Ieder huisje heeft zijn kruisje
Van een dienst op een gesloten afdeling naar een dienst in de volle vrijheid, de thuiszorg. Lekker rondtoeren in mijn auto en elke keer weer bij iemand anders thuis. Wat zal ik aantreffen? Alles is mogelijk. Grote huizen, kleine huizen, nette huizen, rommelige huizen. Zo geldt dat natuurlijk ook voor de mensen die er wonen. Eigenlijk geldt: 'Ieder huisje heeft zijn kruisje'. Bij sommige mensen ben ik al 100 keer geweest en bij sommige mensen kom ik voor de eerste keer.
Bij deze lieve vrouw waar ik vandaag was, ben ik nu een paar keer geweest. Ze heeft een vorm van dementie en vergeet dat wij elke dag komen en is niet meer zo gemotiveerd om de dag met positieve zin te beginnen. Hoe buig je dat om en hoe motiveer je iemand om in actie te komen? Dat is even ontdekken en sparren met collega's.
In een paar zinnen is het al gebeurd. Als je weet wat iemand boeit en waar je iemand enthousiast mee maakt, scheelt dit al een hoop. Het is leuk wanneer iemand ineens weer lacht en jouw gesprekje en jouw aandacht waardeert. Zonder dat ze het zelf in de gaten heeft, zijn we heel wat handelingen verder en zit ze fris en fruitig aan de ontbijttafel. We maken samen haar ontbijt en ik geef de medicijnen aan.
We kletsen nog even wat en met een voldaan gevoel kan ik gaan. Ik wens haar een fijne dag toe en wil de deur open maken. Ze heeft hem, nadat ik binnen ben gekomen, weer op slot gedraaid met de sleutel. Mevrouw weet alleen niet meer waar ze de sleutel heeft gelaten. Hoe kan ik het haar ook kwalijk nemen? Ze lijdt tenslotte aan dementie. In mezelf moet ik lachen. Kijk nou, sta ik hier opgesloten in het huis van iemand anders. Helaas zitten er andere mensen op me te wachten, dus ik wil toch wel graag snel de sleutel vinden. Ik heb al wat rondgekeken in de ruimte en vraag aan haar waar ze de sleutel meestal neerlegt. Ze weet het niet en verontschuldigd zich nog. Samen zoeken we nog een paar minuten in de kasten en laden en uiteindelijk vinden we de sleutel ergens in een hoekje in de lade. We lachen er samen om en ik ben opgelucht dat het weer redelijk snel is opgelost. Als ik in de auto zit overdenk ik het nog eens, lachend in mezelf. Voor ik het weet ben ik alweer bij het volgende huis, met weer een ander kruis.