Brutale overval op Boerenleenbank Lieshout
Op 8 september 1973 werd de Boerenleenbank van Lieshout overvallen. Hoofdrolspeler in deze 'Witte gij 't nog?' is de inmiddels 91-jarige bankdirecteur Toon Vermeltfoort. Zijn telefonische bijdrage aan dit verhaal was kort en krachtig: "We hebben ze buiten gewerkt en ze hebben weinig geld meegenomen!"
Twee bankmedewerkers
Kees Rooijackers en Mari van der Heijden werkten destijds op de bank. Mari deed verzekeringen. Kees deed de boekhouding en beheerde het Mariahoutse filiaal. Mari was ooggetuige van de overval. Kees kwam die avond thuis van vakantie.
Klanten hadden volgens Mari en Kees een grenzeloos vertrouwen in de bank. "Contant geld opnemen ging bij ons sneller dan pinnen", zegt Mari. "Wij kenden alle rekeningnummers van buiten!" Kees: "Ik vulde aan de balie zelfs belastingformulieren in!"
Gezellig familiebedrijfje
Toon Vermeltfoort runde zijn bank als een familiebedrijf. Hij sprak over zijn personeel als 'onze Mari' en 'onze Kees', 'ons Petra' en ons 'Maria'. Als er aan de balie iemand moeilijk deed, sprong hij ertussen. Verder was Toon een directeur van de oude stempel. Hij regelde alles zelf, verbouwingen, interieuraanpassingen en kleine reparaties. Soepel ging hij met zijn personeel om. Een dagje vrij was geen probleem en in de zomer sloot de bank wel eens een uurtje eerder om bij hem te gaan zwemmen.
De overval
"In dit gemoedelijke familiebedrijfje vond op vrijdag 8 september 1973, een overval plaats. Twee personen, met bivakmuts op, kwamen, via de personeelsingang binnen en eisten geld. Eén van de overvallers had een plastic tasje van De Spar bij zich waar het in moest", vertelt Mari.
"Jan Heesakkers, een toevallige klant aan de balie, dacht dat het een grap was. "Wat een flauwekul!", riep hij nog. Toon Vermeltfoort dacht daar anders over. Hij greep de hamer die hij altijd onder handbereik had liggen en stormde op de overvallers af. Onze collega Maria van de Velden gooide een zware nietmachine naar de overvallers. Ik frommelde snel het kasgeld in een la. Er volgde een korte worsteling. Plotseling werd er geschoten. Eén kogel ging rakelings langs het hoofd van Toon en ging door het kozijn naar buiten. Collega Petra, dook onder de tafel. Er werd opnieuw geschoten. Eén van de overvallers deed een greep in de kassa, waarna het tweetal verdween. De hele overval had slechts een paar minuten geduurd."
"Toon lag gewond op de grond. Wij hebben hem verbonden. Later zou blijken dat de kogel dwars door zijn dijbeen was gegaan en nog later bleek dat er in de andere broekspijp ook een gat zat, daar had de kogel de broek verlaten zonder dit been noemenswaardig te raken. De buit bedroeg slechts 360 gulden."
"Ik had vaak veel meer bij me, als ik op mijn brommertje, met een tas vol geld, van Mariahout naar Lieshout reed", lacht Kees.
Nasleep
"Op maandag na de overval zijn we gewoon weer aan het werk gegaan", vertelt Mari. "We waren natuurlijk wel geschrokken, maar we hebben er geen trauma aan over gehouden. Klanten kwamen bezorgd informeren hoe het met Toon ging. Schoolkinderen maakten mooie tekeningen voor hem." Na een weekje was Toon weer hersteld. "Als ik die twee nog eens tegenkom…", dreigde hij. Mari: "Wij weten echter niet of ze ooit zijn opgepakt. Verder maakte Toon zich vooral druk over de bloedvlek in zijn vloerbedekking!"
Het hoofdkantoor kon het heldhaftige optreden van Toon wel waarderen, maar maande hem toch tot een voorzichtiger optreden in de toekomst. "Onze Toon een beetje kennende, was vooral dit laatste aan dovemansoren gericht. "Zeker weten, hij zou het zo weer doen!", lachen Mari en Kees.
