'Plukkum' en de Nijmeegse Wandelvierdaagse 1981-2016
Redacteur: Dieuwke Kommerij
"'Plukkum' staat voor onkruid. Je kan het 'schoefelen', maar het komt terug."Aan het woord is Henny Bevers – van den Baar uit Lieshout die, als een soort moeder-overste, vanaf 1981 een 'wandelzooitje' bij elkaar geraapt had. Wandelaars met allemaal hetzelfde doel: het uitlopen van de Nijmeegse Wandelvierdaagse.
"Wat in Lieshout kan… "
We wandelen terug in de tijd met Christine van Brussel, Franka van Venrooij, Rob van Zuilen, Franca van de Kerkhof, Ineke Spijkers en Henny Bevers. Op echte wandelschoenen of op die houten 'gezondheidsklumpkes', zoals Henny die droeg. Het plan om mee te doen aan de wandelvierdaagse in Nijmegen ontstond tijdens de avondvierdaagse in Lieshout. Rob vertelt: "We dachten: Wat in Lieshout kan, kan in Nijmegen ook! We startten in 1981 met vier wandelaars: drie man en één vrouw: Lambert, Martien, Henny en ik. Frans Foolen ging mee als verzorger." Na de carnaval werd er vanaf 1981, elke zondagochtend getraind, waarbij Henny de route bepaalde. Na het eerste jaar, zonder koffieadressen, werd dat in het tweede jaar gauw bijgesteld.
"Altijd plukkum bij ons"
Er werd een planning gemaakt, waarbij familie en kennissen in de wijde omtrek werden ingeschakeld om koffie te verzorgen. "En dan zorgden wij dat we 'plukkum' bij ons hadden", gniffelt Henny. "Weten jullie die keer in Rooi? Dat ik, zonder het te weten, in de tuin van het politiebureau bloemen plukte voor ons koffieadresje? En dat die politieagent naar buiten kwam en vroeg wat ik aan het doen was? Gelukkig kon erom gelachen worden… " De koffiezetters werden altijd goed in ere gehouden. Bij het 12 ½- jarig en 25-jarig jubileum van Plukkum, die zelfs een eigen vaandel had, volgde er steevast een feestje.
"We gingen nooit terug"
Het tweede jaar liep de vader van Henny ook mee. "Die was toen 65 geworden", vertelt Henny. "En het was bijzonder dat ome Marinus uit Canada, de 10e editie van mijn vader ook meeliep." Dan hebben we het nog niet over Martien Meijers waarover Rob vertelt: "Martien was een vrijgezelle boer uit de Dorpsstraat, die we kenden door deelname aan de wandelvierdaagse. Hij ging nooit op vakantie. Eén keer moesten we het kanaal over; via een balk of door een eind omlopen. Maar wij gingen nooit terug. Martien kon niet zwemmen en ik had hem op het hart gedrukt: 'Als jij erin valt, spring ik je gelijk achterna'. Hij liep in vol vertrouwen. Dat maakte diepe indruk op me!"
Philips en Bavaria
Het is komisch om te horen dat er twee belangrijke sponsoren in het spel waren: Bavaria natuurlijk, en Philips, waar Rob werkte. "Van Philips kregen we bonnen voor broodjes, drinken en fruit. En regenkleding en shirts. Ik gaf dan de hele club op", vertelt Rob. "Bavaria zorgde voor shirts, bier en ander drinken. Een telefoontje naar Antoon Swinkels in die tijd was voldoende. We moesten er alleen op letten dat we in Elst de Bavaria-shirts omwisselden in die van Philips", vult Henny lachend aan.
Baldadigheid onder eigen vaandel
De herinneringen vliegen over tafel. Christine let nog altijd op de schoenen van wandelaars. Franca herinnert zich goed de tochten naar Achel. "Daar jatten we aardbeien, twee doosjes vol. In Heeze aten we die, lekker met slagroom erop, zittend op de stoeprand. Dat was voorbereid. Toen we een keer betrapt werden door de boer, wilde hij niet dat we betaalden. Maar samen met ons een beschuitje eten, wilde hij ook niet!", lacht ze. In 2016 was het de laatste keer dat 'Plukkum' meeliep. Henny moest stoppen omdat ze geblesseerd raakte. "Plukkum was een een geweldige tijd", vat Franka van Venrooij enthousiast samen: "Voor 150 gulden had je voor 5000 euro plezier!"
