Joke Kuijpers-Schrama
Een buitenmens, opgegroeid midden in de natuur, tussen de landerijen met hun specifieke flora en fauna. Jo Kuijpers-Schrama (62) houdt van het platteland. Geboren op Scheepstal draagt ze liefde voor natuur, familie en medemensen uit. Op dinsdag, haar vaste oma-oppasdag drinkt ze met DeMooiLaarbeekKrant samen koffie.
Een boerendochter opgegroeid tussen Aarle-Rixtel en Helmond. Is de liefde voor de natuur daar ontstaan?
"Mijn ouders hadden een gemengd bedrijf. Landbouw met wat vee, onder andere twintig koeien. In die tijd een behoorlijk bedrijf. Ik was de jongste van zeven kinderen, maar toen ik vijf was overleed mijn tante in het kraambed. Haar dochtertje groeide bij ons op. Wij speelden vaak buiten op de boerderij. Tussen planten en dieren. We hadden een grote, kronkelige kastanjeboom waarin we altijd speelden. Er hing een schommel in en je kon je er heerlijk in verstoppen. Ik herinner me mijn vader nog onder de boom mopperen dat we eruit moesten komen. Wij, ondeugende meiden, kwamen er echt niet uit. Mopperend zei hij; "Ik sla je de benen kapot lelijke kwaaie meiden." Dan liep hij weg, maar deed geen vlieg kwaad."
Met deze zusjes ben je nu actief bij het IVN?
"Alleen met mijn twee oudere zusjes; Ons Jeanne en ons Dieny. Bekend als 'De zusjes Schrama'. Onze jeugd was op Helmond gericht. Te voet gingen we 's winters naar de Helmondse Leonardusschool, 's zomers met de fiets. Onderweg snoven we, toen onbewust, de geuren van de natuur op, geuren die herinneringen oproepen. Via het IVN leerden we over natuur dichtbij huis te vertellen en onze liefde hiervoor over te brengen. We volgden de cursus Gebiedsgebonden gids en maakte het Grotels bos tot ons bos. Daarnaast zit ik in de plantenwerkgroep en verzorg ik de contactavonden mee."
Hoe is het met de natuur?
"Goed en niet goed. Natuur is 'hot' dankzij personen als Freek Vonk en allerlei populaire natuurprogramma's. Maar als je kijkt naar het zwerfafval om ons heen en de plastic-soep in de oceaan zijn dat al zaken waar je je druk over kan maken. Natuur is kostbaar. Je kunt een mooi huis hebben en mooie spullen, maar de natuur brengt basale rust. Ik ben geen druk mens, maar soms moet mijn hoofd even leeg. Er is dan niets heerlijker dan me terugtrekken in de natuur."
Heb je naast de IVN en het passen op kleinkinderen nog andere bezigheden?
"Mijn man mag dan wel met pensioen zijn, ik ga nog een dag werken. Van huis uit ben ik ziekenverzorgende, maar toen dat te zwaar voor me werd heb ik me omgeschoold tot activiteitenbegeleidster. Ik vond het heerlijk om te werken met seizoenen. We werkten dan met thema's die voor oudere mensen herkenbaar zijn, bijvoorbeeld zoals nu de meimaand. Vaak richtte ik een themahoekje in met allemaal spulletjes. Ik vond het ook heerlijk om samen de krant te lezen of te kletsen. Daar is bij de dagbesteding vanwege bezuinigingen minder tijd voor. Themahoeken maak ik nu op de school van mijn kleindochter. En de sport om gratis spullen te verzamelen heb ik nog steeds."
Jo geeft haar pen door aan Suzy Bevers uit Lieshout. Over twee weken leest u over haar.