het begin wel erg aan werken. Klaagliederen die gericht zijn aan Maria hebben een zeer emotionele lading, huilende mensen, hoempapamuziek en roffels op omfloerste trommels laten het geheel aangrijpend klinken. De omgeving stinkt naar brandend kaarsvet en wierook. Het publiek is muisstil als de processie aan Bijbelse figuren voorbij schrijdt en eerlijk is eerlijk als het verminkte lichaam van Jezus voorbij komt, dan pink ook ik een traantje weg. Pas als er na afloop chocolade eitjes worden uitgedeeld word ik weer vrolijk. Ieder dorp of stad heeft zijn eigen Paastraditie waardoor het leuk is om ieder jaar voor een andere plek te kiezen. Bij deze luchtpostbrief geen foto van mij. Dit keer gaat alle eer naar mijn man die als een serieuze Jezus een balken kruis op zijn schouders meezeult om de mensheid te laten zien dat het leven veel leuker is om voor elkaar Paaseitjes te verstoppen dan 2000 jaar wreedheid waar we maar niet vanaf kunnen komen. Al valt Pasen niet jaarlijks op mijn verjaardag, het is en blijft MIJN feest. Zalig Pasen aan u allen…
Adios. Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
